“Daft Punk is playing at my house”, zong James Murphy niet zo lang
geleden vol enthousiasme. Of hij opgetogen zou zijn met de komst
van Digitalism naar zijn woonst is maar de vraag want een stevige
woonverzekering is geen overbodige luxe bij dit Duitse duo. Live
laten Jens Moelle en Ismail Tuefecki namelijk moeiteloos de ramen
sneuvelen met hun bijwijlen ruggengraatvervormende drilboorsound.
Nichterige playboy-dj’s als Bob Sinclar of David Guetta worden
genadeloos vooroverbogen en geneukt met een blikken dildo van
meedogenloze electropunk en in distortion badende dance.
‘Idealism’, hun eerste langspeler, klinkt poppier dan hun dj-sets,
maar gepolijst wordt hun snedige electrosound nooit. Jence en Isi
mogen er dan wel uitzien als twee strak in het pak zittende
yupppie-dj’s, net als Patrick Bateman uit American Psycho hebben de
twee Duitsers iets duivels in zich. Vergeet dus vooral het leren
jack en de veiligheidsspelden niet om op de tonen van hun
verwrongen digitale motherfuckers van tracks keet te gaan schoppen
en de gestroomlijnde dance al pogoënd terug naar af te
sturen.
Net als Justice pijnigt Digitalism haar tracks tot bloedens toe met
schuurpapieren noise, maar in tegenstelling tot de Fransen is deze
Duitse tandem meer dan een zorgvuldig gemarketeerde scheet in een
fles. Digitalism boort de luisteraar namelijk meer in het oor dan
enkel aerodynamische distortion. Net als hun helden van Daft Punk
kneden Moelle en Tuefecki namelijk ook tracks in elkaar die op meer
mikken dan enkel vorm en daardoor gezegend zijn met een iets
langere houdbaarheidsdatum. Zo blijkt het tussen Alter Ego en
Tiefschwarz zwevende ‘Zdarlight’ na ettelijke luisterbeurten nog
steeds onweerstaanbaar en beschikken de elektronische hooks en
robotscheten van ‘I Want I Want’ of het titelnummer over scherpe
weerhaken die zich in de enkels vastbijten om niet meer los te
laten.
Moelle en Tuefecki hebben als twee gauwdieven uiteraard gretig
gepikt uit de new wave en French house, maar het is typerend voor
hun compromisloze aanpak dat ze hun invloeden niet proberen te
verstoppen. Zo ligt de ‘Blue Monday’-verwijzing in het titelnummer
er vingerdik op en is de plaat volgestouwd met geluiden die
afgekeken zijn van het huiswerk van Daft Punk. Op de flauwe
verwijzing naar The Cure met ‘Digitalism in Caïro’ na zijn we
echter niet geneigd om als een gefrustreerde leraar naar de meetlat
te grijpen. Daarvoor zijn stampers als ‘Magnets’ en ‘The Jupiter
Room’ te aanstekelijk. Deze tracks hebben misschien de finesse van
de dialogen uit ‘The Terminator’, maar het zijn beunhazen die zich
daaraan storen, want de smerige, droge electro van Digitalism
klinkt verdomd opwindend. Beats ploffen neer als betonblokken om
dan platgewalst te worden door synths die klinken als aardplaten
die over elkaar schuiven.
Het feestje op ‘Idealistic’ wordt enkel doorbroken wanneer
Digitalism haar harder, better, faster stronger-credo even uit het
oog verliest. Zo is ‘Anything New’ een holle stijloefening in
catchy electropop en de erg beperkte zangkwaliteiten van Moelle
gaan na een tijdje behoorlijk op de zenuwen werken. Ook bedaarde
nummers als ‘Moonlight’ en ‘Echoes’ zijn slechts leuk voor een
keertje en zouden bij Daft Punk waarschijnlijk niet de tracklist
van een b-sides-compilatie halen. Het is ironisch dat het duo in
hun pogingen om een consistent, gevarieerd album te maken dat niet
bedoeld is om in stukjes op de mp3-speler van de iPod-generatie te
belanden, hierdoor net het tegenovergestelde effect bereikt.
Consistentie is dus niet de grootste troef van deze plaat, maar
daar zal Digitalism niet op afgerekend worden. ‘Idealism’ is
gemaakt om volledig op loos te gaan en daar slaagt hun knetterende
electro ruimschoots in. De tracks van dit duo staan soms meer op
ontploffen dan een robot die smeerolie heeft toegediend gekregen en
het doet deugd om een volledig elektronische plaat te horen die
geen soundtrack vormt voor de betere kniezwengel, maar waarop de
nekwervels nog eens stevig op de proef gesteld kunnen worden.
<object width=”425″ height=”350″><param name=”movie”
value=”http://www.youtube.com/v/anqmHoAALyM”></param><param
name=”wmode” value=”transparent”></param><embed
src=”http://www.youtube.com/v/anqmHoAALyM”
type=”application/x-shockwave-flash” wmode=”transparent”
width=”425″ height=”350″></embed></object>
