Het afgelopen jaar was er een om snel te vergeten. Niet alleen verkasten heel wat helden en mindere helden naar een andere wereld, ook op deze wereld was het niet altijd rozengeur en maneschijn. Al goed dat er toch nog enkele plaatjes onze gedachten konden verzetten.
- Jamie Lidell :: Building a Beginning Yes, jiepie, jahoo. We konden wel een dansje (of 10) rond de keukentafel doen toen we Lidell’s nieuwste voor de eerste keer hoorden. Soulvol en stijlvol, zo kennen we de Brit, maar de laatste jaren had hij naar onze mening zijn oog iets te veel op de bleeps laten vallen. Gelukkig neemt hij op “Building a Beginning” gepast revanche.
- David Bowie :: Blackstar Zwanenzang van een icoon, een held, een man uit 1 stuk. Spijtig genoeg heeft ook de Grim Reaper onze grote held Bowie tot zich geroepen. Gelukkig voor ons vond die wel nog de kracht en de energie om een bom van een plaat op ons los te laten.
- Blaudzun :: Jupiter Laat je niet misleiden door die iets lagere score, dit album is ondertussen zodanig onder de huid gekropen, dat we niet anders konden dan het een plaats in de top 10 te geven. Want hoe moeilijk en intellectueel Johannes Sigmond ook wil doen, hij is en blijft een live-muzikant bij uitstek. Jupiter is het eerste deel van een trilogie, benieuwd of deel 2 en 3 volgend jaar in de top tien geraken.
- Bernhoft :: Stop/ShutUp/ShoutItOut (EP) Een Noor die ons muzikaal hart gestolen heeft, ja zo zijn er wel een paar. Maar Jarle Bernhoft heeft een ding voor op de rest: hij bracht in 2016 een toffe EP uit, met dansbare soul en funk. Ja zelfs wat funkier dan we van hem gewoon zijn. En dansen, dat doen we graag meneer.
- Con Brio :: Paradise Nog zo’n plaat die uiterst dansbaar is. De muziek van deze jonge snaken uit San Francisco neigt naar Sly & the Family Stone, met een zanger die de muzikale opvolger van Michael Jackson en James Brown is. Verrassing van het jaar, dit.
- Ian Siegal & Jimbo Mathus :: Wayward Sons Eigenzinnige mannen maken mooie muziekjes. Of het nu eigen compositities zijn of covers, Ian Siegal en Jimbo Mathus hebben elkaar gevonden, en maken en passant dé liveplaat van 2016, vol Americana, blues en country om duimen en vingers van af te likken.
- Charles Bradley :: Changes Soulgod met presence in overvloed. Ook al is hij de pensioenleeftijd gepasseerd, op Charles Bradley staat geen maat op dit album. Hij croont, zucht, rochelt en gromt zich een weg naar ons hart.
- Sarah Ferri :: Displeasure Het heeft 4 jaar geduurd, maar Sarah Ferri is terug. Op Displeasure toont ze zich van een donkere en minder frivole kant dan we gewoon waren, en het bevalt ons uitermate. Benieuwd naar het vervolg!
- The Rhythm Junks :: It Takes a While Jazzdrummer, mondharmonicavirtuoos en bassist pur sang maken samen een allegaartje aan muziek, en het klinkt soulvol, bluesy, jazzy en electisch. Dit zou een baseline kunnen zijn voor wie The Rhythm Junks nog moet leren kennen. Betere tip: luister gewoon naar dit album, u zal het zich niet beklagen.
- Luka Bloom :: Frugalisto Na enkele jaren stilte brengt Luka Bloom zijn 22ste album uit, en het haalt zowaar onze top 10! De Ierse folkbard bij uitstek slaagt erin om zichzelf te zijn, maar toch verfrissend te klinken.
- Dez Mona @ N9, Eeklo
- JP Soars @ Blues Peer
- Blaudzun @ Het Depot, Leuven
- Jamie Lidell @ AB, Brussel
- Bernhoft @ La Madeleine, Brussel
- En de verrassing van het jaar = Con Brio @ Gent Jazz
Op concertvlak toch een paar keer serieus kippenvel gevoeld en vol emoties terug naar huis gereden. Zoals daar zijn:
