In I try to imagine how your texture felt like tonen 22 actuele kunstenaars hoe textiel verweven is met alle fundamenten van ons mens-zijn. Het zit in onze rituelen, beelden, handelingen, processen en attitudes. De taal en beeldcultuur van textiel bepalen ons bestaan. En of je het nu wil of niet, de expo verandert je blik op de wereld.
In Ieper bewijst de enorme Lakenhalle dat de stad tijdens de dertiende en veertiende eeuw rijk werd met de productie van laken. Dat vilt was gegeerd tot ver buiten Europa, maar die bloeiperiode uit de stadsgeschiedenis blijft vaak onderbelicht, bedolven als ze wordt onder het ruime aanbod voor oorlogstoeristen. Jammer, want textiel is brandend actueel en zit in de Vlaamse genen.
In de groepstentoonstelling onderzoeken twee curatoren wat textiel vandaag betekent. Carina Diepens en Diana Franssen brengen kunstenaars samen die textiel benaderen als materie, als beelddrager en als daadkracht. Het resultaat: op vijf locaties in de stad wordt komaf gemaakt met de houding die textiel wegzet als ambachtelijke vrouwenarbeid. Controle over onze technologie, ecologisch bewustzijn, zorg, communicatie, activisme; het zijn maar enkele van de vele maatschappelijke thema’s waarmee deze textielkunstenaars aan de slag gaan.
In CC Het Perron krijg je meteen lik op stuk. Jana Vasiljevic gaat aan de slag met kuvarica’s. Dat zijn witte doeken waarop volkse gezegden worden geborduurd uit Servië en buurlanden. De spreekwoorden illustreren het huishoudelijke leven en benadrukken de dienende rol van de vrouw. Vandaag zien we dat anders. Daarom teleporteert de kunstenaar de kuvarica’s naar het heden. Door de neerbuigende rijmpjes te schrappen en uitdrukking te geven aan meer empathische en gelijkwaardige uitdrukkingen over het huishouden, actualiseert ze het geborduurde katoen.
In een buskruitmagazijn word je van de buitenwereld geïsoleerd door metersdikke bakstenen muren. Een claustrofobische spanning zorgt ervoor dat je de gepresenteerde kunstwerken intens ervaart. De kussens en de matras van Margo Veeckman nodigen uit om gezellig te gaan zitten om naar een video te kijken. Maar let op! Ze zijn gemaakt uit glaswol en op het beeldscherm zien we irritaties, zichtbare of onzichtbare zaken die een hoofdrol spelen in onze tactiele ervaringen.
De kapel van het dertiende-eeuws Bellegodshuis wordt omgedoopt tot Satelliet.K. What’s in a name? Hier vinden we kunst met een focus op systemen waarin taal en omzetting een belangrijke rol spelen. Om draden te verwerken naar een oppervlakte met een textuur of beeld zijn complexe methodes nodig. Lisette de Greeuw illustreert dit. Haar kunstwerk Notation language_01 uit 2018 gaat over de omzetting van een codetaal van verschillende soorten naaisteken en kleuren, naar een geometrisch patroon. Met een fijn zwart pennetje vult ze een immense matrix met getallen en symbolen. Door het herhalen van deze eenvoudige menselijke handeling ontstaan onvermijdelijk fouten in het systeem. Stof om over na te denken.
Annelotte Lammertse gaat aan de slag met de geschiedenis. De Verdronken Weide is vandaag een natuurgebied nabij de stad. Onder het kabbelende water van dit natuurgebied ligt echter een verdronken middeleeuwse wijk voor ambachtslieden. De kunstenaar rolt er sinds 2021 een onderzoek uit naar kleurstoffen in de aanwezige planten om haar garen te kleuren. Met dit natuurlijk gekleurde garen weeft ze haar ideeën tot zakvormige ruimtelijke kunstwerken die te bewonderen zijn in het Yper Museum. In dezelfde ruimte toont Ria Bosman geometrisch abstracte werken. De intensiteit van kleur, textuur en vorm van haar vlasdoeken overstijgt veel abstracte schilderkunst in de expressie van het ongrijpbare.
En zo laat elk van de 22 kunstenaars ons kennismaken met de verwevenheid van textiel met een fascinerend aspect uit ons leven. Textiel is niet enkel een materie. Het is een mentaliteit. Bovendien is het universeel en verbindt het de mensheid. Wanneer je na het bezoek over straat loopt kan je het zien: de kasseien liggen in een patroon, het hekken is gevlochten, het verkeer zit in de knoop, de stad is een geweven netwerk en iemand trekt het gordijn dicht, zodat je niet kan binnen gluren. De tentoonstelling I try to imagine how your texture felt like geeft je een textiele blik.
I try to imagine how your texture felt like loopt tot 12 november 2023 in Ieper.
