- Editors :: The Back Room De jaren 80 waren een grabbelton voor véle (vooral nieuwe) bands in 2005. Editors slaagde erin muzikale clichés verfrissend te doen klinken, alsof de jaren 80 net aanbraken. U wilt de lekkerste muzikale brokken van de afgelopen 25 jaar? Wel, Editors maakte een meer dan geslaagd buffet van drie kwartier. Hulde!
- Arcade Fire :: Funeral Folk, punk, disco, barok, pathos en grote emoties over dood en afscheid. Een rijke, majestueuze en opwindende plaat met violen, accordeon en koren. Een kniesoor die ons erop attendeert dat de plaat eigenlijk al van 2004 dateert. Wie zegt dat ze volgend jaar niet wéér in ons lijstje staat? Memorabele plaat.
- Eels :: Blinking Lights and Other Revelations Een eerbetoon aan en dé treffende soundtrack bij de diepe dalen en memorabele momenten van het leven. Ons leven kan alvast niet meer zonder minstens 25 van de 33 songs op deze dubbelaar.
- Sigur Rós :: Takk De vraag is niet meer of, maar waar Sigur Rós met een nieuwe plaat in menig eindejaarslijstje staat. Net zoals op de sterkste momenten op hun platen, zijn woorden overbodig.
- David Gray :: Life in Slow Motion Z’n slaapkamer annex studio werd wat te klein om alle violisten in te krijgen. Deze plaat klinkt dan ook weidser dan de voorgangers en zo mogelijk soms nog mooier.
- Queens Of The Stone Age :: Lullabies To Paralyse Beter doen dan Songs For The Deaf uit 2002 leek ons onmogelijk. Lullabies evenaart z’n voorganger, wat al een straffe tour de force is. De Queens blijven de rocklat wel érg hoog leggen.
- Maximilian Hecker :: Lady Sleep Prachtplaat vol bloedstollende (warempel Duitse!) melancholie.
- Monza :: Grand Of hoe tragiek leidt tot een hartverscheurende, aangrijpende plaat: de muziek een hoogtepunt van ons Nederlandstalig repertoire, de teksten een verrijking voor onze Nederlandse taal. Een meesterwerk van onze bodem, waarvoor meer dan dank.
- Coldplay :: X&Y Al duurde het tot 26 oktober dit jaar in het Sportpaleis om te horen hoe sterk sommige nieuwe nummers echt wel zijn.
- Zita Swoon :: Camera Concert – A Band in a Box Hoogtepunten uit 2004 als “Hey You, Whatshadoing”en “De Quoi A Besoin L’Amour”nóg mooier maken, is al een ding. Lompen als “Hot Hotter Hottest”en “…Disco!”omtoveren in prachtige haute couture is nog iets anders.
Sneuvelden nét, ondanks straffe openingstracks: Bright Eyes (“At The Bottom of Everything”), dEUS (“Bad Timing”), Hooverphonic (“You Love Me To Death”), Millionaire (“I’m On A High”), Depeche Mode (“A Pain That I’m Used To”).
Sneuvelden nét, ondanks straffe singles: Admiral Freebee (“Oh Darkness”), Athlete (“Wires”), Kaiser Chiefs (“Oh My God”en “Everyday I Love You Less And Less”), Bloc Party (“So Here We Are”).
Eervolle vermeldingen: Ryan Adams, die met zijn puike hattrick bewees dat driemaal scheepsrecht is, Chacda; dat bewees een Grote Belgische Belofte te zijn, Antony en zijn Johnsons, die bewees dat zijn stem een van de mooiste instrumenten ter wereld is, Opeth, dat bewees dat metal zonder oogkleppen een boeiende trip kan zijn voor iedereen zonder oorkleppen.
En U2, dat in 2005 bewees als geen andere band te kunnen ontgoochelen. Driewerf helaas.
Maar voorts: volgend jaar nog zo een! En wij hopen van u hetzelfde.
