Het gaat het Limburgse Krakow voor de wind sinds zijn finaleplaats in de belangrijkste rockwedstrijd van het land. Een e.p., een goed onthaald full-album en optredens met schoon volk als Low en Joan As Police Woman en op mooie locaties als de AB, de Paradiso en nu (voor de tweede maal) Pukkelpop was zijn deel. Niet slecht voor een vijftal dat het rocken halsstarrig aan de anderen overlaat.
Maar eerst moest er nog gepromoot worden met een tournee langs een aantal Fnac-winkels. We troffen bassist Gert Cools en een indrukwekkend zwangere toetseniste/zangeres Niné Cipoletti na hun overtuigende set in het glimmende café van de Brusselse vestiging.
enola: Vorige week stond Krakow nog in de Paradiso en nu in de Fnac voor een paar dozijn toeschouwers. Valt zoiets nog mee als je als band al een paar mooie kansen hebt gekregen?
Cools: “Het is naturlijk totaal anders, maar tegelijkertijd ook niet. Het is spelen hé. Ik vind het niet erg om te doen. Zeker vandaag niet, met het zittend publiek. En er was toch wat volk.”
enola: Ik heb het voor de zekerheid ook even gecontroleerd en ja hoor: jullie CD staat ook in de rekken.
Cools: (lacht) “Ah OK, dan valt het inderdaad mee hier.”
Cipoletti: “Het is fijn om op verschillende plaatsen te spelen. Grote zalen, kleine zalen, je krijgt steeds een ander soort geluid, steeds een andere sfeer, en dat is altijd leuk.”
enola: De rock rally heeft één en ander teweeggebracht met een mooie reeks optredens en deze zomer de tweede keer Pukkelpop. Hadden jullie zelf verwacht dat het zo snel zou kunnen gaan?
Cipoletti: “We zijn eigenlijk al lang bezig met Krakow en de rock rally kwam voor ons op een moment dat we klaar waren om die start te maken. En ja, het heeft echt wel voor heel wat publiciteit gezorgd. Maar zoals ik zei: heel wat bandjes die meedoen aan zo’n wedstrijd zijn pas bezig en weten nog niet wat ze willen, maar wij waren er echt wel klaar voor. De e.p. (Home, gp) was toen al af, en het logische gevolg was dat we kort daarna al de studio in konden trekken om een full-album op te nemen.”
enola: Ik zag jullie een paar jaar voor de Rock Rally al eens op Rock Herk, en als ik het me goed herinner zaten jullie toen al in dat straatje.
Cools: “Ja hoor. Dat was het tweede concert met de nieuwe bezetting. Toch denk ik dat we in vergelijking met die tijd een aardige vooruitgang geboekt hebben. Maar Rock Herk is voor ons steeds een thuismatch natuurlijk.” (grijnst)
enola: Telkens als ik informatie over jullie vind, wordt er veel nadruk gelegd op jullie thuisstad. Zijn jullie effectief van daar en er zo trots op?
Gert: “Piet (De Pessemier, zanger/gitarist, gp) en ik zijn echt van Herk-de-Stad en de drummer is er ook geboren.”
Cipoletti: “Wim (Smets, gitarist) is van Hasselt en ik ben van Heusden-Zolder, maar ik woon al acht jaar in Antwerpen. Maar Herk-de-Stad is de thuisbasis waar gerepeteerd wordt.”
enola: Heb je er eigenlijk al over nagedacht wat voor een band als Krakow haalbaar is in België? Of anders gezegd: wat is de ultieme kers op de taart die jullie hier zouden willen bereiken?
Cools: “Het zou natuurlijk geweldig zijn als we als hoofdact zouden kunnen staan in de zalen waar we nu de voorprogramma’s verzorgen. Hoger kan je in België niet gaan.”
Cipoletti: “Anderzijds zijn we daar wel niet mee bezig. We hebben natuurlijk onze dromen, maar het is geen motivatie, laat staan een doel om zo ver te geraken. We willen niet verbitterd worden omdat het niet geworden is wat we wilden. We zijn echt blij met de dingen die we nu mogen meemaken. We stonden vorige week in de grote zaal van Paradiso! Dat is enorm hé! En voor de rest: we zien wel. Als we nu aan ons plafond zitten, dan is dat maar zo.”
enola: Iets wat steeds terugkeert in recensies is de nadruk op het trage tempo en het stille volume van jullie melancholische muziek. Hoe zit het dan met jullie optredens? Heb je tijd of een manier nodig om je daarop voor te bereiden?
Cools: (gortdroog) “Euhm… ik denk het niet eigenlijk.”
Cipoletti: (lacht) “Ik denk dat elk van ons nogal zen is.”
Cools: “Een minuut voor het optreden kunnen we elkaar nog zitten opjutten, maar eens op het podium, dan is dat Krakow. Maar ik heb daar nog nooit bij nagedacht, al kan ik het me wel voorstellen dat sommige artiesten een zekere mentale voorbereiding nodig hebben.”
Cipoletti: “Bij mij is het simpel: vanaf het moment dat de eerste toon klinkt kom ik in een bepaalde mood. De muziek zorgt er automatisch voor dat je je aanpast in functie van het nummer.”
enola: Hoe ontstaan nummers bij jullie?
Cipoletti: “Vaak ontstaan songs eigenlijk thuis, met iemand die een idee opschrijft en dat meeneemt naar repetitie, waar het wordt voorgelegd aan de band. En als we vinden dat het een Krakow-nummer kan worden, dan beginnen we eraan.”
enola: Gebeurt het nooit dat iemand heel zelfverzekerd afkomt met een idee, maar de rest van de band vindt het niks?
Cools: “Dat gebeurt, en dan wordt het geen Krakow-nummer.” (lacht)
enola: Dat zorgt niet voor wrijvingen?
Cipoletti: “Ach neen, er worden zoveel nummers, of aanzetten tot, geschreven, en een afgeketst idee is niet iets dat persoonlijk moet opgevat worden. En je kan er zelf misschien nog iets mee doen.”
enola: Enig idee hoe jullie verder gaan evolueren qua stijl en sound? As The Heart Is bood immers toch een aantal dingen die nog niet te horen waren op Home, zoals de harmonieën van “Come On Home”. Is dat nummer een indicatie?
Cools: “We hebben daar geen planning voor opgesteld. De nummers zijn ook ontstaan over een lange periode: er zijn er die al acht jaar oud zijn, terwijl een paar andere redelijk recent erbij gekomen zijn. Piet wil misschien graag de richting van “Come On Home” uitgaan, want hij wil ook graag in de Vernigde Staten gaan opnemen, maar het moet zich allemaal nog uitwijzen. We zijn nu nieuwe nummers aan het schrijven en oude nummers die we kunnen gebruiken gaan we herwerken. Ik denk dat we genoeg oud materiaal hebben om nog een album mee te vullen. Al zal het waarschijnlijk opnieuw een mix worden van oudere songs en dingen waar we nog aan moeten beginnen. Ik denk alleszins niet dat we plots enkel alt-country gaan spelen. Er is geen strategie bij Krakow.”
enola: Laatst las ik nog een grappige commentaar op jullie MySpace-pagina. Een Limburgse rocker zei “Het is een vreemd gevoel rustige muziek goed te vinden”. Besef je dat jullie nu een publiek kunnen bereiken dat anders niet in contact zou komen met het genre?
Cools: “Ik vind het wel opvallend dat de mensen die onze plaat kopen vaak heel uiteenlopende types zijn, of mensen met radicaal verschillende voorkeuren. Daarnet was er ook weer zo’n grappig moment, toen er iemand van een jaar of zeventig ons komt feliciteren. Maar het zijn ook al gastjes van achttien geweest.”
Cipoletti: “Ik denk wel dat we een soort van pioniersrol hebben in België. We zijn er al lang mee bezig. We zijn dan wel geen pioniers in het genre, maar we zijn voor veel Belgische mensen wel het eerste contact met dit soort van muziek maken. En natuurlijk is dat wel tof. Zelf luister ik al meer dan tien jaar naar deze muziek en er zijn echt heel wat knappe dingen te ontdekken. Het zou tof zijn als mensen via ons de… slowcore zullen we het dan maar noemen, gaan ontdekken.”
enola: Wacht maar: Krakow wordt de voortrekker van een nieuwe generatie bands!
Cipoletti: (lacht) “Wie weet!”
enola: Ik was persoonlijk heel aangenaam verrast dat jullie de plaat onder handen hebben laten nemen door Matt Pence, drummer en geluidsman van het redelijk fantastische Centro-matic en South San Gabriel. Vanwaar het idee om die man te vragen?
Cools: “Dat is gekomen door de sound van de South San Gabriel-platen. We hebben contact opgenomen in de veronderstelling dat het onmogelijk zou zijn om met hem samen te werken, maar niets was minder waar. We zijn enkel naar daar moeten gaan. Had hij in Oostende gewoond, dan waren we naar Oostende geweest.”
enola: En wat vond hij er zelf van?
Cools: “Hij vond het goed! (lacht) Nu, hij kende ons wel al een beetje, want we hebben met South San Gabriel al op een podium gestaan. Wim en onze producer Luuk Cox zijn dan naar daar gegaan en ze hebben er een paar dagen aan gewerkt. Qua budget is het vergelijkbaar met wat je hier zou spenderen, misschien is hij zelfs iets goedkoper, maar we hebben natuurlijk wel twee vliegtickets moeten betalen.” (lacht)
enola: Hoe zijn jullie in godsnaam bij Cox als producer voor As The Heart Is terechtgekomen? Dat is toch iemand die je niet direct met het Krakow-genre gaat associëren.
Cools: “Dat is via Piet gebeurd. Die wist dat Luuk een muziekencyclopdie is die voor de meest uiteenlopende dingen open staat. Hij kon zich ook heel goed inleven in de dingen waar wij mee bezig zijn.”
Cipoletti: “We kregen inderdaad wel vaak de reactie van “Die van Shameboy, huh?” (grijnst), maaar het is dus heel goed afgelopen. Het is een toffe kerel die echt goed is in z’n ding.
enola: hoe lang duurden de opnames eigenlijk?
Cipoletti: “Een dikke week, dus dat valt nog mee voor je werk en zo.” enola: En voor lunchoptredens als deze moet je dus verlof nemen?
Cools: “Jammer genoeg wel.
Cipoletti: “Hey, da’s ook rock-‘n-roll hé!
enola: Is live spelen het belangrijkste aspect van een band?
Cools: (resoluut) “Ja.”
Cipoletti: “Het maken van nummers is ook heel plezant, maar live spelen, da’s zo fijn hé (lacht). Het contact met mensen die je ziet en terugziet is heel leuk. En de groepen waar je mee kan spelen.”
enola: Zijn ze altijd benaderbaar geweest, de groepen waar jullie mee speelden?
Cools: “Ja hoor: als je contact wil leggen dat is dat heel makkelijk. Soms gebeurt het ook wel dat de hoofdact speciaal langskomt om ons aan het werk te zien.”
Cipoletti: “Het is onze ervaring ook wel dat de meeste bands oprecht geïnteresseerd zijn in wie voor hen het podium op moet.”
Cools: “We hebben slechts één keer te maken gehad met een vervelende band, die pissig was omdat hij voor ons moest spelen en dat dan ook duidelijk liet merken.”
enola: Slotvraag! Wat hebben jullie met John Deere? (Amerikaans merk van tractors, gp) Het komt voor op jullie MySpace-pagina en Piet droeg net een petje met hun logo.
Cools: “Het staat ook op onze t-shirts!”
Cipoletti: “En op de pins!”
Cools: “En er staat een silo op de CD! En een koe!”
enola: Maar waarom, in godsnaam? Waarom?
Cools: “Wij zijn boeren van Herk-de-Stad hé!” (lacht)
enola: Serieus?
Cools: “Ja ja, echte boeren. (pokerface). Niet letterlijk natuurlijk, maar toch: veel fruit en koeien in die streek hé.”
enola: Staat die graansilo op jullie hoes dan ook in België?
Cools: “Ah ja! (fier) In Herk!”
enola: Bedankt voor de toelichting!
Krakow staat op zaterdag 18 augustus in de Wablief-tent (19.40u).
