The Tallest Man On Earth, of ook wel de Zweedse twintiger Kristian Matsson, gaat al een jaar of zes mee en lijkt elke keer als hij in ons land passeert meer zieltjes te winnen. Het was dan ook straf om te zien hoezeer de Club meeleefde met de Zweed vanaf het moment dat hij het podium betrad. Gewapend met een eenvoudige gitaar en gekleed in een onderlijfje bracht The Tallest Man On Earth een wervelende set, alsof Bob Dylan en James Dean in één persoon verenigd waren. Nog straffer was het om te zien dat het enthousiaste publiek een aantal songs (“The Gardener” en “Love Is All”) meezong alsof Matsson al jaren de hitparades aanvoert.
Matsson selecteerde lustig uit zijn drie langspelers, met zoals verwacht een lichte nadruk op zijn nieuwste, There’s No Leaving Now. Toch was het een ouder nummer dat al van bij het begin de vonk helemaal deed overslaan in de Club :. het geweldige “Love Is All” is duidelijk uitgegroeid tot een publieksfavoriet. Gevolgd door het nieuwe “1904” zorgde The Tallest Man voor een eerste hoogtepunt in de set, waarvan vooral de eerste helft erg overtuigde. Het is een hele kunst om met enkel je stem en je gitaar te blijven boeien, iets wat in Matssons geval wordt ondersteund door zijn sterke songs met leuke lyrics, zijn karakteristieke schuurstem, de variaties in het bespelen van zijn gitaar, maar zeker ook zijn natuurlijke charisma. Matsson houdt er ook van om praatjes te slaan met zijn publiek om zo een band op te bouwen, maar de verteller in de Zweed zagen we wellicht wegens tijdsgebrek vandaag minder aan het werk.
“There’s No Leaving Now” droeg The Tallest Man op aan zijn landgenote Lykke Li,die net het hoofdpodium onveilig had gemaakt. Misschien daarom dat dit het middelpunt was van een (bescheiden) dipje, want de schwung waarmee de Scandinaviër was begonnen, was er intussen wel wat uit. Voor “Wind And Walls” ging hij zelfs even zitten, al had dat natuurlijk niets met de warmte te maken. Na een eerbetuiging aan Pukkelpop zelf sloot Matsson af met het fantastische “King of Spain”, met een bijzonder uitgelaten reactie van het publiek als gevolg. Zo uitgelaten zelfs dat boegeroep volgde op het uitblijven van een bisnummer. The Tallest Man kon het publiek uiteraard niet met een teleurstelling naar huis sturen en kwam onder luid gejuich terug om zijn “Like the Wheel” te laten samenvallen met “I Wanna Be Adored” van Stone Roses. Heel speciaal als je op het einde van de Club beide songs tegelijk kon horen.
De sympathieke Grootste Man ter Wereld ziet zijn populariteit in ons land steeds groeien, en maakte dankzij dit concert nog een sprong in de goede richting. Naast de knappe songs zijn het vooral het enthousiasme en de flair van Matsson die hem zo geliefd maken. Ongetwijfeld een van de hoogtepunten op vrijdag!
