Moderne stripmeesters Régis Loisel en Olivier Pont slaan de handen in elkaar voor een nieuwe reeks met de wat provocerende titel Een Godverdomse Klootzak. Voor beide heren is dit album een waardige aanvulling op hun rijkgevulde palmares.
Elke nieuwe strip van Régis Loisel is een heus evenement. Met zijn klassiekers Op Zoek Naar De Tijdvogel en Peter Pan maakte hij naam als begenadigd tekenaar én verteller. De reeks Magasin Général bevestigde die reputatie en maakte van hem zonder twijfel één van de groten in het hedendaagse beeldverhaal. Naast die grote reeksen zorgde Loisel bovendien nog voor verschillende scenario’s voor andere tekenaars. Zo leverde hij ook het verhaal voor Een Godverdomse Klootzak aan Olivier Pont.
Pont zelf is ook niet de minste. In 2004 brak hij samen met zijn goede vriend Georges Abolin echt door met het tweeluik Over De Grenzen Van De Tijd, een instant klassieker. Voordien tekende hij = sinds het begin van de jaren ’90 – verschillende strips die toch net onder de radar bleven. Na Over De Grenzen Van De Tijd maakte Pont solo nog Ontboezemingen (2015) en recent Losse Eindjes (2019). Met Een Godverdomse Klootzak verbindt hij zich opnieuw aan een scenarist, en wat voor één.
Met Isabel gaat de reeks van start op een typische Loisel-manier. Een groep herkenbare personages wordt één voor één via meanderende gesprekken aan de lezer gepresenteerd. Na dit eerste album lijken we daardoor Max, Christelle en Charlotte al erg goed te kennen. Max is in Brazilië om zijn vader te zoeken. Die heeft hij nooit gekend, en hij wil nu het hele verhaal te weten komen. Al snel vindt hij enkele aanknopingspunten, maar die sturen hem in een richting die hij liever niet zou zien. Is zijn vader een godverdomse klootzak, of gaat het allemaal nog een andere richting uit? Suspense genoeg aan het eind van dit album.
Opnieuw is Loisel erin geslaagd een cast van personages samen te stellen die stuk voor stuk levensechte figuren zijn, met elk een eigen persoonlijkheid. Terwijl in vele strips de karakters heel vlak blijven, ademen strips van Loisel altijd een authenticiteit en warmte uit door zijn menselijke karakters en de empathie van de auteur voor ieders tekortkomingen. Uiteraard zal het in de volgende delen pas echt duidelijk worden welke richting deze reeks uit gaat. Blijft de focus liggen op de menselijke relaties, of wordt die toch eerder verlegd naar het alles overschaduwende mysterie van Max’ vader en diens misdaden?
De tekeningen van Olivier Pont sluiten naadloos aan bij de schrijfstijl van Loisel. De leesbaarheid van de pagina’s is bijzonder groot, Pont neemt de lezers mee en trakteert hen onderweg op levendige tekeningen in al even levendige kleuren (met dank aan François Lapierre). Nog maar eens hebben Régis Loisel en Olivier Pont een homerun geslagen met deze eerste gezamenlijke worp. Isabel zal zonder twijfel op heel wat eindejaarslijstjes prijken als één van de beste strips van 2019.