Tegan & Sara zijn cool! Getuige daarvan is een uitverkochte
Orangerie die grotendeels gevuld is met luidkelende, voornamelijk
vrouwelijke fans in hun tienerjaren die de hele namiddag voor de
spiegel stonden om een schijnbaar nonchalante alternatieve look te
bekomen en ergens achteraan in de zaal een begeleidende ouder
weggemoffeld habben. Om ze op voorhand al wat op te hitsen, was
Northern State een goede keuze: een vrouwelijk
hip-hop trio uit Brooklyn dat ons vorig jaar het helemaal niet
slechte ‘Can I Keep This Pen?’ schonk. De invloeden van
electro en rock zorgen voor een fris geluid, hoewel live vinnnige
leukerds als ‘Girl For All Seasons’ nog afgewisseld werden met
rommeltjes als ‘Better Already’, op plaat één van de favorieten, op
het podium een kakofonie. Het hele boeltje bleef natuurlijk
cartoonesk, maar vette knipogen als de Charlie’s Angels-dansroutine
op ‘I Love It’ zijn steeds welkom en luisterden de wachttijd op de
Canadese hoofdschotel degelijk op.
De zusjes Quinn lieten niet al te lang op zich wachten en zetten
hun set in met enkele ongevaarlijke rocknummertjes als ‘Nineteen’:
een artistiek verantwoord alternatief voor Avril Lavigne, maar ook
weinig om over naar huis te schrijven. Na deze korte aanloopfase
vonden Tegan & Sara echter beter hun draai op
het podium: na het eerste van de lollige, maar misschien net iets
te talrijk aanwezige intermezzo’s om het publiek even te
adresseren, verdween elk spoor van routineus podiumgedrag en
bloeide een setje open dat weliswaar volstrekt ongevaarlijk bleef,
maar wel sprankelde.
Hoewel hun materiaal binnen het vakje van de tienervriendelijke
StuBru-rock blijft, wist het tweetal live genoeg variatie te
bekomen door verder te gaan in het experimenteren met die elementen
die een track zijn eigen karakter geven in hun oeuvre. Het refrein
van ‘Take Me Anywhere’ ging voluit voor sixties rock en het
singletje ‘Walking With A Ghost’ exploreerde het terrein van
eighties pop waardoor even een brug richting Kim Wilde opgetrokken
werd. Het meest adembenemende moment van de avond was echter
weggelegd voor ‘Are You Ten Years Ago’ dat harder voor elektro koos
en zo een spetterend feestje opleverde. Zo werd al snel duidelijk
dat achter die meezingertjes ook echt goede songs schuilgaan: ‘Like
O Like H’ gaf sterke pop met weerhaakjes, ‘The Con’ zwol lekker op
naar het catchy refrein toe en ‘So Jealous’ speelde de tempocollage
perfect uit.
Hier en daar gingen de gezusters even de bocht uit: ‘Burn Your Life
Down’ schalde te geforceerd uit de boxen, de injectie van
Americana in ‘Where Does The Good Go’ kwam maar saai over en flauwe
punk als ‘Speak Slow’ was waarschijnlijk enkel te genieten als je
nog geen zestien kaarsen op een taart had mogen uitblazen. Naar het
einde toe begon de gewenning toch wat op te treden en door de set
te beëindigen met enkele zwakkere nummers als de Alanis-a-like ‘Fix
You Up’ en een nogal ongeïnspireerde versie van ‘Back In Your Head’
verloren we aldus nog voor het afscheid onze aandacht.
Dat Tegan & Sara eigenlijk al acht jaar muzikaal actief zijn,
werkt in hun voordeel want dankzij deze podiumervaring slagen ze
erin om na de plotse boom van succes live toch niet door de mand te
vallen. Deze set kon ons niet onafhoudend boeien, maar toch is dit
een verademing tussen de zielloze populaire rock van de Avrils en
Fall Out Boys op deze aarde. Hadden we op dit eigenste moment
zestien geweest, we waren nu al bezig schaamteloos onze kamer te
behangen met posters van dit duo.
Northern State’s ‘Can I
Keep This Pen?’ is beschikbaar via Ipecac.
Tegan & Sara’s ‘The Con’ is beschikbaar via Sire.
