Het gaat niet goed in Spanje. Er is geen geld, geen werk en bij momenten regent het letterlijk hopeloze mensen die geen uitweg meer zien uit de eindeloze miserie die ze de laatste jaren door hun strot geramd hebben gekregen. Je zou denken dat er op het Iberisch schiereiland bijna geen plaats meer zou zijn voor optimisme, enthousiasme en speelplezier. Maar, hope springs eternal.
Spanje heeft al een aantal jaren een beetje een verdoken reputatie als het op zware muziek aan komt. Internationaal bekende metalbands zijn er nauwelijks, maar in de underground kom je er regelmatig fijne verrassingen tegen. Zo is er de Converge-achtige hardcore van The Rodeo Idiot Engine uit Baskenland, het brute geweld van Louded uit Madrid en de oerkracht van hun sludgy stadsgenoten van Adrift. De stijlen mogen dan wel zeer gevarieerd zijn, allen kunnen ze rekenen op een stevige dosis zuiders temperament die de muziek dat extra beetje oompf geeft.
Het bas/drumduo van CODO (eveneens uit Madrid) tapt enigszins uit een ander vaatje. Verwacht geen easy listening, dat zeker niet, maar bij CODO ligt de nadruk niet enkel op intensiteit en energie, maar ook heel sterk op groove. Bij een heavy band die het houdt op een bas en een drum wordt al gauw de link gelegd met Lightning Bolt, maar hier lig de vergelijking met Death From Above 1979 eerder voor de hand, maar dan zonder het irritante gejank, de disco-uitstapjes en teksten over hun schoonmoeder.
Strictly For The Ladies is een EP met om te beginnen spuuglelijk artwork. Echt, serieus, een kindertekening van twee blote kerels op een eenhoorn met een regenboog als achtergrond? Zowel onze gaydar als ons camp-alarm spatte spontaan uit elkaar. Godzijdank konden we dat niet zeggen van de muziek, die wél voorzien is van een stel stevige oren en poten. Eerste nummer “To Take Away” steekt direct van wal met een beest van een basriff, gedrenkt in overdrive en aangevuurd door een heerlijke drumlijn die net genoeg kracht én flow in zich heeft om een middelgrote jeep op gang te trekken. Het middenstuk neemt een pak gas terug, maar kan vermijden om in plat gestamp terecht te komen. Dat is hoofdzakelijk te wijten aan het hihat/ridegetokkel van drummer Jham Grace (dat is niet zijn echte naam, denken we), dat een funky toets geeft aan het anders topzware spel. Bonus op deze plaat is trouwens ook het aanstekelijke Spanglish waarin de teksten worden gezongen. Zo zijn we niet helemaal zeker, maar denken we dat “To Take Away” over meeneemmaaltijden gaat: Aai iet somesieng toe tékaweej. Heerlijk!
Dat brengt ons ongewild actueel bij “Iranian Stallion”, genaamd naar de bassist (dat is ook niet zijn echte naam, denken we), dat zich pompend en stuwend voortbeweegt als een kloeke stoomlocomotief. Vooral de talrijke tempo- en accentwisselingen, de een al wat subtieler dan de andere, zijn om van te snoepen. Maar nergens verliest het nummer zich in nodeloos gepiel en gepruts, iets waar het solide en consistente basspel zeker voor iets tussen zit. “Free Man” kan naast zijn uitstekende groove een mooi rustpunt inbouwen, dat het beste maakt van minimalistische bas en bijna jazzy drumaccenten. Afsluiter “Tirabuzon” (dat is Spaans voor ‘kurkentrekker’, nietwaar Google Translate?) moet het voor het grootste deel hebben van zijn midtempo slacker-ritme, maar haalt in de tweede helft van het nummer de voorhamer stevig boven, evenwel zonder ok hier weer die moddervette, aanstekelijke groove te laten vallen.
Het woord is al meermaals gevallen, maar de heren van CODO tonen zich op Strictly For The Ladies heer en meester van de Heilige Groove. En dat is een verfrissing, zeker in tijden waar post-metal, doom en sludge hoogtij vieren in het land van de zware muziek. Het duo toont dat ze met beperkt instrumentarium genoeg variatie en vernuft bezitten om deze EP van begin tot eind boeiend te houden. We vragen ons wel af of dit een hele plaat vol te houden is, maar dat zijn zorgen voor later. Complimenten overigens aan de Belg Frank Rotthier, die de plaat een uitstekende sound meegaf. Het allround resultaat is een verdraaid aanstekelijke EP, die zowel de nek- als de poepspieren stevig aan het werk zet. Muy Bueno!
