Alkerdeel is een naam die intussen al een paar jaar meegaat in undergroundmiddens en het voordeel heeft aan meerdere tafels te kunnen aanschuiven. Zo worden ze al geruime tijd gelieerd aan de paganistische bende rond Funeral Folk/Sylvester Anfang II, maar worden ze net zo goed opgepikt in middens waar black- en doommetal ook buiten de conventionele grenzen mogen kleuren. Met Morinde is het kwartet toe aan z’n tweede, overtuigende plaat.
Label ConSouling Sounds zou je, slecht geïnformeerd en met wat slechte wil, kunnen beschouwen als de leverancier van de auditieve versie van koffietafelboeken. De nadruk op ambient, drone en allerhande postafsplitsingen zorgt, zoals in het geval van Aidan Baker en Syndrome, voor veelal atmosferische muziek die sommigen zal boeien, maar anderen veeleer onverschillig laat. Dat laatste is waarschijnlijk geen optie in het geval van Alkerdeel, dat net als Aderlating uit de pestvleugel van het huis komt en de luisteraar verplicht om positie in te nemen: ofwel ga je mee in dat verhaal van etterbuilen en onderaardse krochten, ofwel blijf je er ver uit de buurt.
Dat Mories (Aderlating/Gnaw Their Tongues) hier zorgt voor de intro en outro zal dan ook geen mens verbazen. Net als bij hem duikt Alkerdeel (dialect voor ‘beerkar’) in een grauwe onderwereld waar geen plaats is voor hoopgevende boodschappen en nette structuren. Hoewel de band duidelijk sterke roots in de black metal heeft, is hij er ook niet vies van om minutenlang aan eenzelfde logge tempo door een smerige strontstroom als “Winterteens” te waden, dat zich voortbeweegt aan een ziekelijk tempo, met kromgebeukte klootzakken van akkoorden die enkel ellende beloven en een zanger (Pede) die over een aardige doodsreutel beschikt. Het is muziek die koud en nihilistisch klinkt, op het misantropische af, nu eens rottig pompend (en door de QW’s bas voorzien van een zware fond) en dan weer opgejaagd door die smerige blast beats van Nieke en cyclische gitaarpatronen van Pui.
De vier songs trekken de plaat over de streep van de veertig minuten, al is dat een verdienste die op het conto van de opener en afsluiter moet worden geschreven. Met een respectievelijke duur van dertien en twintig minuten nemen zij het overgrote deel van de plaat voor hun rekening en ze doen dat met een haast apocalyptische overgave. Wil het in opener “Winterteens” eigenlijk nooit gaan vervelen, dan is “Du Levande” net iets minder sterk. Na een korte black metalpassage settelt de band zich in een bijna spacey, monotone groove die ze niet zo coherent kunnen doen aansluiten bij de versnellingen, al maakte het sinistere einde veel goed.
Tussen die twee kolossen gaat het er wat rechtlijniger aan toe: “Horsesaw” is een en al stinkende furie en snelheid en doet ei zo na verlangen naar de hoogdagen van Venom, terwijl “Hessepikn”, de favoriet van ondergetekende, voor een groot stuk vrij atmosferisch klinkt en het moet hebben van amper hoorbare, geprevelde zinnen. Het is het soort song waarmee ze live elke kop in het publiek in beweging zullen krijgen. De versnelling hoger in de laatste minuut had er wat ons betreft niet eens in gemoeten, maar het is wel een lel van jewelste en Pede mag, alsof de dwangbuis al klaar ligt, nog eens de uiterste regionen van z’n arsenaal tentoonspreiden.
Morinde is bot, donker, lelijk en voor proggers waarschijnlijk een veel te rommelig en amateuristisch klinkend zootje, maar voor het juiste publiek zal die ongepolijste sound en amper gecontroleerde waanzin — ouderwetse rammelende black metal meets sludge à la Black Sun, zoiets — ongetwijfeld een bonus zijn. Morinde is alleszins een prima plaat die in z’n beste momenten onweerstaanbaar pervers klinkt. Benieuwd hoeveel potten ermee worden gebroken.
Op 25 februari vindt in de Gentse Decadence de release party plaats. Ook van de partij: het Franse Celeste. Alkerdeel speelt ook op de volgende editie van Roadburn (Tilburg). Voor de vinylversie van het album wordt samengewerkt met het Britse At War With False Music.
