Na acht jaar heeft Britse globetrotter Will Holland, a.k.a. Quantic, opnieuw een plaat onder die solonaam uitgebracht: Magnetica. Het is een fascinerende mengeling van elektronische geluiden en elementen uit traditionele Latijns-Amerikaanse, Afrikaanse en Engelse muziek.
Onuitputtelijke nieuwsgierigheid; dat is wat Quantic, een dj, producer en multi-instrumentalist uit Worcestershire, drijft. Hij reist graag de wereld rond en snuffelt regelmatig als een bezetene in stoffige platenbakken. En wat hem op zijn onafgebroken zoektocht intrigeert, absorbeert hij als een spons en vertaalt hij naar muziek. Een drang die hem al een veelzijdig parcours heeft opgeleverd. Nadat hij als Quantic downtempo en jazzy hiphopbeats en met de live band The Quantic Soul Orchestra en als The Limp Twins funk en soul gemaakt had, pakte hij in 2007 zijn valiezen en verkaste naar de Colombiaanse steden Calí en Bogotá, waar hij een gegroefde exotische sound begon te ontwikkelen. Hij stak met The Quantic Soul Orchestra de zwoele langspeler Tropidélico in elkaar. En hij stampte met getalenteerde Caribische en Zuid-Amerikaanse muzikanten de projecten Flowering Inferno, Quantic and his Combo Bárbaro, Quantic & Alice Russell en Ondatrópica uit de grond.
Op Magnetica schemeren die omzwervingen door. Het is een doordachte melange van vernuftige elektronica en ingrediënten, met onder meer cumbia, folk, highlife, reggae, soul en salsa. Een uniek en opwindend geluid, dat ondanks de vele schakeringen coherent aanvoelt. De muziek pakt ons onmiddellijk beet en doet ons locaties en stemmingen indringend exploreren.
Opener “Magnetica” is een leuk instrumentaal stuk dat enthousiast doet hoofdknikken. Een zware beat stuitert dartel en kruist onderweg trompetgeschal. Op het swingende “Sol Clap” doet een trompet ons in een euforische roes verglijden. Ze trekt van tijd tot tijd driest door heetgebakerde percussie en fluitspel. “Descarga Cuántica” is snedige salsa. Een cocktail van percussie, zwierige blazers en strijkers, samengesteld met de hulp van Colombiaanse rasmuzikanten Fruko en Michi Sarmiento. Aanstekelijk uitgelaten is “La Callejera”, een lied dat folklore ademt. Anibal Velásquez speelt accordeon en zingt geestdriftig. Bezwerend zijn de marimba’s en bassen die versmelten met de gedubbelde zangpartijen van de zoetgevooisde Nidia Góngora op “Muévelo Negro”. En ook de warmbloedige ritmes op “La Plata” en single “Duvidó” zijn subliem. Op dat laatste nummer branden marimba’s, geagiteerd slagwerk en de vinnige uithalen van de Angolese artieste Pongo Love meteen een streetsetting op ons netvlies, die diep in adrenaline is gedrenkt . “Águas De Sorongo” trekt dan weer vreedzaam aan onze oren voorbij. Thalma De Freitas zingt emotievol in een decor van elektronische flarden, piano en meeslepend snarenwerk van violist en arrangeur Miguel Atwood-Ferguson. De reggaesong “Spark It” is eveneens zeer relaxed, maar dankzij een rist blaasinstrumenten en vage klanken ook verleidelijk grillig . “Caruru” laveert tussen onrust en sereniteit. Woelige beats contrasteren fraai met de lieflijke stem van Iara Renno.
Met “Arada” waagt Quantic zich aan Ethio-soul. Dereb The Ambassador zingt bezield in het Amhaars, terwijl een broeierig samenspel van elektrische gitaar, blazers en beats weerklinkt. Tweemaal maakt Quantic de oversteek naar folk. “You Will Return” met de Britse soulzangeres Alice Russell doet wegdromen. Elegante violen gaan mooi samen met gejaagd banjospel. “Painting Silhouettes” is een feeërieke afsluiter. Gitaar en ingetogen stemmen doen denken aan een avondlijke wandeling langs een kade in een tropisch oord. Kuierend te midden van zacht wuivende palmen en glinsterend water.
Magnetica is een ingenieus auditief avontuur. Ze etaleert een frisse wereldse sound, die eindeloos prikkelt en doet ontdekken, en na afloop lang in de hersenpan weergalmt.
