Liam mag dan al de luidste pub songs brengen en de bijhorende branie in de zakken van zijn parkajas meedragen, het is de vakman Noel die ons met nummers als zijn nieuwe single “Easy Now” nog steeds het meest weet te raken. En hij doet het zo verdomd makkelijk lijken.
Noel Gallagher heeft niets meer te bewijzen. Zijn dagen van luid van de daken toeteren liggen al lang achter hem. Als een waardig ouder wordende britpopheld grossiert hij sinds de split van Oasis steeds meer in emoties in plaats van stoerdoenerij. Zijn zangstem is altijd al minder krachtig en interessant geweest dan die van zijn kleine broertje, waardoor hij moet uitwijken naar meer verfijnde en subtiele melodieën. Dat resulteert soms in verwaarloosbare songs, maar op “Easy Now” zingt en musiceert hij er pal op.
Nochtans valt de single niet met de deur in huis. Zeggen dat we spontaan begonnen springen van geluk bij de eerste noten en zanglijnen is de waarheid onrecht aandoen. Het begint zelfs gevaarlijk te ruiken naar een portie flauwe dadrock, wanneer nét op tijd dat refreintje open bloeit als een helpende, uitnodigende hand die ons op de droge kade trekt. De gitaar gaat elegant George Harrison-esk zoemen en onze schrijftafel verandert in een festivalweide waar we helemaal opgaan in een meezingende massa.
