Scheisse, wat hebben die Duitsers dat goed gedaan, dit
decennium. Net als de Vlaamse film, beleefden ook onze oosterburen
een ware revival, met toegankelijke, vaak door de recente
geschiedenis geïnspireerde films, die een groot publiek konden
aanspreken. Moritz Bleibtreu en Daniel Brühl zitten overigens in
vrijwel àlles dat er ginder wordt gemaakt.
1. Der Untergang (2004)
Oliver Hirschbiegel werd bekritiseerd omdat hij Hitler te menselijk
zou voorstellen, maar niets is minder waar: dit is juist een
historisch overtuigend, meeslepend epos met uitstekende
acteerprestaties, die in zijn langere dvd-versie nóg beter is. Een
sleutelscène waarin Hitler zich kwaad maakt werd talloze malen
geparodieerd op YouTube. Dit is de beste.
<object width=”425″ height=”344″><param name=”movie”
value=”http://www.youtube.com/v/hB0LqxNyR2I&hl=nl_NL&fs=1&”></param><param
name=”allowFullScreen” value=”true”></param><param
name=”allowscriptaccess” value=”always”></param><embed
src=”http://www.youtube.com/v/hB0LqxNyR2I&hl=nl_NL&fs=1&”
type=”application/x-shockwave-flash” allowscriptaccess=”always”
allowfullscreen=”true” width=”425″
height=”344″></embed></object>
2. Gegen die Wand (2004)
Fatih Akin werd internationaal bekend met deze kopstoot van een
film, over Turkse migranten in het Duitsland van vandaag.
Heavy, maar ook fascinerend en overdonderend. Dat dezelfde
regisseur binnenkort het luchtige ‘Soul Kitchen’ uitbrengt, is
moeilijk te geloven.
3. Das Leben der Anderen (2006)
Duitsland graaft in zijn verleden, deel 2: de Koude Oorlogsjaren.
Een understated, rustige film die langzaam maar zeker
onder je huid kruipt. Ulrich Mühe stierf kort nadat de prent
uitkwam. Zijn vertolking als emotioneel verkommerende Stasi-agent
is fenomenaal.
4. Der Baader Meinhof Komplex (2008)
Rond dezelfde periode werd West-Duitsland geteisterd door aanslagen
van de extreem-linkse Rote Armee Fraktion. Regisseur Uli Edel vat
die geschiedenis in een fragmentarische, maar enorm energieke
prent, waarin sociale bevlogenheid en terrorisme gevaarlijk dicht
bij elkaar blijken te liggen.
5. Elementarteilchen (2006)
De controversiële roman van Michel Houellebecq werd vakkundig van
al zijn weerhaken ontdaan voor deze teleurstellend brave
verfilming, die probeert te incasseren op het succes van het boek
zonder het lef te hebben de ideeën ervan op te volgen.
6. Goodbye Lenin! (2003)
Het uitgangspunt is enigszins sitcommy, maar deze
toegankelijke tragikomedie blijft een aardig stukje cinema, waarin
een treffend beeld wordt geschetst van Oost-Duitsland na het vallen
van de muur.
7. Sophie Scholl (2005)
Een studente zit in een verzetsbeweging tegen het naziregime, en
dat komt haar duur te staan. Een effectieve praatfilm, met een
slotscène die je koude rillingen bezorgt. Het schijnproces van
Sophie Scholl is ijzingwekkend.
8. Das Experiment (2001)
Toch een beetje de film die de Duitse golf op gang bracht. Een
fictieve hervertelling van het beruchte Stanford Prison Experiment,
die behoorlijk spannend weet te worden, hoewel hij hier en daar de
geloofwaardigheid verliest.
9. Auf der Anderen Seite (2007)
Fatih Akin blaast ons omver, deel 2: ook Akin springt op de kar van
de mozaïekfilm, met een indrukwekkend relaas over Duitsers die naar
Turkije trekken en omgekeerd. De manier waarop de verschillende
plotlijnen in elkaar klikken, is indrukwekkend.
10. Requiem (2006)
De Amerikaanse griezelfilm ‘The Exorcism of Emily Rose’ leverde
alvast een standaard sensationele versie van het verhaal op, maar
de ware geschiedenis is nog veel erger: een diepgelovig Duits
meisje met psychologische problemen wordt door haar ouders en
priester de dood ingedreven met een exorcisme. Pakkend spul.