Margot moet een van de meest verrassende succesverhalen van het Franse stripverhaal zijn. Met het derde deel maakt cotekenaar Emilio Van der Zuiden plaats voor inkleurder Callixte. Bedenker Olivier Marin blijft volledig aan het roer en stuurt de reeks zelfs een beetje bij.
In het eerste album van De Autoreportages van Margot , Het Geheim van de Traction 22, schotelde Olivier Marin voor het eerst zijn combinatie van nostalgische autoliefhebberij en verleidelijke vrouwen voor. De tekeningen waren in een lossere klare-lijnvariant en sloegen aan bij een groot publiek. Ook in het Nederlands kende de reeks bijval. Ondertussen is het derde album net verschenen. Het sluit de eerste cyclus af. In elk van deze albums stond een oud automodel centraal dat ontworpen was door Flaminio Bertoni. Vanaf het vierde deel verschuift de focus naar Italië en de rijke automobielgeschiedenis daar.
In dit deel is Margot uitgegroeid tot de mascotte van Citroën. Zij willen een nieuwe reeks lanceren die voorzien is van de kleuren van de nieuwste modelijn van de ontwerper Théophile Saint-Cardon. Margot heeft in de vorige albums voldoende bekendheid verworven om een bekende persoon geworden te zijn bij aanvang van het nieuwe album. In de aanloop naar de presentatie van de nieuwe modellen, gaat er echter heel wat mis en wordt Margot zelfs het mikpunt van bedreigingen en aanslagen. Ze gaat op onderzoek uit om te achterhalen wie er achter die acties schuilgaat.
In dit album neemt Callixte voor het eerst plaats naast Olivier Marin voor de inkleuring en assistentie bij de personages. Tegelijk lijken de verleidelijke vrouwen, die bij de vorige tekenaar Emilio Van der Zuiden alom aanwezig waren, meer naar de achtergrond verdwenen. Margot belandde in de eerste twee delen erg vaak in situaties waarin ze onbedoeld sensueel uit de hoek kwam. Nu is dat minder het gevoel. Ook haar fysiek is minder uitgesproken onder de tekenpen van Callixte. De nostalgische sfeer en de auto’s krijgen daardoor meer aandacht in 2CV voor een boegbeeld.
De overgang tussen de beide tekenaars verloopt voor het overige rimpelloos en quasi ongemerkt. De wat naïeve sfeer van deze reeks blijft ook in het derde deel kenmerkend. Margots lief is de wat sullige Louis en samen hebben ze de komische teckel Saucijs. Die tongue-in-cheek humor is ook onveranderd. Grote verrassingen moeten er van deze reeks niet verwacht worden, maar binnen het heel specifieke genre waarin ze zich bevindt, blijft De Autoreportages van Margot toch uitblinken.
