Als inwoner van een stad waarvan doorgaans een kwart stemt voor
‘die ene partij’, leek het ons een paar jaar geleden een leuk idee
onze buren te teisteren met een paar brokken muzikaal geweld van
bezuiden de taalgrens. Omdat ook het merendeel van de Vlaamsche
muziekpers toen vooral het ‘eigen bands eerst’-principe in het
vaandel voerde en Oost-Indisch doof bleef voor het feit dat ook
onze Waalse broeders er vrolijk op los musiceerden, besloten we op
een zonnige meiavond (2004) onze kennis van de Franstalige popscene
bij te spijkeren door af te zakken naar de Brusselse Botanique.
Daar stond in het kader van Les Nuits Botanique een heuse ‘Sacré
Nuit’ op het programma, waarvoor het kruim van het Waalse
muziekwereldje werd opgetrommeld.
Voor één van de leukste optredens en ontdekkingen van die avond
zorgde ene Hank Harry, nom de plume van Brusselaar Christophe
Enclin, die in een broeierige, (spreekwoordelijk) tot de nok
gevulde Rotonde mocht aantreden met zijn Lovely Cowboy Orchestra.
Het podium was omgetoverd in een gezellige woonkamer, en werd het
decor van een concert waarin de anti-adonis met zijn zes muzikanten
door een stomende set raasde met stevige rocksongs en aandoenlijke
ballads. Het beviel ons in die mate dat we diezelfde week nog een
zoektocht op poten zetten naar een exemplaar van zijn recentste cd,
‘Far From Clever’.
Hank Harry had eerder al twee lofi platen (‘The Boy of Your Dreams’
en ‘Rodéo’) en een e. (‘Last Day of Loneliness’) uitgebracht,
letterlijk de vruchten van eenzame huis-, tuin- en keukenvlijt.
Voor zijn derde kon hij behalve op songschrijvers/producers Aurélie
Muller (Raymondo, Soy Un Caballo) en Thomas Van Cottom (ex-Venus,
Soy Un Caballo) ook een beroep doen op een heus leger
studiomuzikanten. Deze investering rendeerde, want ‘Far From
Clever’ werd een uitstekende, gevarieerde popplaat met ijzersterke
songs als ‘Hot Summer’, ‘My Clock’ (vooral de ’10:30am’-versie),
‘Lily of the Valley’ en niet te vergeten de hitjes ‘Turnaround’ en
‘Anyway’.
De titel van de nieuwe plaat is duidelijk: met ‘The Girl of My
Dreams’ wil Hank Harry terugkeren naar de tijd van zijn debuut ‘The
Boy of Your Dreams’. Geen toeters en bellen dus, geen tot in de
puntjes uitgewerkte arrangementen of dichtgeplamuurde,
gladgeschaafde popsongs, maar een doodeerlijke, sfeervolle plaat
met veeleer schetsmatige, warme liedjes. Allemaal hebben ze – in
zekere zin – hun hoorbare gebreken, maar de schoonheid zit
‘vanbinnen’ en voor ontwapenende charme scoren ze ook een dikke
tien.
Ook al wilde Enclin terug naar het geluid van zijn beginperiode,
deze keer stond hij er niet helemaal alleen voor. Voor ‘The Girl of
Your Dreams’ werd samengewerkt met Félicie Haymoz, een Zwitserse
muzikante die de gekste instrumenten bespeelt (zingende zaag,
melodica, vioolcello, …) en hem zowel tijdens het componeren als
bij de opnames met raad en daad bijstond.
In de Franstalige pers wordt Hank Harry wel eens vergeleken met
Will Oldham
of Devendra Banhart, maar wij hoorden ook overeenkomsten (of op
zijn minst verwantschap) met IJslandse geluidsknutselaars als
Mugison en
Eberg en soms zelfs met de allereerste cd van Daan. Met gitaar,
ritmebox, toetsen en de hele santenboetiek van Haymoz werden twaalf
songs gemaakt die laveren tussen ernst en knipoog, tussen speels en
dromerig, maar waar erg moeilijk één etiket op te plakken is. Lofi
pop, electropop, electrofolk, … het zijn kleine vlaggetjes die
allen maar een stukje van de lading dekken, maar het levert wel
prachtige liedjes op zoals ‘Dolphins & Wales’, ‘The End of Rock
‘n’ Roll’ en ‘I Love the Wheather’.
Leuk zijn ook de teksten. Zo houdt Enclin ons in opener ‘Always
Necessity’ bijvoorbeeld een hele song aan het lijntje over ‘iets’
dat je kan voelen, proeven, aanraken, … om pas aan het einde
to the point te komen (het is zijn eigen buik). Maar ook
de manier waarop onze technologische maatschappij wordt opgehemeld
in ‘Superworld’ is niet gespeend van enige ironie.
Met ‘The Girl of My Dreams’ profileert Hank Harry zich weer meer
dan ooit als vreemde eend in de bijt. Niet dat deze plaat alles
heeft om een megaseller te worden, verre van eigenlijk, maar wie
graag de tijd neemt om een plaat rustig te leren kennen en te
doorgronden, en voor wie vorm niet meteen primeert op inhoud zou
dit wel eens een leuke verrassing kunnen zijn.
www.myspace.com/hankharrymusic
www.hankharry.com
