Kaiser Chiefs :: ”Spelen op Werchter Classic? Wat een teleurstelling!”

Van Werchter naar Stekene: voor elke andere grote Britse groep zou die aanpassing net iets te veel van het goede zijn. Niet voor Kaiser Chiefs: de goedgeluimde Britten kregen de kans om dienst te doen als een van de absolute hoogtepunten op Crammerock, een klein maar bijzonder sympathiek festival in de Vlaanders. En dat net nu ze een nieuwe plaat te promoten hebben.

Met de priemende blik van de Russische assistente in de rug krijgt enola.be begin september een klein kwartiertje om het met Ricky Wilson (zang) en Simon Rix (bas) over de nieuwe plaat te hebben, alsook over het Chergehalte van de band en het pijnlijke vertrek van basispijler Nick Hodgson. De assistente tikt haast dwangmatig op haar horloge: tijd om in actie te schieten!

enola: Dus! De titel van de nieuwe plaat, Stay Together, hoe ironisch is dat bedoeld?
Wilson (zang): “Heb je het dan over het feit dat we niet altijd zijn samengebleven? In feite hebben we dat wel gedaan. Of toch, meer dan een album geleden hebben we inderdaad iemand verloren.”

Rix (bassist): “Het is niet ironisch bedoeld. Ik merk nu dat het best moeilijk is om je vraag te beantwoorden en op hetzelfde moment niets slechts over Nick te zeggen ; maar ja, hij is er inderdaad vandoor gedaan. Na Nicks vertrek hadden we allemaal het gevoel dat de band wat stuk was, alsof er iets in ons geknapt was, maar daar verwijst de titel van de plaat niet naar. Het album op zich heeft daar eigenlijk helemaal niets mee te maken. Als het al ergens overgaat, is dat meer het idee dat je niet opgeeft en dat je volhoudt.”

enola: Vind je het dan zelfs niet ironisch als je tussen de lijnen leest? Je zegt dat de titel en de plaat eerder draaien rond volhouden, maar dat idee wordt toch pas belangrijk wanneer er wat wegvalt?

Rix: “Klopt, maar als je dat vanuit ons standpunt bekijkt: wij zijn er nog altijd. Een van onze leden koos een ander pad, maar als groep zijn we dat te boven gekomen. We maken nog steeds muziek en we doen het nog steeds goed.”

Wilson: “Om een lang en complex verhaal even kort samen te vatten. Nee, de titel is geen sneer naar Nick. Als ik me niet vergis, is het ook de eerste keer dat iemand van jullie die vraag stelt. Eigenlijk is dat best wel grappig: ik heb er helemaal niet aan gedacht dat Stay Together op die manier geïnterpreteerd kan worden. Volgens mij hebben we die titel ook vrij bewust gekozen aangezien de meeste nummers op het album wel draaien rond dat romantische idee dat je ook in moeilijke tijden samenblijft. En toch, je hebt een punt. Misschien draaide het onbewust wel allemaal rond wat er gebeurd was.”

enola: Hebben jullie de indruk dat het album niet meteen erg serieus genomen wordt? Het ligt niet bepaald in lijn met ouder werk. De eerste singles kregen in Vlaanderen ook niet bijzonder veel aandacht.

Rix: “Het lijkt me niet realistisch om te verwachten dat alles wat je doet -elke plaat, elke single, elke show- in elk gebied evenveel aandacht krijgt. Als band willen we natuurlijk dat de hele wereld onze muziek kent, maar uiteindelijk heb je weinig controle over de hoeveelheid aandacht die je krijgt.”
Wilson: “Het lijkt me dat hoe beter je muziek is, hoe meer aandacht je krijgt. Zo zou het toch volgens mij moeten gaan. Het verleden leert ons dat je dat idee echter moet loslaten. De vorige plaat vond ik erg goed maar was duidelijk geschreven voor een kleiner publiek. In reviews werd ook vaak aangehaald dat de boodschap net iets te proactief en te grimmig was. “Kenners” vonden dat album geen hoogvlieger, maar voor ons was het een prachtplaat. We waren net een van onze belangrijkste leden kwijt. Dan een plaat kunnen afwerken en uitbrengen voelde aan als een enorme overwinning. Dit album draait dan weer om eerder persoonlijke dingen. Misschien dat dat net het verschil maakt om wel opgepikt te worden? Kijk, het zal je niet verbazen om te horen dat heel wat mensen ons hadden afgeschreven, maar we zijn er nog. Dat alleen is al de moeite waard.”

enola: Hoe eerlijk ben je nu? Je kan niet onder stoelen of banken steken dat je in oudere interviews van de daken schreeuwde dat jullie de wereld gingen veroveren. Iedereen moest en zou jullie nummers meezingen.
Wilson: “Dat idee is er nog steeds, we hebben de wereld nog niet veroverd. Geloof me, ik ben eerlijk. Ik besef nu wel dat je ook een gezonde portie geluk nodig hebt om je platen aan de man te brengen. Even wat gas terug moeten nemen, voelt ook niet aan als een mislukking.”
Rix: “Je mag directer zijn hoor, we snappen waar je naar toe wilt. Ja, we staan vandaag op een relatief klein festival. Nee, dat is helemaal geen probleem. Je mag vooral niet vergeten dat het proces dat we doorlopen nog steeds hetzelfde is. Het festival is misschien wel kleiner, maar anderzijds kon je onze muziek onlangs ook horen tijdens de Olympische Spelen. Het blijft een golfbeweging, denk ik. Vandaag spelen we voor een kleiner publiek, maar die kennen vast al onze nummers. Als je daarmee rekening houdt, doet het aantal bezoekers er dan eigenlijk toe?”

enola: Beweer je nu dat er -voor jullie- geen direct verschil is tussen het optreden van vanavond en de shows die jullie al op Rock Werchter konden geven?

Rix: “Op dit moment voelt dit net zo goed. Weet je wat een teleurstelling was? Vijf of zes keer na elkaar mogen spelen op Rock Werchter en dan merken dat je ineens geboekt wordt voor Werchter Classic. Dit jaar mochten we weer met de grote jongens meespelen, dus dat voelde dan weer goed.”
Wilson: “Ja, dat voelde wel als een stap vooruit. Ik wil niet wanhopig klinken, maar als je ons uitnodigt komen we spelen. Het voordeel is dan natuurlijk dat ik het gevoel heb dat we haast elk soort publiek aankunnen.”

enola: Denk je dat je nu met een nieuwe producer en een nieuw geluid ook een ruimer publiek kan aanspreken?
Wilson: “Ik ben voornamelijk gelukkig dat onze samenwerking zo makkelijk verliep. Tijdens onze eerste gesprekken, zelfs toen we enkel nog wat dingen aan het aftasten waren, nam Brian al onmiddellijk wat dingen op met zijn smartphone en leek het alsof hij al dadelijk aan het werk wilde. Ik had het gevoel de plaat al zo goed als klaar was, voor we goed en wel waren begonnen.”

Rix: “Dat was ook net wat we nodig hadden. Ik had absoluut geen zin om opnieuw weken in een studio te zitten te rotzooien tot je wat vond waar je wat aan had.”
Wilson: “Laat me dat wat kaderen. Als onze platen zijn op een andere manier tot stand gekomen. Het spreekt voor zich dat elke producer een eigen aanpak heeft, en het lijkt me dan ook logisch dat nieuwe samenwerkingen leiden tot een ander eindproduct.”

enola: Hoe moeilijk -of makkelijk- was het om met iemand samen te werken die bekend staat vanwege de comeback van Cher? Of de muziek die hij voor Kylie Minogue maakte? Dat is niet meteen jullie vaarwater.
Rix: “Bijzonder makkelijk: Nick weet wat hij doet en wij gingen mee in dat proces. Waar we nu wel heel bewust mee omgaan is niet meteen de richting die de producer uit wil, maar eerder met wat voor iemand we in zee willen gaan. Onze samenwerking met Mark Ronson verliep ook prima, maar hij had het vaak zo druk dat we de meeste nummers uiteindelijk zelf hebben afgewerkt. Samenwerken met bepaalde gaststemmen doen we ook niet meer. Op een bepaald moment kregen we de kans Lily Allen mee te laten zingen. Het gevolg? Dozijnen aan interviews waar het alleen over haar ging.”

enola: Als wij elkaar binnen een aantal jaar opnieuw ontmoeten, en ik verwijs naar dit album als “die plaat waarop jullie klinken als Kylie Minogue”, dan blijven jullie vriendelijk?

Rix: “Natuurlijk! Wij weten ook dat al onze platen anders klinken. Het zou dan ook naïef zijn om nu te beweren dat we zelf niet merken dat we een duidelijke richting zijn ingegaan. Het is wel zo dat we het onderling niet op die manier hebben over onze platen. Wij gebruiken eerder het volgnummer. We zeggen dus: “Onze vierde plaat”, en niet “dat album dat niet zo goed verkocht”. En weet je, het was ook gewoon tijd om iets nieuws te doen.”
Wilson: “Ik zou zo opnieuw met Brian samenwerken. De productie verliep vlot, maar dat betekent niet dat hij ons maar wat liet doen. Hij eiste erg veel en duwde ons vaak tot het uiterste. Soms was het bijzonder intens, maar zo leer je ook veel bij.”

enola: Wat denk je van een luchtig einde? Hoe viel het voor de rest van de band mee om Ricky grote sier in The Voice UK te zien maken?

Rix: “Goed! Heel goed, eigenlijk. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij helemaal aan het begin braafjes onze toestemming heeft gevraagd om het te mogen doen. Ergens was het ook wat vreemd: je ziet een van je beste vrienden in een populaire show en je denkt: “Wat zit je daar nu te doen, droplul? Al die kandidaten zingen beter dan jij!”. Anderzijds moet ik ook erkennen dat je dat soort aandacht voor je band gewoonweg niet kan weigeren. Weet je wat ook leuk was? Aangezien hij zo vaak afwezig was, konden we ons regelmatig enkel en alleen concentreren op de muziek. Tegen de tijd dat Ricky dan kwam aangewaaid, was alles zo goed als ingeblikt. Hij moest dan alleen maar zingen en voor de rest zijn mond houden. Zalig werken.”

http://www.kaiserchiefs.com/

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Crammerock :: 2 en 3 september 2022

Dat het een hete zomer was, mijnheer. En om...

Kaiser Chiefs

2 september 2022Crammerock, Stekene

Kaiser Chiefs

21 februari 2020De Roma, Borgerhout

Affiche TW Classic compleet

TW Classic pakt in 2020 uit met een bijzonder...

Rock Zottegem strikt The Offspring en Kaiser Chiefs

Bij Rock Zottegem lijkt de zomer alvast ingezet. De...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in