Is Orion beter dan Make A Sex Noise? Helaas. Op Orion volhardt Starfighter koppig in de boosheid en maakt ze de fout die de groep al altijd heeft gemaakt: Starfighter richt de pijlen op de onvervalste pop, zonder daarbij één specifieke richting te kiezen. Het resultaat is nog maar eens een plaat met evenveel songs als hoeken, die je maar niet in je cd-rek krijgt geklasseerd.
Als Starfighter bij u een belletje doet rinkelen, dan heeft u dat negen kansen op tien te danken aan de single "About You", die een paar jaar geleden in de playlist van Studio Brussel terechtkwam, nadat tovenaar Niek Meul van Das Pop de song naar de normen van de zender gemixt had. Helaas draaide die single uit op een vergiftigd geschenk: "About You" bleek een uitstekende song om naambekendheid mee te verwerven, maar schiep ook verkeerde verwachtingen tegenover Starfighter.
Niet dat er al écht één duidelijke stempel op Starfighter te drukken viel, want wie twee liedjes van Make A Sex Noise hoort, herkent er waarschijnlijk ook twee verschillende bands in. Het is niet onknap die afwisseling te kunnen brengen, maar is het niet ergens op de gulden middenweg tussen voldoende variatie en een eigen geluid dat de perfecte popmuziek ontstaat?
Van die kritiek heeft Starfighter alvast geen punt gemaakt, want ook op de nieuwe plaat houdt de groep koppig vast aan die veelzijdige traditie. Vrolijke popliedjes als "# 1 Today" en "Rainy Day" prijken er naast de pure glamrock van "Pretend And Lie" en "Tired".
Geen rekening houdend met dit criterium, en de plaat beschouwend van song tot song, zien wij ook maar weinig graten in Orion. Tim Brown weet hoe hij een goede popsong moet maken en Niek Meul heeft zich het ambacht van de producer ondertussen wel eigen gemaakt. De plaat staat voor minstens de helft gevuld met potentiële singles, al blijft het wachten op een uitleg die de voorrang van "Tired" en "Access Wars" op "# 1 Today" rechtvaardigt.
Maar laat ons de realiteit niet ontkennen. Dat is er namelijk één waarin je zonder een eigen geluid nooit ver geraakt, en waarin je vroeg of laat altijd wordt verplicht om gerichte keuzes te maken. Starfighter beweert die keuzes niet te willen maken. Hoe het dan verder moet? Met de baas van Kinky Star Records aan de basgitaar zal Starfighter wel nooit zonder platendeal vallen, maar een beetje gezonde ambitie zou de groep geen windeieren leggen.
Ondertussen kijken wij hier trouwens met véél meer anticipatie uit naar het nieuwe materiaal van Tim Browns andere groep, The Shovels, die hij momenteel — samen met Niels Hendrickx van Fence — nieuw leven inblaast. Deze pracht van een sixties revivalband doet de Beatles alle eer aan en belichaamt veel meer dan Starfighter dé gerichte keuze om een groot publiek aan te spreken.
Onze tip voor Starfighter? Kiezen of delen. Er mag al eens een harde noot gekraakt worden.
