Sony BMG, 2007
Zijn typische epische arrangementen op piano, een beklijvend
stemgeluid en veelzeggende songtitels als ‘Godspeed’, ‘Morpheus’,
‘Sweet Instigator’ en ‘Weekenders’,… U ziet: Ozark Henry is een
begrip in Belgie en omstreken. Toch brengt deze Kortrijkzaan heel
wat controversiële reacties teweeg. Volgens vele criticasters is
hij een speelbal van de platenmaatschappij geworden en koos hij –
na het overrompelende succes van ‘Birthmarks’ – voor het grote
geld. Anderen loven hem dan weer voor zijn unieke sound en noemen
hem de Vlaamse David Bowie. Toen enola echter zijn recentste
dubbelaar ‘A Decade’ beluisterde, was de keuze snel gemaakt. Piet
Goddaer is niet meer de alombejubelde avant-gardeartiest van
weleer, maar een mainstreamproduct, wiens ultieme doel erin bestaat
zoveel mogelijk geld in het laatje te brengen door het ene
doorslagje na het andere te produceren.
Meteen na de eerste luisterbeurt hoor je dat deze man een
merkwaardige evolutie heeft doorgemaakt. Je kan meteen het kaf van
het koren scheiden: van de eigenzinnige feërieke songs op zijn
eerste albums tot de clichématige popsongs van The Soft Machine,
opgebouwd volgens dezelfde (succes)formule, waarmee hij enerzijds
zijn eigen muzikale genialiteit buitenspel zet, maar anderzijds
zijn doelpubliek aanzienlijk heeft uitgebreid. Verketter daarom
Ozark Henry zeker niet, want als u zelf zou kunnen kiezen tussen
voor een uitverkocht Vorst Nationaal spelen of je hele muzikale
carrière slijten in het afgaan van alle lokale jeugdhuizen en
café’s, dan zou je merken dat die keuze niet simpel is.
Het valt niet te ontkennen dat de 14 songs op ‘A Decade’ goede
nummers zijn. Ozark Henry blijft een begenadigd musicus en wordt in
zijn kunnen ook danig onderschat. Waar ‘These Days’, ‘Play
Politics’, ‘Weekenders’ en ‘Godspeed’ op ‘A Decade’ identieke
versies zijn als die op ‘The Soft Machine, werd ‘Sun Dance’ in een
volledig nieuw jasje gestoken. Het nummer straalt een ingetogen en
zweverig gevoel uit, mede dankzij de strijkers die het geheel een
romantisch karakter geven.
Ozark Henry heeft eveneens de soundtrack voor de film’ Kruistocht
in Spijkerbroek’ gecomponeerd, waar het nummer ‘Genoa Blue’ uit
stamt. De song is perfect geschikt voor de brede landschapshots en
‘Lord of the Rings’-achtige scenes die de film bevat. Goede casting
heet zoiets.
Fans van het eerste uur kunnen opgelucht ademhalen: ‘A Decade’
bevat immers genoeg nummers van de eerste platen. ‘Indian Summer’
en ‘At Sea’ zijn twee typische nummers uit het ontoegankelijke
The Sailor not The
Sea. Deze songs zijn opvallend donker en creeëren een grijs
sfeertje tijdens een strandwandeling bij guur en stormachtig weer.
‘Free Haven’ – nog eentje uit ‘The Sailor not the Sea’ – heeft een
heuse make-over ondergaan. De eerste minuten lijkt het een
zwartgallige song te worden, totdat er opeens een soulvolle dialoog
onstaat tussen Goddaers stem en Leonie Gysel (bekend van Arsenal en
Zita Swoon), waarna het nummer terug uitdijt in een zwartgallig
instrumentaal gedeelte.
De overige vier nummers, ‘Sweet Instigator’, ‘Word up’,
‘Intersexual’ en ‘Rescue’ komen van het album waar het allemaal mee
begonnnen is, ‘Birthmarks’. ‘Sweet Instigator’ is ondertussen een
ster waard in de Belgische Walk of Fame van muziekklassiekers en
behoeft dus geen verdere krans. ‘Word up’, een van zijn meest
onderschatte nummers, is opgebouwd rond een sample, die dan
vervolledigd wordt met een blazerssectie en de stem van Ozark Henry
die wonder boven wonder ook erg swingend kan klinken. Dit alles
eindigt in een prachtig harmonische apotheose die nog uren blijft
nazinderen. Dan is ‘Intersexual’ van een heel ander laken een pak:
dit nummer laat een heel verrassend aspect van Goddaers muzikale
kennis zien, namelijk dat hij ook kan rocken als de beesten. Een
opzwepende drumsound (van Michael Schack) en bijhorend tripop
gitaareffect zorgen ervoor dat deze song eruitspringt qua
originaliteit. Tot slot het zenuwachtige ‘Rescue’ dat een beetje
doet denken aan Röyskopp en weer een ander aspect van Goddaers
muzikale almacht belicht.
‘A Decade’ is een compilatie geworden met voor elk wat wils, een
goede afwisseling tussen Ozark Henry’s ouder en recenter werk. Met
andere woorden: een ideaal geschenk om onder de kerstboom te leggen
voor de onkritische muziekminnende liefhebber, die in de file naar
het werk graag eens wil wegdromen naar een fileloos idyllisch
bestaan én graag een overzicht heeft van één van België’s meest
intrigerende artiesten.
Ozark Henry toert tot 22 december doorheen heel Vlaanderen en op 26
april speelt hij zijn afscheidsconcert in de Lotto Arena te
Antwerpen.
