Dertien jaar na afloop krijgt Preacher een Nederlandse vertaling. De strip blijft om verschillende redenen de gemoederen beroeren.
Jesse Custer is een prediker in Annville, Texas. Bij één van zijn vieringen, voor een volgelopen kerk, komt Genesis uit de hemel in hem, waarop hij de krachten van een god krijgt en terloops alle aanwezigen in de kerk vernietigt. Vanaf dat moment kan Jesse met zijn stem iedereen tot alles bevelen. Hij gaat op zoek naar God, die verdwenen blijkt en die hij ter verantwoording wil roepen. Hij gaat samen met zijn oude liefje Tulip en de verlopen Ierse vampier Cassidy op pad. Op hun weg komt dit onwaarschijnlijke drietal al even onwaarschijnlijke figuren tegen die hen steeds meer over zichzelf en over elkaar leren kennen. In dit eerste deel worden de twaalf eerste comics uit de oorspronkelijke reeks gebundeld. Ondanks alle gortigheid en geweld slagen de auteurs er in om de drie helden bijzonder geloofwaardig te maken en de betrokkenheid van de lezer op te wekken zodat de interesse in de zoektocht naar God meteen gelegd is.
Scenarist Garth Ennis heeft een fascinatie voor geweld en buitenissige personages. Al wie het werk van de Ier van dicht of minder dicht volgt, heeft dat wellicht al gemerkt. Zowel zijn ouder Amerikaanse werk voor Hellblazer als de recente reeks The Boys, kregen er al regelmatig van langs door de critici en de Amerikaanse moraalridders. Hij zoekt steevast de grenzen op van de goede smaak. De kracht van zijn werk zit er echter net in dat hij de lezers rode oortjes bezorgt en dit combineert met sterke personages en complexe karakters. Zo gaat ook Preacher over veel meer dan koeienneukende boeren en laffe aartsengelen.
De combinatie van Ennis met tekenaar Steve Dillon is door Preacher ook legendarisch geworden. Dillon en Ennis werkten eerder al samen aan Hellblazer tussen 1991 en 1994 en na Preacher maakten de heren een overstap naar Marvel voor een lange periode The Punisher. Sinds Preacher blijft ook hun volgende ‘persoonlijke’ project City Lights zich verder ontwikkelen. Beide heren werken hier tussendoor aan verder, aan een traag tempo. De laatste signalen zijn dat het, ondertussen tot een omvangrijke graphic novel uitgegroeide verhaal, één van de komende jaren toch zou moeten verschijnen. In Preacher kunnen we nu nog eens genieten van hun perfecte samenspel tussen tekst en tekeningen. Dillon leeft zich uit om al Ennis’ creaties op het blad te toveren.
In dit eerste lijvige boek gaan we verder dan de eerste (hernieuwde) kennismaking. De totaal verknipte familiegeschiedenis van Jesse Custer komt tegen een stevig tempo aan bod. Preacher heeft in die tien jaar sinds het einde van de reeks weinig aan impact verloren. Ennis’ hoge tempo van het scenario blijft aanspreken. Tegelijk blijven zijn buitenissige figuren nog altijd even buitenissig. Het enige aspect wat wellicht op weerstand zal stuiten, is het nagenoeg negeren van de taalverschillen tussen de verschillende personages. Ennis speelt in Preacher met de verschillen tussen zijn personages. Zo hangt Cassidy’s personage sterk samen met diens Ierse accent. Die verschillen zijn nu niet meer zo nadrukkelijk aanwezig, maar toch blijft Preacher voldoende overeind staan zonder dat aspect. Nu is het vooral uitkijken naar al die klassieke verhaallijnen die eraan zitten te komen in de komende delen. Of hoe nostalgie niet altijd een ontgoocheling hoeft in te houden.
