Atlantique

Met Mati Diop als eerste zwarte vrouw ooit die in aanmerking kwam voor de Gouden Palm te Cannes, lagen de verwachtingen voor haar debuutfilm Atlantique hoog. In een soort filmisch magisch realisme vertelt ze daarin een stevig verhaal over het ruwe Dakar.

In een dorpje aan de Ivoorkust werkt een groep jongens aan een futuristische toren. Het werk is hard, de zon heet, het salaris onbestaand. De mannen worden uitgebuit, blijkt al snel. Souleiman (Traore), een van de werkers, heeft een liefje hogerop. Ada (Mane Bineta Sane), zijn vriendinnetje, houdt van hem maar moet hun relatie geheim houden omdat haar familie haar met een rijke man verlooft. Verliefd gooit ze al de raad van haar zussen overboord in de hoop een gelukkig leven met Souleiman op te kunnen bouwen. Ze wordt bekeken als een slet, en haar verloofde Omar (Babacar Sylla) is van het type macho: de soort dat zijn eigen escapades goedkeurt met luxueuze cadeau’s maar opvliegend wordt wanneer een vrouw hetzelfde doet.

Intussen beslissen de werkers en enkele van hun vriendinnetjes om de zee op te gaan, in de hoop een betere toekomst te vinden. Ada’s hart breekt, en haar nieuwe huis vat vuur tijdens de eerste huwelijksnacht. Mysterieuze ziektes en kwaaltjes duiken op bij vrienden en kennissen, en een groot deel van het dorp lijkt aan geheugenverlies te lijden. Daarbovenop krijgt ze op de gloednieuwe iPhone die ze van haar verloofde kreeg vreemde berichtjes van Souleiman. Magie is in het spel.

Doorheen dit vrijwel simpele verhaal verweeft Diop bezwerende muziek en zeebeelden. Lucht en water gaan in elkaar over tot het onmogelijk wordt de twee van elkaar te onderscheiden. Zo ook met de wereld die Diop opbouwt. Tot op het slot laat ze je als kijker walsen tussen twee aannames. Gaat het om hallucinaties, dromen of wensen? Of is de realiteit soms gekker dan we denken? Zoals het dorp in de ban is van het mysterie dat er rond woedt, zo is de kijker in de ban van deze film.

Echter, verhaaltechnisch laat Diop af en toe wat steken vallen. Haar focus wisselt van Souleiman naar Ada naar een agent die het mysterie wil doorgronden, en laat daarin soms iets teveel verwarring toe. Het verhaal van Souleiman is pijnlijk, het verhaal van Ada hartverscheurend en mysterieus, maar de agent volgt slechts een thrillerstructuur. Op die manier sluipen er een te groot aantal uitgesproken kijkwijzen in de prent, die baat zou hebben bij een duidelijkere beleving. Ook licht Diop soms net iets te veel, te snel, op van haar mysterieuze sluier. Je weet als kijker niet alles, maar wel meer dan Ada. Ada’s verhaal lijkt echter het interessantste. Een volledige keuze voor haar perspectief zou de film zeker ten goede komen.

Zo zou Diop nog meer kunnen spelen met de balans tussen de ware tragiek en de opgedreven fantasie die ze eraan toevoegt. Daarin zit namelijk het meest in het oog springende aspect van Atlantique. De film voelt als een sociaal drama annex spookverhaal, en dat is een zin waarvan ik nooit eerder dacht dat het een accurate filmomschrijving zou zijn. Toch werkt die mix ontzettend goed, omdat het erin slaagt om een situatie aan te kaarten met meer dan pathethiek of ‘misery porn’. Atlantique is niet het type film waarin je als westerling comfortabel kan achteruit leunen en je aannames bevestigd zien zonder er nadien iets aan te doen. Het is het soort film dat zijn problematiek uitvergroot en zo ook de achterliggende emotie onderzoekt, zodat je niet anders kan dan ermee in het hoofd blijven zitten. Als een soort hedendaagse Marquéz – die met zijn tot de verbeelding sprekende romans situaties zoals het Chiquitabloedbad aankaartte – fileert Diop aldus de mensen achter de miserie.

 

7
Met:
Babacar Sylla, Traore, Mane Bineta Sane
Regie:
Mati Diop
Duur:
104
2019
Senegal, Frankrijk, België

verwant

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

Dream Scenario

‘Nicolas Cage is de enige acteur sinds Marlon Brando...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in