Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat Jasper Steverlinck een knoert van een hit scoorde in Vlaanderen met de Bowie-cover "Life On Mars". Het soloavontuur van de Gentenaar smaakte blijkbaar naar meer, want nu heeft Steverlinck een volledige cd uitgebracht met covers van bekende en minder bekende nummers.
O bitterzoete ironie! Twee ijzersterke Aridplaten, met uitstekende eigen nummers, volstonden niet om de naam van Jasper Steverlinck gemeengoed te maken bij het grote publiek. Eén toevallige Bowiecover voor de Vlaamse jeugdfilm Science Fiction bleek daar wel toe in staat. Maandenlange aanwezigheid in alle mogelijke hitcharts en een samenwerking met de Kolacny’s — u weet wel, die twee broers die omwille van louter muzikale redenen hele dagen optrekken met zestig pubermeisjes — waren het gevolg. Reden genoeg voor het pragmatische brein van Steverlinck om er nog een serieuze schep bovenop te doen. Vandaar deze Songs Of Innocence, een plaat met elf covers, of beter bewerkingen, want elk nummer ademt in elke noot de eigen toets van Steverlinck.
De artiesten die Steverlinck uitkoos om te coveren, zijn niet van de minsten. Van Bob Dylan over The Doors tot zelfs oppernicht Elton John. Oorspronkelijk zou er ook een nummer van Jeff Buckley op de plaat komen, maar de moeder van de overleden zanger waakt nog altijd met de verbetenheid van een flink uit de kluiten gewassen bulldog over de muzikale erfenis van haar zoon en verhinderde het uitbrengen van het nummer. Op instrumentaal vlak heeft Jasper Steverlinck ervoor gekozen de nummers van al het overbodige te ontdoen. Sobere pianoarrangementen die, begeleid van een doorrookte stem, in de betere nachtclubs van New Orleans goed tot hun recht zouden komen. Met de technisch gave tenorstem van Steverlinck worden het evenwel vlotte popballads.
En daar ligt meteen de zwakte van de plaat. Alles hangt af van de luisteraars persoonlijke appreciatie van Steverlincks stem. Wie bij het horen van de eerste uithaal van Jaspers engelenstem spontaan ontroerd in tranen uitbarst (en dat zijn naar wij vermoeden voornamelijk tienermeisjes), zal deze plaat met graagte in zijn hart sluiten. Wie daarentegen de mening is toegedaan dat Steverlinck enkel flauwe mooizingerij brengt, blijft beter zo ver mogelijk weg van Songs Of Innocence.
Voor ons ligt de waarheid wat in het midden. Omringd door gitaar- en drumgeweld kunnen we stem van Steverlinck bij Arid wel smaken. Maar op deze plaat, waar de stem zo prominent aanwezig is, dreigt Steverlinck regelmatig aan de verkeerde kant van pathos uit te komen. Veel te vaak wordt gemikt op het goedkope sentiment, zonder een echt waarachtige emotie over te brengen. Het beste voorbeeld daarvan is "Imaginary Love" van Rufus Wainwright.
Niettemin staan er enkele aardige liedjes op Songs Of Innocence. Zo klinkt Steverlinck wel weer bijzonder ingetogen op Madness’ "It Must Be Love". Ook afsluiter "Late Again" biedt een meerwaarde ten opzichte van het origineel van Stealers Wheel. En dat is uiteindelijk dé vereiste waaraan een cover moet voldoen. Al bij al hebben we aan het beluisteren van Songs Of Innocence best wel een aangename tijdsbesteding gehad, alleen vrezen we dat dat niet voldoende zal zijn om de plaat een lange tijd in onze cd-speler te houden. Wat ons betreft kan Jasper Steverlinck, de popzanger, niet tippen aan de frontman van Arid die, in het rood gehuld, op de mainstage van Werchter een verscheurende versie van "You Are" te berde brengt.
