Sioux Festival :: 9 september 2016, La Zone (Luik)

Soms moet een mens zijn of haar grenzen eens opzoeken en aftasten. En zichzelf er vervolgens gewoon blindweg overheen mikken met de onbevangenheid van een kleuter die voor de eerste keer écht muziek hoort. Die vrijdagavond namen we dat grensoverschrijdende gedrag weer eens te letterlijk op. On y va: een vrolijk avondje underground noise bij les mecs in Luik.

Wie zich ooit afvroeg of er zoiets bestaat als een alternatieve muziekscene in Luik en zo ja, wat dat dan moge voorstellen: “collectief ter promotie van indie rock” Honest House doet al sinds 2005 verwoede pogingen om daar een antwoord op te bieden. Als referentiepunt van een belangrijke muzikale onderstroom is het dus niet onlogisch dat Honest House van de organisatoren van stadsfestival Sioux Festival een avondvullend programma op poten mocht zetten. Of we bovenal eerlijk blijven, vraagt Honest House ons wel met vriendelijke drang. Op ons erewoord!

Wat er eerst kwam — de bands of de locatie, kip of ei — is ons niet meegedeeld. Feit is dat we ons in La Zone bevinden, een donkere ondergrondse feestbunker langs een kaai die zelfs in het zachte licht van een nazomeravond grimmig kleurt. Wat zouden we vanavond anders op ons bord mogen verwachten dan voelbaar onbehagen, opgewekt door koortsachtige gitaren en niet aflatende drumpartijen. Voor een rustig, vrijblijvend nachtje zijn we hier duidelijk aan het verkeerde adres, maar er is geen weg terug: de deur valt dicht en het licht dooft. We geven ons over aan de pletwals die muziek kan zijn.

U zal het letterlijk en figuurlijk al van ver horen komen: Heisa heeft zijn naam niet gestolen. De Limburgse formatie doorzwom al heel wat watertjes, waaronder ook de Maas ter hoogte van Luik. Als lievelingen van Honest House — de drie leden van Heisa dan ook afkomstig van vlak boven de provinciegrens — mocht de band eerder al eens het Luikse publiek verblijden met zijn nerveuze noise-mathrock. Denk dan richting Tool, maar lichtzinniger. La Zone stond met stip op het verlanglijstje van te veroveren locaties: was Heisa blij dat Honest House aan hen dacht om de verf daar van de muren te spelen!

In de net niet claustrofobische kelder komen de composities van de band duidelijk tot hun recht, en we zijn meteen mee. “Catchy as fuck”, omschrijft de band de composities zelf, maar neem dat niet al te letterlijk want dit is geen radiomateriaal, integendeel. Door een nauwgezette structuur met soms bijna tribale pseudozang, stuwende keyboardloops, technisch gevarieerd gitaarspel en vooral retestrakke drums, is de catchiness van die subtiele aard dat de toeschouwer toch verdomd makkelijk bij de les blijft. “Het architecturale”, grijnst de band tevreden bij een korte woordenwisseling na afloop.

Als tweede gang krijgen we Castus voorgeschoteld, een Brussels collectief rond meesterbrein Cédric Castus. ’t Is druk on stage: we tellen — naast bassist, drummer en toetsenist — vijf gitaristen waar er amper plaats was voor de drie van Heisa. Toch is Castus geen kakofonische stoottroep, maar een goed geolied raderwerk waarin ieder zijn eigen taak heeft. Met z’n achten verkennen de Brusselaars Castus’ composities die het midden houden tussen psychedelische postrock en filmische soundtracks. Live klinkt dat soms alsof Mogwai in de garage vuile manieren doet met John Barry. Interessant, dat wel.

Dat Castus — de band — live met vijf gitaren speelt, is een noodzaak te noemen, aldus Castus — de man: “Oorspronkelijk deed ik eigenlijk alles zelf op twee loopstations, en mijn label Matamore pushte mij tot live act uit te groeien.” Straf dan dat hij muzikanten vond (onder andere uit Girls In Hawaii) die zijn visie delen en gedwee kunnen vertalen. Dat resulteert in een rijkgevulde fantasiewereld vol bizarre details waarin de luisteraar goed kan verdwalen. Ook mooi: als de leider zijn volgelingen toelaat buiten de lijnen te kleuren, krijgen we lang pulserende jams die krioelen als de bandleden op het kleine podium.

Murw of niet, we hebben nog een laatste act te goed: het Brusselse kwartet Facteur Cheval mag zijn ding komen doen. En als dat ding spontaan flashbacks aan mclusky opwekt, dan willen wij al eens de vermoeide oren spitsen. Gestoorde, absurbistische, theatrale noiserock dus, vol overtuiging gebruld eerder dan gezongen. Het paardenkostuum moeten we er wel bij denken, want een mens kan niet alles hebben. Ook niet onder de Luikse straatstenen, maar het had gerust gekund en zelfs gemogen. Er is zowaar plaats in de set om de benen nog eens finaal te strekken. Dansbare noise, het bestaat.

Facteur Cheval daagt zijn publiek graag uit: de zanger verkent de zwalpende massa met het schuim op de lippen, alsof hij op zoek is naar een gewillig slachtoffer. Een gitaar belandt uiterst nonchalant op de grond voor het podium voor iedereen die ze wil bepotelen, wat dan ook gebeurt. “Interactie is belangrijk, we hebben dat nodig”, weet de band daarover te zeggen achteraf. De avond mondt uit, treffend ergens nét na middernacht, in een spontane teringherriejam. We bestellen snel nog een laatste Cuvée Des Trolls om de drie pakken rammel door te spoelen, en maken ons uit de voeten voor de boel helemaal instort.

Luik om iets na één ’s nachts (ja goed, het werden twee Cuvées Des Trolls) oogt precies minder grimmig dan vier uur voordien. Alles kan gaan wennen. We nemen dankbaar gebruik van de nacht die gelukkig frisser is dan de dag was. De nacht is nog jong: op weg naar elders vragen we af wat we onszelf soms toch aandoen. Ach. Alles om het leven spannend te houden.

Voor wie dat wil, enkele concertdata: Heisa speelt op 3 oktober in ’t Krawietelke (Gent) en op 23 december in Kinky Star (Gent); Facteur Cheval speelt op 6 oktober in BRASS (Brussel), op 10 oktober in Magasin 4 (Brussel) en op 27 oktober in Recyclart (Brussel).

aanraders

verwant

We Are Open

10 februari 2023Trix, Antwerpen

Iemand moest het doen. Vijftien jaar lang al presenteert...

Heisa

9 september 2022Leffingeleuren, Leffinge

Heisa

21 augustus 2022Pukkelpop, Hasselt

HEISA :: Chant

Een dikke fluim in uw gezicht krijgen: het kan...

Heisa :: Joni

Er zit iets groovy in het drinkwater, daar in...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in