Na Batman Jaar Eén brengt RW opnieuw een andere grote klassieker in het Nederlands. The Killing Joke was één van de meest vernieuwende Batman-strips van de jaren ’80. Ook nu blijft het album beklijven.
Toen The Killing Joke in 1988 verscheen, was dit Batman-verhaal een vreemde eend in de bijt. In die tijd was het uitzonderlijk dat een superheldencomic als een apart album verscheen. The Killing Joke had bovendien de lengte van een Europees stripalbum, waardoor het eigenlijk tussen een losse comic en een graphic novel in viel. Ook inhoudelijk was deze strip helemaal anders dan de rest. Schrijver Alan Moore, die in 1988 al een grote faam opgebouwd had door o.a. zijn Swamp Thing en natuurlijk Watchmen, vertrok van een redelijk eenvoudig gegeven. Wat als de Joker zijn neiging tot waanzin gebruikte voor het terroriseren van zijn slachtoffer? Waar voordien de Joker vooral een clowneske figuur was, maakte Moore van hem een tragische maar tegelijk meedogenloze crimineel. De manieren waarop hij in The Killing Joke commissaris Gordon en diens dochter Barbara terroriseert, blijven ook nu nog ijzingwekkend. Moore haalt door een perfecte decoupage het maximum uit dit gegeven. De invloed van The Killing Joke op de Batman-strips die sindsdien zijn verschenen, was enorm en ook de filmfranchise die sinds het einde van de jaren ’80 op gang kwam, draagt de invloed van Moores creatie.
Het zou echter een groot onrecht zijn om enkel over Alan Moore te spreken. Tekenaar Brian Bolland droeg met zijn loepzuivere en realistische tekeningen in grote mate bij aan de rillingen die The Killing Joke ons nog altijd blijft bezorgen. Hoewel de faam van Bolland in de stripwereld bijzonder groot is, mag het verbazen dat die faam op een handvol strips gebaseerd is. Sinds The Killing Joke werkte hij immers voor het grootste deel louter aan covers. Hij is nog steeds één van de meest gewaardeerde covertekenaars in de Amerikaanse comicindustrie. Brian Bolland staat ongetwijfeld aan de top van de realistische tekenaars en we moeten dan ook dubbel intens genieten van zijn werk in The Killing Joke. Zijn stijl is een perfecte match voor het scenario van Alan Moore, waar het wat karikaturale karakter van de superheldenstrips bijzonder ver weg lijkt.
In 1989 vertaalde Baldakijn Boeken The Killing Joke al eens naar het Nederlands op een kleiner comicformaat. Nu de strip ondertussen een behoorlijke cultstatus verworven heeft, brengt RW nu een groter album in een harde kaft op de markt. Bovendien herwerkte Bolland zelf de inkleuring van de originele uitgave. In die tijd werden de kleuren door John Higgins voorzien. Hij werkte met donkere, warme tinten. Bolland wenste eigenlijk een killer en realistischer palet. Voor een heruitgave in 2008 greep hij de kans zodat we nu The Killing Joke volledig kunnen lezen zoals de auteurs het oorspronkelijk voor ogen hadden. Met of zonder deze inkleuring blijft het album na al die jaren een even relevante en memorabele Batman-interpretatie, die niet toevallig ook op één staat in onze top 10 van beste Batman-comics.
