Sinds de Oostenrijkse cineaste Jessica Hausner (Lourdes, Amour fou) de overstap maakte naar Engelstalige films, zit haar carrière zichtbaar in de lift en wordt ze met ieder nieuw werk alsmaar beter. In Little Joe stond een gescheiden moeder centraal die een genetisch gemanipuleerde plantensoort ontwikkelt, maar geconfronteerd werd met de gevaren van haar revolutionaire uitvinding. Hausner laat nu opnieuw van zich horen en volgt deze merkwaardige SF-komedie uit 2019 op met een satirische kijk op de wellnesscultuur.
Club Zero speelt zich af op een kleine eliteschool waar een vastberaden voedingscoach (Mia Wasikowska) haar intrede maakt. De juf predikt een filosofie die ze ‘conscious eating’ heeft gedoopt. Daarmee worden haar studenten aangespoord om meer bewust te leren omgaan met eten. Aanvankelijk heeft ieder van hen wel zijn of haar eigen motivatie om beter op hun voeding te letten, maar daarnaast worden de tieners ook uitgedaagd om hun denkpatronen in vraag te stellen. De beïnvloedbare leerlingen zijn natuurlijk een makkelijke prooi voor de enigmatische docente. Wanneer de manipulatieve Miss Novak misbruik maakt van hun vertrouwen en de adolescenten aan een extreme vorm van indoctrinatie onderwerpt, jaagt de onderwijzeres enkele bezorgde ouders tegen zich in het harnas.
Dat het drastisch verminderen of volledig schrappen van het voedsel dat we dagelijks consumeren onze levenskwaliteit zou bevorderen, is een gedurfd idee om een verhaal rond te weven. Toch is het niet altijd even helder welk punt de regisseur nu precies probeert te maken, maar er hoeft natuurlijk ook niet noodzakelijk een netjes voorgekauwde boodschap achter een film schuil te gaan.
Even verdelend als de boodschap is ook de vorm, aangezien Hausner een klinische en afstandelijke stijl hanteert. In Club Zero maakt de filmmaakster/scenariste wederom gebruik van nauwgezette symmetrie en een uitgesproken kleurenpalet (let op de unisex schooluniformen en het modernistische meubilair) om een artificiële maar volstrekt geloofwaardige, minutieus georkestreerde wereld op te roepen. Die hypergestileerde aanpak springt in het oog, maar slaagt erin de plot gelukkig niet te overschaduwen.
Daarnaast straalt Club Zero ook een soort kalmte uit die een bijna griezelig effect heeft en waardoor de onderhuidse spanning gestaag wordt opgedreven. Veel staat of valt met het vinden van de juiste balans, en het dient gezegd dat Hausner deze evenwichtsoefening met glans doorstaat. Op subtiele wijze weet ze een knagend gevoel van onbehagen te creëren, wat nog meer in de verf wordt gezet door de repetitieve score van Markus Binder. Mia Wasikowska, die met Tim Burtons Alice in Wonderland een internationale doorbraak forceerde en haar talent reeds uitvoerig demonstreerde in Jane Eyre, Restless, Stoker en de uitstekende HBO-reeks In Treatment, toont nog eens wat ze in haar mars heeft. De vertolking van de Australische actrice is de kers op de taart.