"And the votes of the Estonian jury go to…" Het heeft helaas niet mogen zijn: in het Finse Helsinki gaan onze Krazy Mess Groovers kopje onder in de Europese poel van ersatz-muzak. Terwijl de teleurgestelde Eén-kijker samen met André Vermeulen jammert om de ondergang van het officiële Belgische uithangbord, gaan de ware chauvinisten uit de bol in de Brusselse Botanique. Zij zien hoe Goose, het echte exportproduct van ons land, een glorieuze thuismatch speelt.
Joakim Bouaziz, labelbaas van het Franse Tigersushi, is op papier een veelbelovende opwarmer. De Fransman pendelt op zijn jongste plaat, Monsters And Silly Songs, vlotjes tussen de jaren tachtig en het nieuwe millennium: zijn afwisselende, lichtjes anarchistische mix van electropop, new wave, stadiontechno en pianoballads doet dit album boven de middelmaat uitstijgen. Vanavond speelt Bouaziz met de Ectoplasmics, één van ’s mans vele begeleidingsbands, naast onder meer de Ectoschmucks, de Ectoplasmacs, de Ectogonals en de Eurosluts.
Terwijl de Fransman het op plaat vooral moet hebben van de silly songs, trekt Joakim op het podium eerder de kaart van de dansbare monsters. Een nummer als "Drumtrax", dat bestaat uit een aanstekelijk riedeltje waarrond gierende electro afwisselend optrekt en gas terugneemt, zou de tent in lichterlaaie moeten zetten, maar wordt vanavond slechts op een lauw applaus onthaald. Wanneer de groep de gitaren omgordt, is het tijd voor een rondje punkfunk à la Franz Ferdinand en als de koebellen worden bovengehaald lijkt LCD Soundsystem nooit ver weg. Hoogtepunt van het optreden is de verknipte, instrumentale cover van "A Forest", of is het ’s mans eigen new-wavehitje "Lonely Hearts"?
Alle goede wil ten spijt, ondergaat Joakim in de Botanique helaas hetzelfde lot als de Krazy Mess Groovers in Finland. De enthousiaste groep lijkt er best zin in te hebben, maar de songs komen niet echt uit de verf en verdrinken soms in een overdadige wall of sound. Bovendien is het opvallend rumoerige Brusselse publiek niet bereid Joakim een vrijkaartje cadeau te doen. Helemaal pijnlijk wordt het wanneer de lichten aanfloepen terwijl de laatste tonen nog niet zijn uitgestorven, en de helft van het publiek zich zonder applausje een weg richting bierstand begint te banen.
Waar Joakim faalt, slagen de jongens van het Belgische Goose echter cum laude. De groep grijpt het publiek vanaf de instrumentale opener "Black Gloves" bij het nekvel en sleurt hen willens nillens de dansvloer op. "Voorwaar, er zal geshaket, gezweet ende geschreeuwd worden", het lijkt vanavond de strijdleus van de Kortrijkzanen. Tussen de vele lovende recensies van Bring It On, het debuut van Goose, is nog een occasioneel "Ja, maar…" te vinden. Over de inzet en de ambitie waarmee de groep binnen- en buitenlandse podia verovert, is iedereen het echter roerend eens: Goose is één van de beste Belgische liveacts van het moment. Het Britse NME, het boulevardblad onder de muziekmagazines, bombardeerde de heren zelfs tot één van de boegbeelden van de zelfverzonnen nu-rave hype. Het bekt lekkerder dan uiterst dansbare electrorock, al valt het lichtjes overdreven enthousiasme van de Britse pers wel te rechtvaardigen wanneer je de synthesizers van de groep hoort loeien boven hun stuwende gitaren.
Na titelnummer "Bring It On" wordt wat gas teruggenomen met "Girl" en "Modern Vision". Frontman Michael Karkousse ruilt het opjuttende geschreeuw in voor rustiger zanglijnen, waardoor de groep een beetje als Depeche Mode gaat klinken. Zelfs uiterlijk lijkt Karkousse wat op een jonge Dave Gahan. De relatieve rustpauze duurt niet lang. "Give me a reason to cool you down!", schreeuwt Karkousse bij het begin van "British Mode", maar niemand komt met een stevig argument aandragen en dus huppelt Goose tot het einde van de set van climax naar climax. Stroboscopen flitsen door de tent, terwijl zweterige lichamen tegen elkaar schuren en her en der met bier wordt gemorst. Na een kleine drie kwartier en met een denderend "Everybody" zegt Goose de enthousiaste dansbeesten vaarwel. André hoeft zich geen zorgen te maken, de toekomst van de Belgische muzikale export is voorlopig verzekerd.
