Corona dag 36. Dit zijn de nummers die me overeind houden.
Frank Ocean :: DHL “We spent all that time alone / Alone watching the clouds roll”: melancholische teksten, in enkele ademstoten gerapt over een boterzachte beat. Frank Ocean houdt mijn nachten wazig. Bonus: speel dit nummer af als lockdownfähige bedanking voor postkoeriers.
Marie Davidson :: Work It – Soulwax Remix Stuiterende beats, aangevuld met een loeiende synth en een dame die vagelijk masochistische dingen zegt als: Come on, is that your work? en: Is sweat dripping down your balls? Als ik er na een aantikkend aantal weken telewerken nog in slaag mijn schoenveters te knopen, dan zal ik dat aan dit nummer te danken hebben.
Fiona Apple :: Cosmonauts Uit de nagelnieuwe en zo op het eerste gehoor nagenoeg ongrijpbare vijfde plaat van Apple. “Cosmonauts” is avantgarde, maar ook nog steeds een song – goeie muziek die abstract durft te zijn zonder erin te verdwijnen. Een okselfris alternatief voor deo.
Antonio Vivaldi :: The Four Seasons – Summer in G Minor, RV. 315: III. Presto Het afsluitende deel van het tweede concerto. Vanaf de eerste seconde worden de violen gegeseld door de strijkstokken, je kunt de kaken van de muzikanten bijna horen verkrampen. Uit het begeleidende sonnet: ”Tuona e fulmina il cielo grandinoso” – De hemel dondert en brult en hagelt. Wat een harde, uitputtende muziek. En wat een extase dwingt die af.
Nick Cave :: O Children “We have the answer to all your fears / It’s short, it’s simple, it’s crystal clear”. Drie jaar en acht maanden geleden werd ze mijn lief. Dit weekend werd ze mijn vrouw. Al die tijd hebben we dit nummer met elkaar gedeeld.
