Gott im Himmel! Ze Germans are coming! Aangevoerd door de Franse veldmaarschalk Vitalic, mag Shitkatapult labelbaas Marco Haas, met groep T Raumschmiere en geflankeerd door protégés Das Bierbeben, blitzkrieggewijs de tent van de Brusselse Botanique veroveren.
Das Bierbeben deed met het album No Future, No Past in 2004 even stof opwaaien in kringen waar de muzikale zoektocht gestopt is bij "Dreiklangsdimensionen" van Rheingold. Toegegeven, Duitse teksten gedeclameerd/gezongen/geschreeuwd over een onoverzichtelijke combinatie van krautrock, electro en snedige synthpop: het lijkt niet iedereens kopje thee. De afwezigen in de tent hebben echter ongelijk. De enthousiaste groep, voortgestuwd door twee beeldschone ijsprinsessen als boegbeelden, geeft een kort maar speels en gevarieerd optreden. Dit is Nena meets Kraftwerk, een kruising die het Brusselse publiek wel weet te appreciëren, en terecht: wie komt aandraven met een tekst als "Wenn alle Schizophrenen zusammen stehen haben die Ingenieure keine Macht mehr über uns!" kan onmiddellijk op een hoop krediet rekenen.
Marco Haas rolde in 2004 met zijn persoonlijke pantserdivisie T Raumschmiere over de wei van Werchter. Een overdonderde massa zag een groep Duitsers als een soort mislukte prototypes van de robots van Kraftwerk op speed, tekeer gaan in de Marquée en werd omvergeblazen door het als technopunk vermomde carnavalsnummer "Monstertruckdriver". Een zegen en vloek, zo bleek later. De man boorde een breed publiek aan en kreeg een podium op festivals en in clubs allerhande, het nadeel is dat dit publiek, handen in de lucht en "Taraa tata ta ta taa" in elkaars oor brullend, vooral meer van hetzelfde geserveerd wil krijgen. Haas zelf daarentegen, gooide vorig jaar met het lichtjes teleurstellende Blitzkrieg Pop de toeters en bellen overboord en liet op dit album de gitaren in het strijdperk treden met dreunende electronica. Live slaagde de man er vaak niet in die brutale bulldozernummers te vertalen voor een groot deel van het publiek, dat voornamelijk kwam opdagen om mee te deinen op de deuntjes van "Monstertruckdriver" soundalikes.
Vanavond weet het driekoppige T Raumschmiere wel te doseren: een scheut pompende paradetechno ("The Game Is Not Over" en "All Systems Go") in de juiste verhoudingen, gemengd met het smerige gitaargeweld van "Sick Like Me" en "Blitzkrieg Pop" en dat alles gepresenteerd door Haas die crowdsurfend en zwalpend over het podium een enthousiaste Botanique blijft opjutten. De titel van het bisnummer mag u zelf raden. T Raumschmiere maakt duidelijk dat het een groep is, die ondanks een aantal draken van nummers, aandacht blijft verdienen omdat ze het terrein van de hedendaagse electronische muziek durft verleggen van de steriele designerloft naar een smerige achterbuurt.
Tenslotte is het aan Fransman Vitalic (echte naam: Pascal Arbez) om het feest af te ronden. Het gejuich en gedrum bij het begin van zijn set maken duidelijk dankzij wie de tent vanavond is uitverkocht. Vitalic staat immers garant voor feestjes waarop zelfs een introverte giraf zonder enige notie van ritme niet kan blijven stilstaan. De man heeft op voorhand de grenzen waarbinnen hij zich zal begeven duidelijk afgebakend: Arbez serveert een soort elektronische variant van feestelijke marsmuziek, maar binnen dat territorium verkent de Fransman wel ieder hoekje. Van klassieker "La Rock" over "Valletta Fanfares" tot nieuweling "Bells": Vitalic rijgt met loeiharde en toch speelse nummers de climaxen aaneen zonder te verzanden in monotoon gedreun. Dit is brood en spelen op een stijlvolle manier, zweterige dansmuziek die zowel in een kleine club als in een tjokvol stadium uitstekend gedijt. De opeengepakte massa in Brussel laat het zich welgevallen en juicht, kruipt, springt en danst er een uur lang overheen tot het vocht van de muren druipt en het om hygiënische redenen tijd is voor een douche.
