"Les Anges is een nieuwe groep, geboren uit de assen van het Brusselse Hulk en het Gentse Fifty Foot Combo." De bio kan het niet duidelijker omschrijven. Maar eigenlijk is het enkel Fifty Foot Combo dat opgehouden heeft te bestaan. Hulk gaat gewoon door onder een andere naam, met Sandra Hagenaar, de ravissante toetseniste van het Gentse Combo als surplus. Onverdeeld goed nieuws dus voor deze "nieuwe smerige rockband", maar waarom toch die nieuwe, wat verrassende Franse naam?
Renaud Mayeur (zanger/gitarist): "Hulk was een stomme naam geworden. Ik was ’m beu. We zochten iets anders om een nieuwe start te kunnen maken. De referenties naar het groene monster begonnen ons ook de keel uit te hangen, dus was de tijd gekomen om die naam overboord te gooien. Nadat een paar Hollywoodbobo’s ons gecontacteerd hadden is alles bovendien in een stroomversnelling geraakt. We hebben toen de knoop snel doorgehakt om van al het gezeik af te zijn. Het was een teken. Die gasten dachten dat wij met onze naam een soort tribute aan de film wilden maken, haha. Wij waren trouwens eerst met die naam en niet het monster (lacht)."
"De naam Hulk was een grap. Ik vond het destijds gewoon een mooi woord. Het klonk krachtig en stijlvol, zoals onze muziek, maar verder was er niet over nagedacht."
enola: Mikken jullie met de nieuwe naam misschien op een Franstalig publiek?
Mayeur: "Nee, het is maar een naam. In de band spreken we onder elkaar Frans, dus leek het ons wel logisch om voor een Franse naam te kiezen. En er zijn zoveel voorbeelden van groepen die een exotische naam hebben: De la Soul, dEUS,… noem maar op."
enola: Er kondigde zich een nieuwe Hulkplaat aan, na de eind vorig jaar in beperkte oplage gereleaste e.p. The Codeine Sessions . Mag de nieuwe plaat als een vervolg op die e.p. worden gezien?
Mayeur: "Zo had ik het zelf nog niet gezien. Nee, dit is echt een nieuwe start voor ons. Er is teveel veranderd in tussentijd. Ook in het songschrijven zijn we anders te werk gegaan, de productie is beter, de groepssfeer ook. We hebben een periode achter ons gelaten met de oude naam. De naam Hulk past niet meer bij de muziek die we nu maken. Met Hulk probeerden we telkens een soort eerbetoon te maken aan de muziek die we goed vonden, we ontwikkelden te weinig een eigen geluid. Met Les Anges proberen we dat nu wel te doen."
enola: The Codeine Sessions e.p. was inderdaad een indrukwekkende samenwerking met tal van "stoner-grootheden", maar het eigen gezicht van Hulk verschoof daardoor naar de achtergrond.
Mayeur: "We hebben ons een beetje verloren in dat verhaal. Het was een unieke ervaring, maar achteraf gezien was het misschien niet zo verstandig om te doen. In reviews werden we daarover ook helemaal verkeerd gepercipieerd. Dan las ik over een bepaalde song dat Brant Bjork die zou hebben geschreven, terwijl wij wel degelijk zelf die songs hadden gecomponeerd. Brant Bjork en Chris Goss kwamen gewoon af en toe naar de Rancho de la Luna (befaamde studio in Californië waar Hulk opnam, ac) om een beetje mee te jammen, maar verder ging hun inbreng niet. Wij werden, als het ware, door de critici herleid tot de backingband van die mannen en dat is jammer. Het was een leerrijke periode, we hebben er vrienden gemaakt, en we gaan zeker nog eens terug om met hen te jammen. Maar een soortgelijke plaat maken we niet meer."
enola: Voor de Hulkplaten gaven jullie wel eens referenties aan, zoals Elvis bijvoorbeeld, die niet altijd in jullie muziek terug leek te komen. Hoe zit dat op de nieuwe plaat?
Mayeur: "De nieuwe plaat is echt een stijlbreuk met wat we vroeger deden. De teksten zijn beter, ironischer ook, de productie staat meer op punt, de arrangementen zijn beter uitgewerkt. We zijn, kortom, volwassener geworden op deze plaat. Op Cowboy Coffee van Hulk stonden nog wel enkele vullertjes, bij het nieuwe album hebben we elke song echt als een individuele etappe beschouwd, die we zo goed mogelijk moesten afleggen (lacht). We hebben er meer in geïnvesteerd en ik denk ook dat je dat er aan hoort."
Sandra Hagenaar: "Ikzelf luister echt elke dag naar dit album en dat deed ik in het verleden eigenlijk nooit met cd’s waar ik aan meegewerkt had. Bovendien vind ik ook bijna elke dag weer een ander nummer het beste op de plaat, wat toch een teken is dat het echt goed moet zijn (lacht). Ik vind ’m gewoon heel goed en ik kijk er echt naar uit om op de zomerfestivals te spelen."
enola: Sandra, hoe ben jij in deze nieuwe band gerold, na twaalf jaar Fifty Foot Combo?
Hagenaar: "Ik ken Renaud al vijftien jaar. Een samenwerking zat er blijkbaar altijd al aan te komen. Renaud heeft samengespeeld met mijn ex-lief, ik was een vriendin van zijn ex: zo onverwacht kwam die samenwerking dus niet. We stonden met Hulk en Fifty Foot Combo ook geregeld samen op Nederlandse festivals en dan trokken we meestal met elkaar op. Toen Fifty Foot Combo het voor bekeken hield, leek dit the right thing to do."
enola: Heb je bepaalde FFC-elementen in de Les Anges-sound kunnen smokkelen?
Hagenaar: "Ja, ik denk dat het surfelement van Fifty Foot Combo op de nieuwe plaat hier en daar toch wel aanwezig is. "Vendetta", het laatste nummer op de plaat, is bijvoorbeeld très Fifty Foot Combo, niet toevallig is het ook een echte instrumentale sfeertrack."
enola: 2007 lijkt met goede releases van Cabrón, Radio Infinity en Les Anges een vruchtbaar jaar te gaan worden voor de Belgische "smerige rockscene". Is er een klimaat voor dit genre bands of is de timing louter toevallig?
Hagenaar: "Het klopt wel dat er heel wat "stevigere" Belgische platen uitkomen tegenwoordig, maar ik geloof niet dat er een klimaat is die naam waardig. Ik ken de mensen van de bands die jij noemt alleszins niet persoonlijk, al zou ik ze wel graag eens ontmoeten (lacht). Ook in Wallonië gebeuren er goede dingen tegenwoordig waar we in Vlaanderen niet eens weet van hebben. Toen ik onlangs op de ZAMU-awards rondliep ontmoette ik er geheel andere muzikanten dan enkele dagen later op een door een Waalse vereniging georganiseerd evenement in de Botanique. Ook op muzikaal vlak blijft België dus een unie van twee totaal verschillende landsdelen. Als er in Vlaanderen dus enthousiast wordt gedaan over een nieuwe release, weet dan dat er voor elke Vlaamse ook een Waalse plaat wordt gemaakt die heel goed is. Alleen richten die Waalse bands zich niet meer zozeer op Vlaanderen, ze proberen het liever in Frankrijk omdat ze daar makkelijker voet aan de grond krijgen."
enola: Teuk Henri van Sharko vertelde iets soortgelijks. Hij begrijpt niet waarom hij met Sharko enkel is doorgebroken in Wallonië, terwijl het in Vlaanderen vooralsnog niet loopt. Hebben jullie een dergelijk probleem als Franstalige Brusselaars ook al ondervonden?
Mayeur: "Goh, nee. Als wij in België al enig succes hebben gehad, dan was het in Vlaanderen (lacht). We hebben daar ook het meest getourd en ook met Les Anges focussen we weer voornamelijk op Vlaanderen. Puur qua geluid sluiten we met onze muziek beter aan bij de Vlaamse muziekscène. In Wallonië klinken de meeste bands nogal poppy, wij gaan meer voor de echte rock-’n-roll en die zit er bij de Vlaamse bands meer ingebakken."
Hagenaar : "In Wallonië hebben de mensen meer een "feestbenadering" van muziek. Muziek dient er vooral om eens lekker uit de bol te kunnen gaan. Een trend die hier in Vlaanderen geheel onbekend is, maar die in Wallonië echt furore maakt is die van de feestska (lacht). Typisch zo’n voorbeeld van hoe verschillend muziek per regio wordt ingevuld. Maar die feestbenadering van de Walen vind ik als muzikant ook wel leuk hoor. In Vlaanderen is een zaalconcert een soort rationeel gegeven. Mensen weten op voorhand wat ze gaan horen en wat ze gaan zien en daar zijn ze helemaal op ingesteld. In Wallonië is er veeleer een reactie ingegeven door het moment, meer spontaneïteit."
Mayeur: "De terughoudendheid van het Vlaamse publiek kan soms wel eens frustrerend zijn. Op het podium probeer je altijd het beste van jezelf te geven en als de zaal dan te lang een afwachtende houding aanneemt dan heb je als muzikant wel eens het gevoel dat je geen feedback krijgt op de energie die je zelf geeft."
enola: Er is op de nieuwe plaat een gastrol weggelegd voor David Poltrock. Wat bracht hij bij aan de muziek?
Mayeur: "We hadden het gevoel dat we hier en daar nog wat hulp nodig hadden bij de arrangementen of voor sommige keyboard-partijen, dus hebben we hem gewoon gebeld. We weten dat hij bekend staat om zijn enorm "smooth" geluid, maar op technisch vlak is hij een van de beste van België, dus hebben we onze vooringenomenheid even aan de kant gezet. Het was trouwens tof samenwerken met hem. Hij is zeer professioneel en ad rem. Met David hebben we niet veel tijd verloren (lacht)."
enola: De huidige single, "Boys Boys Boys", gaat vergezeld van een opvallende videoclip. Wat is het verhaal daarachter?
Mayeur: "We hebben voor die clip opnieuw samengewerkt met Marco Laguna, die ook al video’s had gemaakt voor twee nummers uit de The Codeine Sessions e.p.. De nieuwe clip is geïnspireerd door scènes uit "The Blair Witch Project". De video is heel donker van sfeer en het verhaaltje erachter komt er zo ongeveer op neer dat we finaal komaf maken met Hulk. Veel meer wil ik er echter niet over verklappen, je moet zelf maar eens op onze MySpace gaan kijken. We hebben Hulk gewoon definitief gemold, zodat we er met Les Anges des te harder tegenaan kunnen gaan."
Les Anges speelt op 11 mei op Les Nuits Botanique.
