De Nederlandse formatie Blaudzun heeft een nieuw album uit, en God en klein pierke zullen het geweten hebben. De band kwam in 2008 in de kijker te staan met zijn eerste album, dat rustig en redelijk folky aandeed. Ondertussen heeft de groep al een hele muzikale metamorfose ondergaan, maar een constante blijft: Johannes Sigmond en zijn ijle en doorleefde stem, waarmee hij man en vrouw weet te verleiden en te bekoren.
Het nieuwe album Jupiter is het eerste deel uit een trilogie. Sigmond was het beu om aan het aloude stramien “cd-tour-nieuwe cd” te voldoen, en besloot dan maar 9 nummers op de wereld los te laten. Jupiter is elektronischer en minder klassiek in songstructuur dan alle voorgaande albums van de band, dus het was maar zeer de vraag of ze ook zouden passen in een live-situatie.
Onze angst bleek ongegrond. Na enkele shows, onder andere in thuishaven Utrecht, blijkt de volgorde van de songs al goed doordacht. In opener “Here’s to Now” showt Sigmond hoe zuiver en dragend zijn stem is, zelfs zonder microfoon zou iedereen in de Rotonde hem gehoord hebben. Vaste kracht naast Johannes Sigmond is zijn broer Jacob, die als gitarist een groot deel van de klankkleur en soms uitzinnige energie live weet over te brengen. Veel van de nieuwe nummers, zoals “Everything Stops”, “Between A Kiss And A Sorry Goodbye” en “Jupiter” gaan zo snel de uitgelaten en psychedelische kant op, het publiek kan niet anders dan onmiddellijk overstag gaan. Want ook al kennen ze deze nieuwe nummers niet, ze doen gewillig mee. Een fan herkent een Blaudzun-song blijkbaar al van ver. En dus zijn de nieuwelingen, ondanks onze vrees, toch perfect combineerbaar met de oudjes.
Omdat de plaat maar 9 songs telt, worden er toch heel wat oudere nummers gebracht. Zo is “Flame On My Head” uit Heavy Flowers voor velen het échte startschot van het optreden, en wordt er volop meegebruld en meegeklapt. De eerste keer, maar zeker niet de laatste keer.
Een van de hoogtepunten op het nieuwe album is de baritonsax. Helaas is die live iets minder goed hoorbaar, ondanks het feit dat de geluidsmix voor de rest zeer goed zit. Veel instrumenten op het podium, en toch klinkt alles helder en duidelijk, van een oorverdovende brij als “wall of sound” is geen sprake.
Tijdens “Halcyon”, met zijn uitzinnig (alweer) einde toont de anders zo beheerste Sigmond zich zo enthousiast, dat we even vrezen dat hij het publiek gaat induiken. Dat valt sterk op: hoe rustig en beheerst Sigmond offstage is, zo uitzinnig gaat hij in de Botanique tekeer. Alsof hij de paar 100 man die is komen opdagen, de avond van hun leven wil bezorgen. Ook “Elephants” wordt zo doorleefd gebracht, en “Solar” zo zuiver gezongen, dat dit optreden zeker nog lang zal nazinderen in de gedachten van iedereen die erbij was.
Blaudzun is bij uitstek een groep die je live moet beleven: herkansing dus op 8 december in de Kreun in Kortrijk, op 9 december in het Depot in Leuven, of op 10 december in de Muziekodroom in Hasselt.
