Toen duyster.II twee jaar
geleden uitkwam, schreven we nog dat Ayco en Eppo het moeilijk
zouden hebben nog eens een minstens even sterke compilatie met
opnieuw nieuwe namen samen te stellen. Nu ‘duyster.3’ in de rekken
ligt, beseffen we dat die uitspraak wat ondoordacht was, want daar
zijn de nieuwe namen – enkele bands uitgezonderd – en een voor een
staan ze daar op hun plaats. Mooi is dat.
De zomerprogrammatie van Studio Brussel is alweer even aan de gang,
wat ‘duyster.3’ een ideale vervanger van het radioprogramma maakt.
Voor de derde keer is de compilatie een dubbelalbum geworden. Voor
de derde keer krijgen we een schijfje met classics en eentje met
sessies. De genres die binnen het radioprogramma vallen zijn
bekend, maar toch valt op dat geen enkele song op ‘duyster.3’ onder
zuivere post-rock te klasseren valt. Nochtans is dat toch een genre
dat het programma in Vlaanderen en Nederland bekender heeft
gemaakt. Ook op de nieuwe duyster-compilatie zet de ondergang ervan
zich verder. Of is het toeval? Soit, tijd voor de essentie.
De classics doen min of meer wat van hen verwacht wordt:
klassiekers brengen. Een klassieker is een song die blijft meegaan
en een norm in een bepaald genre helpt te definiëren. Zeker wat het
tweede betreft, stelt het rijtje classics niet teleur, want het
zijn stuk voor stuk sterke songs en in een aantal gevallen de beste
die de bands in kwestie totnogtoe hebben gemaakt. Toch zijn er ook
gradaties in klassiekers en kan je gerust stellen dat ‘Lover’s
Spit’ van Broken Social Scene en ‘Unspoken’ van Four Tet (wat ons
betreft de twee sterkste momenten van deze compilatie) grotere
klassiekers zijn dan ‘Longest Day’ van Three Mile Pilot of ‘Turn Me
On’ van Ida. Deze laatsten bijvoorbeeld, doen niets wat Low al niet
beter heeft gedaan.
Een verrassende naam in het rijtje classics is die van The Long
Winters, maar als je ‘The Commander Thinks Aloud’ hoort, dan besef
je onmiddellijk waarom de song hier thuishoort en een van de meest
beklijvende songs in de reeks van dertien is. Veel minder
verrassend want bijzonder belangrijk voor de ontwikkeling van de
weergave van emoties in IDM is Boards Of Canada, waarvan het
moeilijk is één klassieker uit te kiezen. Toch zijn de beste songs
zoals nogal vaak vooraan te vinden, want naast Four Tet en Broken
Social Scene brengt ‘duyster.3’ ons ook nog de uitmuntende
‘Bukowski’ van Modest Mouse en ‘Hated Because of Great Qualities’
van Blonde Redhead.
Geen Belgen trouwens bij de classics maar wel bij de sessies, waar
drie binnenlandse formaties mogen opdraven. Het moet gezegd dat ze
in de ‘mindere’ helft van de sessies thuishoren, al is dit gezien
de concurrentie allerminst een schande. Vooral Ansatz Der Maschine,
het experimentele viertal rond Mathijs Bertel, maakt indruk met hun
fantastische ‘Over-exposed Frozen Stars’. ‘Volet’ van Soy Un
Caballo en ‘New Year’ van The Go Find zijn zeker prima songs maar
kunnen niet op tegen de echte parels tussen deze livesessies. Neen,
deze behoren toe aan Windmill, Great Lake Swimmers, Low en M. Ward.
Matthew Thomas Dillon of Windmill en Thomas Dekker van GLS hebben
aan hun sterke songs genoeg om er met hun unieke stemmen iets echts
bijzonders van te maken. ‘Murderer’ van Low is gewoon een steengoed
nummer en M. Ward mag deze compilatie op een schitterende manier
afsluiten want zijn ‘Chinese Translation’ blaast de warmte van de
jaren zestig rechtstreeks in uw woonkamer.
Het laatavondprogramma duyster is al aan zijn derde compilatie toe
en nog steeds staat die garant voor een overzicht van het betere
(melancholische) werk dat op onze radionetten te horen is. Het is
een ideaal instapmoment om een beeld te krijgen van de genres of
gewoon een leuk item voor de doorwinterde fan. Dit moet intussen de
sterkste in Vlaanderen geproduceerde compilatiereeks van de laatste
tien jaar zijn. We kijken nu al uit naar de box die duyster.1 tot
en met duyster.10 verenigt.
http://www.stubru.be/programmas/duyster
http://www.myspace.com/duyster
