3 mei 2018 speelde Kreis voor het eerst in Het Bruggenhuis, met een handvol composities onder de arm die niet lang daarna zouden opgenomen worden. Een goede tien maanden later is het trio terug, mét debuutalbum Askr en een nog versterkte synergie.
Kreis is geen band van de shock and awe-tactiek, geen eenheid die je meteen achterover nagelt met technische hoogstandjes en dik aangezette ideeën en emoties. Integendeel, het is net een band die gaandeweg onder de huid kruipt, zachtjes binnensluipt om vervolgens z’n kleine weerhaakjes los te laten en de luisteraar consequent onder te dompelen in een zachtaardigheid met voldoende reliëf om weg te kunnen blijven van wollige melancholie. De combinatie van rieten, accordeon en bas, daardoor ga je onvermijdelijk denken aan musette of zigeunerjazz, maar ook die labels weten ze behendig te vermijden. Ook nu weer nam het trio een positie in op de wip tussen elegante kamermuziek, gedoseerde improvisatie en een filmische insteek die regelmatig inzet op eenvoud, sereniteit en knappe harmonieën.
Accordeonist Stan Maris en rietblazer Benjamin Hermans (altsax en basklarinet) vormen daarbij regelmatig een hechte tandem die samen glooiende melodieën uitvoert, met bassist Kobe Boon die niet alleen eronder een fundament voorziet, maar soms ook behoorlijk wat vrijheid toegekend krijgt. Die greep hij aan met vingers én strijkstok, soms zoekend in zones die behoorlijk ver van de jazz lagen. Composities als “Anna” en “Floraville”, hier broederlijk naast elkaar, zijn haast hypnotiserend in hun rust en eenvoud, ook al bevat het eerste een innerlijke rust die in het tweede vervangen wordt door een wat ongemakkelijke, bijna sinistere sfeer.
Het trio plukte heel wat memorabele songs uit z’n album, zoals “Petunia” (genoemd naar het klassieke kinderboek van Roger Duvoisin), dat zachtjes trippelde op een weefwerk van fragiele herhalingen, of “Magdalena”, een verwijzing naar Anna Magdalena Wilcke, beter bekend als de tweede echtgenote van Bach. Een betekenisvolle verwijzing, want de invloed van de grootste barokcomponist is ongetwijfeld doorgesijpeld in het samenspel van de drie, dat met die genereuze melodieën en harmonieën meer dan eens herinnerde aan zijn fuga’s. Mooi om te horen wat een effect bereikt werd met loopende motieven en zachtjes toenemende expressiviteit, met een sax of klarinet die soms over de muziek scheerde met een pakkende vrijheid en lyriek of even een rafelig schurend randje liet ontglippen.
Naast materiaal uit het album had het trio ook al een stevig handvol nieuwere composities in de aanbieding, en een versie van “Nessun Dorma”, uit Puccini’s Turandot, dat nog eens benadrukte hoe sterk de klassieke muziek in hun DNA gekropen is. Met weemoed, fijnzinnig samenspel, trance, en een bedwelmende cadans als ingrediënten gaat dat ongetwijfeld nog meer fraaie resultaten opleveren. Maar blijf vooral ook even rondhangen in het nu en pik de band mee terwijl hij zijn kunst nog volop aan het verfijnen is. Het is een mooi verhaal om te volgen.
Kreis speelt op 16/6 in De Loge (Gent) en op 27/6 in Headroom (Turnhout). Het album is beschikbaar via Bandcamp.
