Het was niet de warmste editie van Pukkelpop, maar van de soms kille wind had je in de Dancehall gelukkig geen last. Tussen het stomende Cassius en het zweetopwekkende Goose in stond het hippe danceduo Justice geprogrammeerd. Gerechtigheid geschiedt!
Vooraan tegen de decks staat een groot, lichtgevend kruis. Geeft dat aan waar wij zo meteen gegrepen zullen worden, of is het de aankondiging van een doodse passage? Een schijnbaar overbodige vraag voor al wie zich een tijdje geleden het uitstekende debuutalbum †in huis haalde. Dat een heleboel bezoekers hun huiswerk gedaan hebben blijkt uit de uitgelaten sfeer in de afgeladen volle tent nog voor aanvang van de set.
Hoewel het bijna een must have lijkt voor de meeste dance acts, doen deze Franse jongens (Gaspard Augé en Xavier de Rosnay) het zonder toegevoegde live-muzikanten. Rauwe house- en ranzige elektroklanken (denk Daft Punk met enkele epo-injecties) zijn de wapens van dienst. Wie hier verdwaald is, is er bij de eerste klanken aan voor de moeite: hier geraak je niet meer zonder kleerscheuren uit.
"D.A.N.C.E.", op plaat nog een uiterst genietbaar maar braaf beestje, verliest live zijn onschuld. Het lijkt alsof de knoppen allemaal een klein beetje meer naar rechts staan, alsof de stukjes geluid met een kartelschaar verknipt zijn in plaats van met een gewoon model. En dan zijn we nog niet eens halfweg!
Zonder cement — steen tegen steen – wordt er duchtig verder gebouwd en de bouwmaterialen zijn niet van de minsten: "Genesis", "Let There Be Light" en het ultieme gereutel van "Waters Of Nazareth" — en wij dachten altijd dat Nazareth een rusthuis was — bewegen zich als een voorwaartse pletwals over het gewillige publiek.
Afsluiten doet het Franse duo met een hymne van deze contreien van de festivalweide, een uitgesponnen versie van "We Are Your Friends". En of het onze vrienden zijn. Dit is tevens het nummer waar het allemaal mee begon voor Justice, een remix voor Simians "Never Be Alone".
Met fluitende oren, krakende botten en okselvijvers groter dan de Stille Oceaan verlaten de meeste slachtoffers van dit gebeuren de plaats van de misdaad, om even verder in het gras te bekomen. Wie van plan was op dit festival geen enkele cola te drinken, kan zich toch nog bedenken.
