Als je in het kleine land dat België is op zes dagen tijd zestig
interviews geeft, dan wil dat iets zeggen over je relevantie en
belang. 2008 is een beetje het jaar van Girls In Hawaii geweest
waarbij ze zowel in België als over de grenzen een veel- en
graaggeziene gast bleken. Aan de vooravond van de release van
‘Plan Your Escape‘ vonden we zanger/gitarist Antoine
Wielemans en drummer/broer Denis Wielemans in een Brussels café.
Een gesprek kon niet uitblijven…
enola: Hallo, hoe gaat het met jullie?
Antoine en Denis: goed.
enola: Dit is jullie vijfde persdag op rij. Moet vermoeiend
zijn…
Antoine: we zijn al twee maanden bezig met promotie. Niet elke dag
natuurlijk, want we moeten ook nog repeteren, maar we zijn daarvoor
al ondermeer naar Parijs en Berlijn geweest.
enola: Elk medium wil het grote Girls In Hawaii.
Antoine: (lacht) wat goed is voor ons.
Denis: het toont alleen maar aan dat heel wat mensen interesse
vertonen in onze nieuwe plaat. Het doet ook deugd te zien dat
Vlaanderen erg positief op onze plaat reageert.
enola: Nog een week voor de release. Last van
zenuwen?
Antoine: neen, helemaal niet, vooral door de goede feedback die we
kregen. Drie maanden geleden stonden we onder stress, maar nu is
alles achter de rug.
enola: Terwijl het nu nog een week is, moesten we in België
vijf jaar wachten op ‘Plan Your Escape’. Waarom heeft het zo lang
geduurd?
Antoine: voornamelijk omdat we een drietal jaar op tournee waren na
onze debuutplaat. Die kwam op andere tijdstippen uit in andere
landen. Daar komt nog eens bij dat we er niet echt van houden om
aan nieuw materiaal te werken terwijl we op de baan zijn. We hebben
nood aan saaie tijd in Brussel waarin we boeken lezen, naar de film
gaan en met de kat spelen om ons uiteindelijk aan het schrijven te
zetten. We spelen dan een uur gitaar en zo schrijven we.
Denis: Het grappige is dat het voor ons nog vrij snel leek te gaan
want er is enkel ruim een jaar over gegaan om de songs te schrijven
en op te nemen. Het was best moeilijk na het einde van de toer en
de stap bleek groot om er opnieuw mee te beginnen.
enola: Dus op tournee willen jullie zich gewoon
amuseren?
Antoine: dat doen we ook, maar dat is niet wat we nodig hebben om
te componeren.
Snellere derde plaat
enola: Jullie debuutplaat ‘From Here to There’ was een groot
succes. Voelden jullie druk om een tweede uit te brengen die
minstens even goed was of nog beter?
Antoine: absoluut. We voelden druk vanuit het publiek maar die was
niet zo groot als de druk die we vanuit onszelf voelden. We wilden
geen album maken om een album te maken maar hebben gewacht tot we
het gevoel hadden dat we echt iets te zeggen hadden. Tot we onze
fans iets konden geven waarop we zelf trots waren, ook.
Denis: de beste manier voor ons was gewoon wachten tot we zeker
waren dat het het juiste moment was. Al was de druk er zeker.
Antoine: en nu is de druk er voor de volgende plaat
(lacht).
enola: Die is dan voor 2015?
Antoine: toch niet! Deze keer gaan we ons best doen om sneller te
zijn. We gaan proberen nu al te schrijven aan nieuwe songs.
Denis: als we aan het toeren zijn, zullen we niet schrijven maar
tussen de optredens door willen we het componeren verder zetten. We
gaan ook gewoon meer songs maken zonder verwachtingen, waarbij we
niet in het achterhoofd komen dat die per se op plaat moeten
komen.
enola: Hadden jullie in 2003 ooit gedacht dat ‘From Here
To There‘ zo’n succesverhaal zou worden?
Antoine: helemaal niet. Voor ons was Girls In Hawaii toen een
vriendengroepje. We maakten dan een plaat in de hoop 1000
exemplaren te kunnen verkopen.
Denis: het was echt een grote verrassing te zien hoeveel mensen
interesse vertoonden.
Antoine: voornamelijk in het buitenland. Wanneer we hoorden dat een
Frans label geïnteresseerd was ons album uit te brengen, was dat
toch wel even schrikken.
enola: Wat is het grote verschil tussen Girls In Hawaii van
toen en nu?
Antoine: toen was het een project van vrienden en voornamelijk van
mijn beste vriend, Lionel, en mezelf. De eerste plaat hebben we met
z’n tweeën geschreven. Voor deze plaat waren we veel meer een band.
Lionel en ik schreven de songs wel maar de arrangementen zijn
voortgekomen vanuit de inbreng van iedereen. Nu kunnen we zeggen
dat we met zes aan de nummers hebben gewerkt.
dEUS maakte alles mogelijk
enola: Ondanks heel wat pogingen om er iets aan te veranderen
is de samenwerking tussen Waalse muziek en de Vlaamse markt niet zo
fantastisch en vice versa. Waar zien jullie
verklaringen?
Denis: dat probleem is al vrij oud, denk ik. We gaan er altijd zo’n
beetje vanuit dat je twee bevolkingsgroepen hebt met licht andere
visies op leven en cultuurbeleving. Onlangs is hierrond wat
media-aandacht geweest en ik van dat positief. Het is gezond om dit
op tafel te leggen. We zagen onlangs Sioen in Gent en wij voelen
ons echt net als hen Belgische muzikanten.
Antoine: toen wij zestien waren, waren we fan van heel wat Vlaamse
groepen als dEUS, Evil Superstars, Moondog Jr. en Soulwax. Ondanks
het feit dat dit Vlaamse muziek was, heeft dit voor ons als een
grote bron van motivatie gewerkt. We waren echt wel jaloers maar
ook ergens opgelucht om te zien dat dit mogelijk was.
Denis: de eerste dEUS-plaat was voor ons echt een startschot. Er
was plots een plaats voor goede, alternatieve muziek in
België.
Antoine: we zijn ook fans van en hebben veel respect voor heel wat
Vlaamse bands op dit moment. Hoewel we soms als twee verschillende
landen lijken, zie ik geen probleem. Het is wel zo dat de Franse
markt makkelijker is voor ons dan de Vlaamse. De Waalse markt is
dan weer moeilijk voor een groep als The Van Jets, die je bij ons
bijna niet op de radio hoort.
enola: Is dit ook de reden waarom jullie niet in
Groot-Brittannië toeren?
Antoine: inderdaad. Het is er moeilijk om labels daar warm te
krijgen voor wat we doen. Ik hoop dat we er ooit eens iets kunnen
verwezenlijken maar voorlopig hebben we al een mooie toer in
Frankrijk, Duitsland, Italië en Spanje.
enola: Jullie gaan ongeveer drie maanden onafgebroken toeren.
Naar welke locatie kijken jullie het hardst uit?
Denis: ik naar Spanje eigenlijk. Behalve een zomerfestival zijn we
in dat land niet geweest om ons eerste album te promoten. Spanje is
voor ons dus een nieuw land met een nieuw publiek, dus dat vind ik
erg spannend. Anderzijds is Duitsland een erg aantrekkelijk land om
te spelen omdat er zo vele indieclubs zijn.
Antoine: onze eerste plaat was er uitgegeven op een klein label en
het was er voor ons niet makkelijk: we moesten in erg kleine clubs
spelen en kregen nauwelijks aandacht. Nu gaat het daar een stuk
beter. Ik ben twee dagen naar Berlijn geweest om er de media te
woord te staan n.a.v. ‘Plan Your Escape’ en de interesse is in
grote mate toegenomen. We zullen er nu ook in zalen spelen waar
drie- à vierhonderd mensen op zullen afkomen, dus dat wordt tof. De
Duitse markt hopen we steeds meer achter onze kar te krijgen. Ons
debuut heeft het daar wat verkoopcijfers betreft niet echt goed
gedaan.
Nu meer Girls In Hawaii dan vroeger
enola: Al van bij het begin worden jullie voortdurend
vergeleken met Grandaddy en met dEUS. Gaan jullie hiermee
akkoord?
Antoine: we zijn echt grote fans van dEUS. Ik denk dat die
vergelijking er kwam omdat wij groot waren in Wallonië en dEUS de
grootste rockband is in Vlaanderen. Maar ik vind niet dat de
gelijkenissen op muzikaal gebied echt groot zijn.
Denis: Grandaddy daarentegen, is een invloed die je duidelijk kan
horen: de wat arsinale manier om muziek te maken, hun stemaanpak,
hun keyboards,… Al denk ik dat er meer Grandaddy zat in onze
vorige, terwijl onze nieuwe plaat een stuk persoonlijker is. Je
eerste plaat is altijd een grote compilatie van je favoriete bands.
We zijn nu meer Girls In Hawaii dan bij de eerste plaat.
Antoine: ach, die vergelijkingen ontstaan vaak omdat een of twee
journalisten er mee op de proppen komen en de rest het dan
eenvoudigweg overneemt. Er zijn nogal wat luie
journalisten.
enola: Je hoort me niet tegenspreken. Van jullie MySpace en
nummers af te leiden hebben jullie het nogal voor de natuur. Geen
stadsjongens, jullie?
Antoine: we voelen ons inderdaad nauwer verbonden met de natuur.
Het is gewoon aangenaam om je er verloren in te voelen en we halen
er makkelijk heel wat inspiratie uit. We houden ervan om de sfeer
van een omgeving in een nummer weer te geven. Dat hebben we in dit
geval in de Ardennen gedaan. Voor een volgend album kan dit even
goed Berlijn of Barcelona zijn. Ook voor het artwork van ons album
komt het idee en beeld uit de Ardennen.
enola: Jullie promoten het toerisme in
Wallonië…
Antoine: (lacht) ik weet niet of je met een dood hert het
toerisme in Wallonië echt promoot.
enola: Zagen jullie ooit teleurstelling toen mensen beseften
dat jullie niet van Hawaii waren en vooral geen
girls?
Antoine: in Duitsland kwamen ze regelmatig naar onze optredens
dankzij onze naam. Toen ze daar zes Belgische garnalen zagen staan,
kan ik me voorstellen dat ze iets anders hadden verwacht.
www.planyourescape.com
www.myspace.com/girlsinhawaii
Girls In Hawaii speelt op 24 oktober in Nijdrop (Opwijk), op
29 oktober in Vooruit (Gent) en op 7 november op De Nachten
(Antwerpen).
