Maak een vreugdedans, want er is nieuw werk verschenen van Tobias Tycho Schalken. Dat is lichtjes bijzonder. De Nederlandse auteur liet zich de voorbije decennia immers niet opmerken door een hoog publicatietempo. Schalken is geen doorsnee stripmaker die elke dag achter de tekentafel plaatsneemt en een aan een carrière werkt waarbij de productie op den duur boven de kwaliteit komt te staan.
In de plaats daarvan koos Schalken voor een andere aanpak, waarbij slechts zo nu en dan een boekwerk richting drukker ging. Het resultaat heette doorgaans Eiland, een publicatie die met wat goede wil als een reeks omschreven kan worden en die alweer in 1997 het licht zag. In 2010 verscheen het vijfde en meest recente deel. Schalken bracht, samen met Stefan van Dinther en Erik van der Heijden, een bevreemdende maar fascinerende wereld tot leven waarin het heerlijk verloren lopen is.
En dan is er nu Eldorado, een solowerk dat het wachten meer dan waard was en waarmee Schalken zich laat opmerken als een van de groten van het genre. Al doet die omschrijving de man oneer aan: als er nu een ding is dat van Schalken niet gezegd kan worden, dan is het dat hij vast te pinnen is op een genre, stijl of zelfs maar discipline.
Eldorado is strikt genomen geen stripboek, maar eerder een collagewerk, een bundeling waarin verhalen, tekeningen en schilderijen broederlijk naast elkaar staan en die, als er al een rode draad gezocht moet worden, allen een grondstroom van bevreemding in zich dragen.
Er is veel pubersentiment, maar dan zonder dat het klef wordt. Het verhaal “Dertien” is een sfeerschepping die zich prima laat lezen met het gelijkaardige nummer van Big Star als soundtrack. “De lichten van thuis” vertelt over de zoektocht naar houvast bij het uit elkaar vallen van een gezin. In het titelverhaal botst een weerbarstig tienerkarakter met de realiteit van een nieuw samengesteld gezin dat er per auto op uit trekt.
“Andere tijden” gooit het over een heel andere boeg en kan, met wat slechte wil, als zweverig afgedaan worden. Een hilarisch onderdeel wordt gevormd door “Pete’s Blues”, dat een mooie reflectie vormt op de (al dan niet) hedendaagse mens die de fout voor wat misloopt bij voorkeur bij een ander legt, de handen in onschuld wast en zichzelf tevreden prijst met zijn eigen grote gelijk.
Alsof dat nog niet genoeg is, zijn er de grafische huzarenstukjes die tussen de kortverhalen gepresenteerd worden en die eigenlijk smeken om op groot formaat aanschouwd te kunnen worden. Galeriehouders en expositiesamenstellers: geef deze man uw muren ter beschikking. Tot het zover is: laaf uzelf aan dit prachtboek, dat een grafische mixtape is waarin je je meermaals in kan verliezen. En neem vervolgens zeker een kijkje op de website van Schalken.
