PUKKELPOP 2007 :: Dance Hall, donderdag 16 augustus

De Dance Hall en in hetzelfde zog de Boiler Room zijn de podia die de laatste jaren het sterkst aan belangstelling hebben gewonnen. Die lijn wordt dit jaar doorgetrokken zodat het kruim van de internationale beatleveranciers ook dit jaar weer een groot aantal belangstellenden het zweet op het voorhoofd doet dansen.

Een mogelijke verklaring voor dit succes is de steeds dunner wordende grens tussen rock en dance. Gitaren implementeren in floorfillers of beats op een leuke manier live brengen: sinds het taboe doorbroken werd zijn de mogelijkheden eindeloos. In het grote stuk niemandsland tussen de ingang naar het alternatieve deel van het festivalterrein en het Mekka van de dans is er dan ook constant circulatie in beide richtingen.

Tijdens de grijze zone tussen nacht en middag wacht voor onder andere het Braziliaanse Bonde Do Role (zie ook CSS) en Baloji (ex-Starflam) de minder dankbare taak om de luie konten die al aanwezig zijn (of er nog liggen van het traditionele openingsfeestje de dag ervoor) van de grond te krijgen. De eerste naam die een gezonde dosis aantrekkingskracht weet op te wekken is echter Zombie Nation.

Zombie Nation is de bekendste benaming voor de Duitser Florian Senfter (die ook de namen Splank! en John Starlight op zijn paspoort heeft staan). Hij werd rond de eeuwwisseling onsterfelijk met de hit "Kernkraft 400". En dat zijn de inwoners van de gezellig volgelopen Dance Hall niet vergeten: hoewel de man ondertussen al drie albums uit heeft, waaronder het positief onthaalde Black Toys vorig jaar, smeekt het publiek halfweg de set al om hun kraker.

Zombie Nation lost het op zijn manier op: hij geeft de meute deels hun zin door af en toe het vlot meezingbare refrein door zijn mixen van electro, techno en minimal te gooien, om er uiteindelijk in een eigentijdse versie mee te eindigen. Hoewel "Kernkraft 400" geen referentie meer is voor wat de man nu brengt, is het nummer nog steeds een visitekaartje. Noem het gerust klantenbinding: wedden dat de meesten tevreden terugkeren?

In de vroege avond staan met Dizzee Rascal en M.I.A. twee van Groot-Brittanniës grootste grime-adepten geprogrammeerd. De eerste geeft de sfeer van de Londonse suburbs op een adequate wijze weer. Bijzonder rauwe, vaak snoeiharde beats vormen de basis voor Rascals agressieve raps die even imposant als geloofwaardig overkomen. Helaas zit doorbraakhit "I Luv U" helemaal vooraan de set, een hoogtepunt dat niet meer geëvenaard wordt.

Het gevaar van achter de discobar zou dit jaar van M.I.A., ofte de Brits-Sri Lankaanse Maya Arulpragasam komen. Hoe verrukkelijk haar platen ook mogen zijn, helaas weet de verraderlijke Tamiltijger de aandacht vanavond niet van haar weinig verhullend glitterpakje af te wenden. Het amalgaam trompetjes, trabla’s en andere instrumenten staat volledig op tape en de vrouwelijke mc moet erg hard haar best doen om erboven uit te geraken met haar fijne stem. Wanneer te midden van de show de micro het af en toe laat afweten, is het kalf al lang verdronken.

Digitalism mag deze eerste dag de Dance Hall afsluiten. Niet onterecht, want het Duitse duo is überhip. In tegenstelling tot vorig jaar doen zij het vanavond ’live’ (lees: ondersteund door elektronische drums en synths). Als aperitief wordt "Idealism" ingezet — uit het recent verschenen en uitstekende gelijknamige album. Het publiek, met nog relatief frisse benen op deze eerste dag, reageert dankbaar en voorziet ons notitieboekje prompt van een rubriek ’nieuwe dancemoves 2007’.

Enig punt van kritiek is dat de heren van Digitalism nogal makkelijk terugvallen op klassiekers als "Blue Monday" en "Da Funk", wat misschien leuk is voor het grote publiek, maar wie platen als "Zdarlight" of "The Jupiter Room" in de eigen platenbak heeft steken, kan ook met uit eigen tuinproducten een gesmaakte maaltijd op tafel toveren.