Drie jaar na de debuut-EP komt het jonge Brusselse trio Thunderblender nu op de proppen met een eerste volwaardige langspeler. Stillorgan is een persoonlijke mijmering waarbij de band toont dat het zonder meer zijn plaats verdient tussen een hele rits projecten van talentvolle jonge artiesten binnen de Belgische jazz-scene.
Bandleider is de in Ierland opgegroeide maar in ons land residerende saxofonist Sam Comerford. Naast de courante tenorsaxofoon neemt die ook de minder vaak gebruikte, imposante, bassaxofoon voor zijn rekening. Hij wordt bijgestaan door pianist Hendrik Lasure, die onder andere meespeelt met het An Pierlé Quartet, maar vooral bekend is van z’n eigen projecten schntzl en warm bad, en Jens Bouttery (Hi Hawaii). Die laatste fungeert als eenmansritmesectie door tegelijk drums en bas-synthesizer te spelen. Hoewel hij de spotlights op het album vaak aan de twee anderen laat, is zijn verbindende rol in de groep even belangrijk als onopvallend.
Op Stillorgan vertelt componist Comerford een persoonlijk verhaal. Dat valt al meteen op te maken uit de titel van het album. Stillorgan is immers de wijk in de Ierse hoofdstad Dublin waar Comerford opgroeide. De grofkorrelige hoesfoto toont een huiselijk tafereel waar Sams vader Will de kleine Sam vasthoudt met de nog wat onwennige blik van een jonge vader. De muziek is soms ingetogen en behaaglijk, maar slingert dan plots weer een hele andere kant uit. Als een vertolking van Comerfords ervaringen.
Opener “Lament” is meteen zo’n nummer dat zich hult in sombere tinten. Het is knap om te horen hoe Comerford door diepe saxklanken uit z’n instrument op te wekken een weemoedige sfeer weet op te roepen. In datzelfde ingetogen kleurenpalet wordt “Last Light Out” geschilderd. Het contrast met het daaropvolgende “Movin On!” kan nauwelijks groter zijn. De levendige interactie tussen Comerfords saxofoon en de piano van Lasure zorgt voor een levendig, opgewekt geluid.
Het is een juxtapositie die centraal staat op het album, al maken de melancholische stukken wel de hoofdbrok uit. In “Doubt” drapeert de sax een herfstig deken, terwijl Lasure op piano voor wat lichtere elementen zorgt. Het is in nummers als dit dat ze hun meesterlijke beheersing tonen. Alles wat niet strikt noodzakelijk was voor de song werd overboord gekieperd om zo tot de essentie te komen. Iets wat ook van toepassing is op nummers als “Arrival” en het afsluitende “Lights Out”.
Daartegenover staan dan nummers als “Hope”, dat schuurt en wroet en waar de bandleden speels tegen elkaar lijken op te botsen. Somberder klinkt het op “Panic Redux”, waar de saxofoon wringt en briest, en dat als een paniekaanval heen en weer slingert tussen rust en chaos.
Met Stillorgan levert Thunderblender een werkstuk af dat het niet moet hebben van de grote gestes of van de makkelijk toegankelijke muziek. Het is een plaat die maar met mondjesmaat z’n geheimen prijsgeeft, maar die je – eenmaal ze onder je huid zit – niet zomaar los laat. Een sterk debuut dat een trio laat horen dat heel wat in zijn mars lijkt te hebben. Ontroerend en meeslepend – Stillorgan is ongetwijfeld een van de best Belgische debuutplaten van dit jaar.
Het album is digitaal, op cd en (in beperkte oplage) op vinyl verkrijgbaar via de bandcamp-pagina van W.E.R.F. Records.
Vanaf 26 september trekt Thunderblender samen met Kreis op JazzLab tournee doorheen Vlaanderen. De lijst van concerten vindt u op de site van JazzLab.