Klootzakken centraal stellen. Bram Algoed en Micah Stahl, het intercontinentale duo achter Assholes, is volledig mee met de tijdgeest. Samen publiceren ze dit grafische werkstuk, dat twee prachtexemplaren van het klojogild volgt tijdens een ontspannen rondje op de golfbaan.
Wie de cover en titel aanschouwt, krijgt vast een donkerbruin vermoeden over wie dit album gaat. Naar eigen zeggen had het auteursduo het idee voor Assholes nochtans al voor Trump zijn intrek in het Witte Huis nam. De verkiezing van de man maakte echter dat een en ander sneller uitgewerkt werd.
Ondanks enige fysieke overeenkomsten is de blonde persoon dus niet het vreemde mankind dat zich momenteel president van de VS mag noemen, maar een Brit genaamd Simon Kennedy. Hij trekt er met zijn Amerikaanse collega Chuck Atkins op uit naar de golfbaan (Ass-holes, heb je hem?). De twee zijn venten van middelbare leeftijd die, zonder een overdreven etaleren van talent, voor zowat alle medemensen vertrouwde gezichten geworden zijn.
Waar die medemensen minder vertrouwd mee zijn, is wat er schuilgaat achter de gezandstraalde glimlach die op het scherm te zien is. Algoed en Stahl creëerden twee kloothommels die bij momenten doen denken aan Guggenheim. Ze zijn net zo weerzinwekkend als de creatie van Herman Brusselmans, beschikken over buitensporige ego’s, hebben op z’n minst psychopathische trekjes en blinken uit in toxische masculiniteit.
Algoed en Stahl serveren hun assholes echter op zo’n gestileerde manier, en ontdaan van wat voor opsmuk dan ook, dat de lezer vroeg of laat in een spiegel blijkt te kijken: het denigrerende taalgebruik sluipt immers, afhankelijk van de samenstelling van het gezelschap, makkelijker eigen conversaties binnen dan je spontaan zou toegeven.
Hoewel het boek op het eerste gezicht weinig om het lijf heeft, met zijn minimalistische tekeningen en spaarzame tekst, weet Assholes wel indruk te maken. Inhoudelijk staat het sterk en door subtiel met de vorm te spelen, zie Hole nummer 9, wordt voorkomen dat de vertelling te routineus verloopt.
Het auteursduo, met schrijver Stahl in LA en tekenaar Algoed in Brussel, weet met zijn gedoseerde aanpak de lezer te overtuigen en heeft een boekwerkje afgeleverd dat inspeelt op maatschappelijke thema’s, maar brengt ze op een dergelijke manier dat een en ander ook later, wanneer we als samenleving ongetwijfeld enkele flinke passen voorwaarts gezet zullen hebben, nog steeds leesbaar zal blijken.
