U merkt het misschien niet, maar de Belgische aanhang in de garage groeit. Na Telstar en The Van Jets heeft ook Brussel nu wat lekkers in petto. Het zijn de Nervous Shakes die met Separate Beds? I Don’t Think So. de Ramones, de New York Dolls en de Stooges in de voetsporen treden.
Zijn de Nervous Shakes een grap? De wazige platenhoes van Separate Beds? I Don’t Think So. laat het alvast vermoeden: u ziet de excentrieke zanger Ivan Dreini die zich tijdens een optreden in een clandestien tijgervellen jasje aan een waanzinnig dansje waagt. Daaronder de woorden “Separate Beds?”. Draait u de hoes even om, dan ziet u een halfnaakte blonde, met daaronder de pointe “I Don’t Think So.”.
U merkt het al: humor is een belangrijk thema op Separate Beds? I Don’t Think So. In “Get The Fear” uit Ivan Dreini zich al meteen als de hysterische seksmaniak die zonder haperen en met veel overtuiging “Sex! Sex! Sex! Sex! Sex! Sex! Sex! Sex!” uitroept, om het in “Bad Like Me” over zijn prachtige achterwerk te hebben. Het ligt er zó dik op dat het gewoon grappig wordt. Het is het soort van perverse humor waaraan veel punkbands zich wagen, maar waaraan slechts weinigen zich de vingers niet verbranden. De Nervous Shakes mogen van ons alvast de eerste prijs in ontvangst komen nemen.
Laat dat echter niet tot misverstanden leiden, want de Nervous Shakes hebben nog wel wat meer te bieden dan alleen humor. De Nervous Shakes maken simpele, oerdegelijke garage, die enthousiast maakt en al eens uitnodigt om te dansen. Dat de Nervous Shakes erin slagen aan iedere song een aparte draai te geven, maakt de plaat alleen maar nóg smakelijker.
Wie zou er na het hilarische “Get The Fear” bijvoorbeeld een song als “Hey Baby” verwachten, waarin een aanstekelijke mondharmonica zomaar komt binnenvallen? Of wat dacht u van die surftouch in “Number One”? Deze song werd door niemand minder dan JJ Rassler van Downbeat 5 voor hen geschreven. En hoe zit het met die tweede stem in “Swedish Love Gun”? Doet die niet erg veel aan Bob Dylan denken? Het is ons wel vrij duidelijk: Separate Beds? I Don’t Think So. is met haar dertien songs en dertien invalshoeken (inclusief ghosttrack) best een boeiende plaat.
Of de Nervous Shakes relevant zijn? Als instant bevrediging in uw woordenboek staat, dan mag u rekenen van wel. Relevantie is trouwens maar een ruim begrip, zeker wanneer je merkt dat je via Google op meer Amerikaanse dan Belgische zoekresultaten voor de Nervous Shakes stoot, en ziet dat die gekke Amerikanen het doen en laten van de Nervous Shakes veel beter kennen dan wij. Van een vergezochte Bostonconnectie met The Real Kids tot de exacte locatie van de opnamestudio in Brussel: wij werden al door minder geshockeerd.
Uit goede bron hebben we vernomen dat Ivan Dreini zich op de bühne als een totaal geschift showbeest zou gedragen. Het prettig gestoorde Separate Beds? I Don’t Think So zal die geruchten alleen maar bevestigen. Wij branden dan ook van nieuwsgierigheid om het freakcircus van Ivan De Verschrikkelijke eens aan het werk te zien. Mag het? Ja? Mag het?
