We hadden het niet mooier kunnen zeggen. Of in elk geval niet mooier kunnen uitspreken. "When there’s nothing left to burn, you have to set yourself on fire." Zo begint het derde album van het kwartet Stars. Net als de prachtbands The Dears en The Arcade Fire afkomstig uit de stad waar ’s winters woorden bevriezen nog voordat ze zijn uitgesproken. Montreal dus.
Stars verkaste voor Set Yourself On Fire naar North Hatley, een dorp ten zuiden van Montreal waar het zo mogelijk nog kouder is. In een bar hadden ze een man ontmoet (type pet Boston Red Sox) die hen uitnodigde om de studio naast zijn huis te gebruiken. Het bleek ene Alan Nicholls te zijn, lid van een garageband uit de jaren zestig en verantwoordelijk voor muziek in films van Robert Altman. Je kunt het slechter treffen.
Anders dan The Dears en The Arcade Fire gooit Stars het vooral over de zoete boeg. Lees: melodieuze popsongs met een sublieme dosis strings & horns. De groep drijft voor een groot deel op de vocale kwaliteiten van Torquill Campbell en Amy Millan. De twee stemmen vullen elkaar perfect aan, wat vooral opvalt in liefdesliedjes die zijn gegoten in de vraag- en antwoordvorm ("Your Ex-Lover Is Dead" en het heerlijk langzame "The Good Fight").
De teksten zorgen voor de broodnodige scherpe randjes. Bij opener "Your Ex-Lover Is Dead" is het meteen al raak. "I’m not sorry I met you/I’m not sorry it’s over/I’m not sorry there’s nothing to save." "One More Night", over seks als poging tot doodslag op een ex-geliefde, is zelfs creepy. De expliciete woorden contrasteren fraai met de onschuldige keyboardklanken.
Het weinig verfijnde "He Lied About Death" zal de iPod van George W. Bush niet halen. De president krijgt er genadeloos van langs ("I hope your drunken daughters are gay"). Doeltreffender is "Celebration Guns", een nummer over Guantanamo Bay, de Amerikaanse basis op Cuba waar vermeende terroristen vastgehouden worden. "How will you know your enemy? By their color of your fear?", zingt Millan. Haar zachte stem geeft de woorden nog meer kracht.
"Reunion", waarin Campbell herinneringen ophaalt aan high school, is misschien wel het sterkste nummer van de cd. Een heerlijke gitaarpopsong die ook op het meest recente Spoon-album niet zou misstaan. En dan zouden we haast nog "Ageless Beauty" vergeten. Wedden dat u deze dromerige song niet meer uit uw hoofd krijgt? Kortom, Stars is als een warme deken. De scherpe randjes maken hem er alleen maar aangenamer op.
