Adem :: ”Als ik ook maar één leugen had verteld, was mijn plaat een maat voor niets”

Homesongs, het solodebuut van Adem, de Brit met Turkse roots die eerder zijn sporen verdiende bij Fridge, is een nachtelijk lo-fi juweeltje. Indien fluisterpoëzie een sporttak was, dan stond Adem Ilhan nu op het ereschavot met een medaille rond de nek. Niet dus, al is oog in oog zitten met Goddeau in een Italiaans restaurant natuurlijk ook niet mis.

enola: Je plaat wordt vergeleken met het werk van Bob Dylan, Gram Parsons en Nick Drake. Wat een eer.
Adem Ilhan: "Niet slecht, hè. Really really lovely. Ik ben fier dat ik met hen word vergeleken. Artiesten als Parsons genieten mijn voorkeur. Als je voor het eerst een plaat uitbrengt, laat je er veel oude invloeden in doorsijpelen. Ik had dit album nooit kunnen opnemen als ik niet naar de platen van Alex Coltrane en Steve Wright had geluisterd. Het is altijd fijn als mensen zeggen: "Waw, hier hoor ik Neil Young in"; maar het geeft me nog meer voldoening als ze die meer obscure invloeden er ook uitpikken."

enola: Je vader was pianist. Kan je zijn muzikale invloed op jou omschrijven?
Adem: "Ik ben opgegroeid in een muzikaal milieu. Ons huis stond vol instrumenten en ik hoorde mijn vader altijd piano spelen. Als ik dat wou, mocht ik de toetsen aanslaan. Van jongs af aan leerde ik muziek spelen op mijn gehoor. Ik mocht van mijn ouders van alles uitproberen. Door te experimenteren leerde ik piano spelen. Ik ging er op te keer tot er iets deftigs uitkwam."
     "Ik heb een Turkse naam, moet je weten. Iedere zomer gingen we op vakantie in Turkije om er de familie van mijn vader te bezoeken. Zijn familieleden woonden in een grote gemeenschappelijke boerderij waar alles werd gedeeld en iedereen met elkaar samenwerkte. Dat heeft mijn kijk op mensen zeer beïnvloed. Ik streef zo’n open en eerlijke manier van leven na."

enola: "Everybody needs some help sometimes" zing je op je plaat.
Adem: "Dat klopt. Iedereen heeft wel eens hulp nodig en er is altijd wel iemand die je zal kunnen helpen."There will always be room at my table to you", zing ik in"There Will Always Be": er zal altijd iemand zijn bij wie je welkom bent."

enola: Dat lied heeft een haast religieus gevoel.
Adem: "Misschien omwille van de akkoorden die ik gebruik. Toen ik eraan bezig was, twijfelde ik: mag het zo verheven klinken? Maar uiteindelijk zag ik geen reden om het nummer niet op te nemen. Het is een eerlijk en oprecht lied."

enola: Adem is een dark horse, las ik ergens.
Adem: "Dat is goed mogelijk. Er zit meer in mijn muziek dan je op het eerste gehoor zou vermoeden. De bovenlaag is zacht en luchtig, maar er zitten meer elementen verwerkt in mijn album. Ik ben een producer, ik doe al eens iets onverwachts. Wie oppervlakkig luistert zal het niet zijn opgevallen, maar zet een koptelefoon op en je zal leuke dingen horen. Op het eerste nummer van de plaat tik ik met een pen tegen een autoharp."

enola: Ondanks de invloed van je vader is er evenwel geen piano te horen op je songs.
Adem: "Alle nummers zijn bij mij thuis opgenomen en in mijn huis staat er helaas geen piano. Je hoort wel een harmonium. Op het volgende album zal ik wellicht wel een piano gebruiken."

enola: Je bent in het verleden altijd actief geweest in groepsverband. Voelde je echt de nood om een soloplaat uit te brengen?
Adem: "Om eerlijk te zijn: it was an accident. Ik koop altijd instrumenten op rommelmarkten. Die instrumentjes hebben een ongelooflijk goede sound. Ik maak er thuis wel eens gebruik van voor opnames. Eén van de tracks die ik had opgenomen, klonk echter niet af en ik besloot er een zangpartij op te zetten. Zodra ik wist dat ik kon zingen, heb ik het plan opgevat een soloplaat uit te brengen. Zo eenvoudig is het. Ik heb altijd al muziek op mijn eentje gemaakt: elektronische tracks, garage, tricky stuff, maar zodra ik aan Homesongs begon, wist ik: dit is precies wat ik wil doen."

enola: Heb je met je plaat de magie van de avond vastgelegd?
Adem: "Ik hoop het. Ik heb er alvast hard mijn best voor gedaan. Overdag kon ik niet opnemen. Waar ik woon is er veel te veel lawaai en verkeer. Ik moest dus wachten tot ’s avonds alvorens te kunnen opnemen. Met veel plezier want ik wou dat mijn muziek nog meer intimistisch zou klinken. Ik nam op bij kaarslicht. Op een open en eerlijke manier. Wanneer mensen mijn plaat beluisteren, hoop ik dat ze het gevoel krijgen dat ik bij hen in de kamer muziek zit te spelen. Het magische gevoel dat zelfs gefluister luid kan zijn ’s nachts: naar die atmosfeer was ik op zoek."

enola: Een organisch en akoestisch geheel?
Adem: "Inderdaad. En opgenomen met een computer. Een zeer oude. Uit 1985. Omdat die nogal wat lawaai maakt, moest ik er tijdens de opnames een deken opleggen. Om achtergrondlawaai te vermijden. En het hielp. Eens alles opgenomen was, heb ik niet zo veel meer veranderd met de computer. Hier en daar heb ik wat stiltes toegevoegd en de klanken lichtjes aangepast. Om de sound wat open te trekken."

enola: Ik hoor een stukje "Jingle Bells"op je album.
Adem: ""Pillow" is een kerstliedje en een referentie aan Joni Mitchell en Lisa Germano. Ook zij verwerken op het einde van één van hun songs "Jingle Bells". Ik zou graag hebben dat andere muzikanten die lijn blijven verderzetten."

enola: Handelt je album over relaties en de zorgen die dat met zich kan meebrengen?
Adem: "Over veel meer dan dat. Ik heb het over mijn thuis. En daarmee bedoel ik niet het huis op zich maar wel gevoel, veiligheid, warmte, vrienden en familie. De songs gaan over wat zich afspeelt tussen mensen als iemand weggaat of terugkeert. In dat opzicht heb ik het over relaties."

enola: En je reist alleen, zoals je zingt in "Long Drive Home"?
Adem: "Je kan reizen met mensen en je toch alleen voelen. En dat is erger dan op je eentje zijn. In een auto zitten met iemand die niet met je praat is heel erg vervelend.
Je kan niet weg uit die auto want je moet allebei naar dezelfde bestemming. Niets hoeven te zeggen kan heel aangenaam zijn, maar als je niet in staat bent met elkaar te praten en elkaar negeert, dan is dat heel pijnlijk."

enola: Heb ik het goed dat jij je voorgenomen hebt je bloot te geven in je muziek?
Adem: "Open zijn: dat doel had ik voor ogen. Ik moest voor mezelf zo eerlijk mogelijk zijn. I had to connect with people. Als ik op mijn plaat ook maar één leugen zou vertellen, dan was mijn hele opzet een maat voor niks."

enola: Tot slot: "I fell to you like a tiny drop of rain in a cloudburst", zing je in "One In A Million". Vertel eens.
Adem: "Als je breekt met je vriendin zegt men wel eens: "er zwemmen genoeg vissen in de zee". Maar zelf ben je ook maar één van die vele vissen en je moet al zeer goed je best doen om opgemerkt te worden. En er zijn er zoveel die beter, groter en sterker zijn dan jezelf. Soms loop je in de kijker. But you are just another fish in the sea."

http://www.adem.tv
http://www.adem.tv
Domino

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Four Tet :: New Energy

Met negen langspelers en een resem andere releases die...

Four Tet :: Ringer ep

De muzikale ontdekkingstocht van Four Tet gaat verder. Ringer...

Fridge :: “We waren zo jong dat we een groot deel van onze muziek zelf niet begrepen”

Wanneer je de grote meneren Kieran Hebden (Four Tet)...

Fridge :: The Sun

Elk jaar heeft zo zijn comebacks. Willen of niet,...

Kieran Hebden & Steve Reid + Birdy Nam Nam + TTC :: 6 mei 2007, Botanique

Met vanavond drie groepen op het programma die elk...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in