‘In Londen is singer-songwriter Luke Haines overleden. Hij was 39.
Het was de buurvrouw van Haines die alarm sloeg. “Ik vond het al zo
vreemd dat ik sinds zijn laatste geflopte single niks meer van hem
had gehoord,” verklaarde Lucrecia D., “en toen het in het
trappenhuis zo raar begon te ruiken dacht ik: oh, my God, Luke
Haines is dead!” Over de precieze omstandigheden van het overlijden
tast men nog in het duister, al zou kwaad opzet niet uitgesloten
zijn. Haines begon zijn carrière op de middelbare school met The
Servants, maar werd later vooral bekend als de frontman van The
Auteurs, Baader Meinhof en Black Box Recorder. Hij bracht ook werk
uit onder zijn eigen naam.’
Tja, een mens moet er soms wat voor doen om (weer) wat aandacht te
krijgen. Natuurlijk is Luke Haines niet dood, want dode artiesten
worden meestal bedacht met compilaties die titels meekrijgen als
‘… is Still Alive’ of ‘… Will Never Die’. Het probleem van
Haines is dat hij zich het afgelopen decennium vooral doodgezwégen
voelt door pers en publiek. Terecht voelt hij zich wat over het
hoofd gezien, want wij hebben een donkerbruin vermoeden dat de
Britse pers – experts in het zwartwit-denken – het vooral moeilijk
heeft met de veelzijdigheid van de 39-jarige
zanger-gitaristpianist, die ooit werd bestempeld als de opvolger
van Ray Davies, Elvis Costello en Morrissey. Al moet hier wel bij vermeld
worden dat het een ex-NME-reporter, Paul Morley (zie ook het
ZTT-label en zijn eigen band Infantjoy), die hier voor de
hoesnota’s zorgde.
Luke Haines is nu bijna twintig jaar actief in de muziek. In de
tweede helft van de jaren ’80 brengt hij met The Servants twee
elpees uit die hij nauwelijks aan de straatstenen kwijt kan; pas
wanneer hij met (toenmalige vriendin) Alice Readman The Auteurs uit
de grond stampt, gaat de bal aan het rollen. The Auteurs brengen
uitstekende tot prachtige platen uit als ‘New Wave’ (’93), ‘Now I’m
a Cowboy’ en vooral ‘After Murder Park’ (’95) en ‘How I Learned to
Love the Bootboys’ (’99). Willens nillens wordt de band dan ook
beschouwd als één van de eerste exponenten van een stroming die
later de geschiedenis zal ingaan als Britpop. Maar Haines walgt van
het hokjesdenken van de muziekpers, en medio jaren ’90 laat hij DJ
µ-Ziq los op zijn songcataloog. Met Baader Meinhof brengt hij een
meer op funk gerichte, titelloze cd uit.
Na ‘How I Learned to Love the Bootboys’ doekt Haines The Auteurs op
en start hij samen met ex-Jesus and Mary Chain-lid John Moore en
Sarah Nixey de band Black Box Recorder, waarmee hij probeert aan te
pikken bij triphop en het oudere werk van Air. Na twee albums en
een compilatie met B-kantjes brengt hij als Luke Haines ‘The Oliver
Twist Manifesto’ en de soundtrack voor de film ‘Christie Malry’s
Own Double Entry’ uit. The Auteurs krijgen met ‘Das Capital’ een
soort ‘Best Of’, maar Haines zou Haines niet geweest zijn als ook
hier niks bijzonders mee was: de nummers werden allemaal
gearrangeerd voor en uitgevoerd door een klassiek orkest. (Vandaar
dus allicht de vermelding ‘classic tracks’ op de hoes.)
Deze driedubbelaar verscheen vorig jaar al, maar dat mag ons niet
tegenhouden het er vandaag alsnog over te hebben. Het overgrote
deel van ‘Luke Haines is Dead’ dateert van de periode van The
Auteurs: singles die allang onvindbaar zijn geworden (of promo’s
die zelfs nooit in de handel verkrijgbaar waren), B-kantjes,
sessies voor de BBC, alternatieve versies van albumtracks,
orkestuitvoeringen uit ‘Das Capital’ en afleggertjes maken ongeveer
uit van de collectie. De ’terrorist funk’ van Baader Meinhof is
goed voor vijf tracks en uit Haines’ soloplaten werden zeven songs
weerhouden.
Alweer geen echte, reguliere verzamelplaat dus met het beste of het
bekendste van de man, maar wel een uitgebreid en eigenzinnig (maar
onvolledig) overzicht in drieënzestig songs van ’s mans muzikale
verleden. Jammer genoeg staat er niks op van Black Box Recorder of
van de remixplaat van DJ µ-Ziq. Dit heeft als gevolg dat het geheel
verre van gevarieerd is. In plaats van de hele compilatie in één
ruk uit te zitten, raden we u dan ook aan om plaatje per plaatje,
one step at a time, kennis te maken met de Engelser dan
Engelse Luke Haines.
