The Wire :: Seizoen 3




De kijkcijfers van ‘The Wire’ zijn nooit echt spectaculair geweest, en ook de hoge omes die prijzen uitreiken hebben het programma consistent over het hoofd gezien, maar tegen de tijd dat het derde seizoen in productie ging, had de reeks blijkbaar wel genoeg reputatie opgebouw om heel wat opmerkelijk nieuw talent aan te trekken. Schrijvers zoals best-sellerauteur Richard Price, wiens roman ‘Clockers’ heel wat inspiratie leverde voor het eerste seizoen, en Dennis Lehane, bekend van ‘Mystic River’, kwamen het team vervoegen, terwijl achter de camera Ernest Dickerson, de vaste director of photography van Spike Lee, zichzelf mocht bewijzen als een verdomd sterke regisseur. Nochtans – en de hardcore fans zullen het me nooit vergeven – betekende seizoen 3 wel een lichte achteruitgang tegenover de twee eerdere jaargangen. De thema’s, de street credibility, de acteerprestaties en de complexiteit waren allemaal nog steeds intact, maar zo ergens halverwege bekroop me toch de gedachte: “Ze zijn het aan het uitrekken. Dit hadden ze ook allemaal op de helft van de tijd kunnen vertellen.”

Nadat de bende van Avon Barksdale tijdelijk naar de achtergrond werd verwezen in reeks 2, concentreren creator David Simon en zijn team zich nu weer helemaal op de drugsscene van Baltimore. Stringer Bell, Avons rechterhand, leidt de bende als een volwaardig manager, inclusief vergaderingen over verkoopstrategieën. Om de zaken vlotter te doen verlopen, is hij zelfs een samenwerking begonnen met concurrent Proposition Joe, én is hij bereid om de jonge, arrogante nieuwkomer Marlo Stanfield een paar straathoeken te laten afpakken. Dat alles is echter buiten Avon gerekend, die wanneer hij uit de bak komt de teugels over zijn bende weer in handen wil nemen en dat volgens zijn ouderwetse code of the street doet. Stringer ziet zijn plannen om langzaam maar zeker een legale zakenman te worden, in het water vallen.

Parallel daaraan volgen we Tommy Carcetti, een gemeenteraadslid met ambities om burgemeester te worden. Om aan populariteit te winnen, profileert hij zich als tough on crime. Er komt een enorme druk op de politie te liggen om de straten drug- en moordvrij te houden. En die druk zorgt ervoor dat één chef een (zeker in de VS) waanzinnig experiment uitprobeert: Hamsterdam, een gedoogzone waarin de dealers ongestoord hun werk mogen doen, zo lang ze de rest van de stad met rust laten. Tussen die twee verhaallijnen door zweeft het team van McNulty, dat steeds wanhopiger probeert om de Barksdale-bende eindelijk op te rollen. En zoals altijd in ‘The Wire’ is alles met alles verbonden.

In feite krijgen we dus een soort laattijdige sequel op het eerste seizoen, waarin meer de nadruk wordt gelegd op de politiek. Aan het einde van reeks 1 werd dat thema al aangehaald: het team was net beginnen onderzoeken waar het geld van Avon Barksdale naartoe ging, toen de stekker eruit werd getrokken. Hier zien we hoe Stringer Bell, die blijkbaar heel goed heeft opgelet tijdens zijn economielessen, openlijk zaken doet met politici Рverkozen ambtenaren die perfect weten dat Bells geld van drugs afkomstig is, maar er geen problemen mee hebben het in hun zakken te steken. En hogerop de ladder krijgen we te zien hoe de war on drugs gebruikt wordt als politieke hefboom Рin s̩ kan het Carcetti geen lor schelen hoeveel mensen er sterven in bendeoorlogen of hoeveel junkies zichzelf een overdosis toedienen; hij wil gewoon de statistieken gebruiken om zijn eigen carri̬re een zetje te geven.

Het zou dus fout zijn om te zeggen dat seizoen 3 niets toevoegt aan seizoen 1, maar toch heb je constant de indruk dat je op net iets té vertrouwd terrein bent. Wat zo goed was aan de tweede reeks, was juist dat we in een heel ander milieu terecht kwamen met de dokwerkers, terwijl de Barksdale-verhaallijn zachtjes bleef pruttelen op de achtergrond. Seizoen 2 had een heel eigen identiteit, een eigen bakkes, terwijl deze derde jaargang eerder een uitloper lijkt van reeks 1. Het gevolg daarvan is dat er hier en daar een gevoel van déjà vu optreedt, wat dan weer zijn gevolgen heeft voor het tempo.

Geen wonder dan dat deze editie van ‘The Wire’ op zijn best is wanneer hij thema’s uitbeent die in het eerste seizoen niet aan bod kwamen. David Simon en co brengen hun gebruikelijke eerlijkheid en nuancering naar de plotlijn rond Hamsterdam: de paar blokken die de dealers tot hun beschikking krijgen, veranderen in een ware hel, maar ondertussen zijn de buurtbewoners dolgelukkig omdat ze weer ongehinderd door hun eigen straten kunnen wandelen. De makers laten beide kanten van de medaille zien, waarbij de kijker zelf maar moet beslissen wie hij volgt: is het opzetten van dergelijke wijken defaitisme, een blijk dat je de oorlog tegen drugs gewoon opgeeft en dan maar probeert de overlast te beperken? Of is het gewoon realisme? Ook de politieke intriges zijn knap in kaart gebracht, met alle ambiguïteit die we van ‘The Wire’ gewend zijn. Carcetti dwingt een harde aanpak van criminaliteit af en een betere bescherming van getuigen, wat op zich niet negatief is. Maar hij doet dat enkel om er zelf beter van te worden. Wat moet je vinden van mensen die goed doen, uit egoïstische motivaties?

Het is wanneer de serie terugkeert naar de vertrouwde mean streets van Baltimore, met zijn deals en afrekeningen, dat de vermoeidheid zich echter laat voelen. Het conflict tussen de ouderwetse gangstermentaliteit van Avon en de nieuwe, zakelijke handelswijzen van Stringer Bell (die steeds meer voor zijn baas te verbergen heeft) werkt wel, maar de perikelen rond Marlo en Barksdale-dealer Bodie doen te veel denken aan wat we al kenden van twee jaar geleden.

Maar goed, laat er geen twijfel over bestaan: zelfs op zijn mindere momenten overstijgt ‘The Wire’ nog steeds ruimschoots het niveau van de doorsnee tv-reeks. Het schrijfwerk blijft steeds volstrekt overtuigend en de manier waarop al die verschillende personages en verhalen samenkomen tijdens de laatste twee afleveringen, is net als vroeger fenomenaal. De reeks blijft nog steeds even veeleisend: er zijn geen voorspelbare pay-offs aan het einde van elke aflevering en je moet echt wel vertrouwd zijn met alles wat er aan vooraf is gegaan om te kunnen volgen. ‘The Wire’ is een reeks die zich richt tot true believers, en ook al toont seizoen 3 af en toe een dipje, er zal geen haar op je hoofd zijn dat er aan denkt om af te haken.

7.5
Met:
Dominic West, Idris Elba, Sonja Sohn, Wendell Pierce, Lance Reddick, Michael K. Williams
Duur:
12 afl. van 60 min.
USA
Bedenker:
David Simon, Ed Burns

aanraders

True Detective – Night Country (Seizoen 4)

Dit vierde seizoen van True Detective is een donkere...

The Vince Staples Show – Seizoen 1

Hood films kenden een doorbraak en succes in de...

verwant

Three Thousand Years of Longing

Sinds hij in 1985 de originele Mad Max –...

Colette

De Franse schrijfster Sidonie-Gabrielle Colette, publiceerde vanaf het begin...

The Square

Als inleiding tot zijn nieuwe film The Square voert...

The Jungle Book

De Disney studio’s zijn momenteel bezig aan een al...

Pride

Zet gefrustreerde mijnwerkers uit Noord-Engeland en een bende Londense...

recent

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in