Aan repetitief lawaai geen gebrek op Pukkelpop: zowel binnenlandse (met Rise And Fall, The Set Up, Amen Ra, Officer Jones & HCPP, etc, was het kruim vertegenwoordigd) als buitenlandse (Mastodon, Fear Factory, Sick Of It All) bands gaven serieus van jetje, maar de koningen van de overkill waren dit jaar ongetwijfeld Al Jourgensen & Co. van Ministry met hun industriële terreur, waar onze oren nog steeds van suizen.
De kenners voorspelden al dat Ministry zwaar zou uithalen, want dat geweld is de constante in zijn werk van de laatste twee decennia. Nadat in de late jaren tachtig werd gekozen voor een brute richting, werd er zelden gas teruggenomen, wat ervoor zorgde dat zelfs de mindere albums nog geklasseerd konden worden onder "schuimbekkerij voor gevorderden". Het meest recente album, Rio Grande Blood, het tweede deel van een anti-Bush campagne die werd gestart door Houses Of The Molé (2004), ging een stap verder: met de hulp van goed volk als Paul Raven (Killing Joke) en Tommy Victor (Prong, Danzig), die net als drummer Joey Jordison, op het appèl verschenen, werd een furieus scheurende brok teringherrie de wereld ingestuurd. Volledig overstuurde thrash riffs, alles-op-hun-weg-vermorzelende beats en bijna infantiele slogans dienden één doel: Dubya aan het kruis nagelen.
Het eerste half uur van de set bevatte uitsluitend materiaal uit de laatste twee albums: "Señor Peligro", "Lies, Lies, Lies", "No W" en "Rio Grande Blood" waren extreem agressief en haast stompzinnig luid. Maar het wérkte, ook al omdat de synchroon verlammende beelden (van Bush, militaire propaganda, oorlogshorror en andere vrolijke materie) je geen seconde rust gunden. Een positieve noot of dito alternatief was er niet te bespeuren, maar who gives a fuck? De tweede helft van de set werd vooral ingenomen door een handvol Ministry-klassiekers als "N.W.O.", "Thieves" en "Just One Fix", die allemaal dezelfde turbobehandeling kregen. Tegen dat bisnummer "Psalm 69" de Marquee ingejaagd werd, was het resterende publiek dan ook gereduceerd tot een hoop patattenzakken die volledig murw geklopt waren door de guerrilla-aanpak van de band. Een gewéldig shot adrenaline.
