2020 begon met de catastrofale bosbranden in Australië.
Door Corona werd de maatschappij socio-cultureel verast tot verschroeide aarde. Amerika brandt door aanhoudend politiegeweld op zwarten, wat leidde tot Black Lives Matter. Iets wat moet doorgaan voor een president staat er nu eens apathisch, dan weer grijnzend op te kijken. En dat laatste doet het vuur branden bij Zeal + Ardor, dat op weg is een van de relevantste bands van het moment te worden.
Eerst even kaderen: Zeal + Ardor is de band van de Zwitser Manuel Gagneux, die een stevige rimpeling veroorzaakte in de Zwarte Zee van de metal. Zeal + Ardor mengt blues met black metal. Het klinkt pakweg als Michael Kiwanuka die een metalband opricht: kortom, fantastisch. Dat bleek reeds op ’s bands laatste plaat Stranger Fruit. Op Graspop en de Lokerse Feesten bewees Gagneux bovendien dat deze onwaarschijnlijk passionele band staat te drummen om tot de Champions League van de metal te behoren.
Gagneux was bezig met de voorbereidingen voor de derde plaat waarmee die volgende stap ongetwijfeld ging gebeuren. En toen overleed George Floyd, ontstond Black Lives Matter, en nam de kwaadheid alleen maar toe. Ook bij Gagneux zelf, die uit machteloze verontwaardiging prompt songs begon te schrijven over het maatschappelijk failliet van de VS. Het leidt tot de ep Wake Of A Nation, waaruit nu de eerste twee songs zijn gereleaset.
Het ontzettend passionele, rauwe “Vigil” spant daarbij de kroon. De metal van Zeal + Ardor verschuift naar de achtergrond en dient enkel als sfeer voor een pekdonkere gospel. De doorleefde voordracht van Gagneux primeert, dit is black soul in plaats van black metal. De kern is woedende wanhoop, naar aanleiding van de dood van George Floyd: “So you’re just following orders / They just keep falling on us / How many more will it last? / Why not just take all of us? / You took all our hope away / We try to keep it down but we’re all damned to say”. Zodra het kan, krijgt dit eender welke weide stil. Zeal + Ardor valt niet in hokjes te plaatsen.
Het tweede nummer, “I Can’t Breathe”, is ruim één minuut lang opgebouwd uit alles behalve subtiele samples (“That man is dead!”), terwijl er muzikaal en vocaal olie op de dystopische golven vloeit. De zin zelf maakt ondertussen deel uit van de kern van Black Lives Matter, sinds de dood van George Floyd. Over de ep zegt Gagneux zelf: “These six songs are a knee jerk reaction to what has happened to my fellow people in the last months.”
Schrijf het nu al maar op: muzikaal relevanter dan Zeal + Ardor gaat het met deze ep en de nieuwe plaat volgend jaar niet worden.
De ep Wake Of A Nation verschijnt op 23 oktober, alle inkomsten zullen gedoneerd worden aan een nader te bepalen doel dat zich met deze problematiek bezighoudt.
