Leuk. Een oppervlakkig woord dat oppervlakkige gevoelens verraadt. Zoals in: "Ik vind hem wel een leuke jongen, maar meer niet." Of zoals in: "Ik heb best een leuke vakantie gehad, maar ik was toch blij dat ik terug thuis was." Of zoals in: Nizlopi heeft een leuke popplaat gemaakt.
Het woord "leuk" zegt meer over gevoelens die niet opgeroepen worden dan over gevoelens die wél opborrelen, zonder een afkeurend oordeel over iets te vellen. Vandaar dat het perfect toepasbaar is op het popduo Nizlopi: Luke Concannon en John Parker dragen het muzikale hart op de juiste plaats en hun sobere nummers zouden in tegenstelling tot heel wat andere liederen niet storen op de radio, maar daar wringt het schoentje net. Doorgaans doen hun nummers je immers helemaal niets.
Het debuut Half These Songs Are About You … hebben Concannon en Parker kunnen financieren door onder andere milde giften van familie en vrienden — het booklet staat dan ook werkelijk tjokvol dankbetuigingen in plaats van lyrics. Eind vorig jaar zorgden ze voor een hype met de mooie, charmante single "JCB", een nummer waarin Concannon verhaalt over zijn jeugd waarin hij de pesterijen op school kon vergeten door met zijn vader mee te rijden in zo een alom bekende gele bulldozer. De even simpele als subliem getekende videoclip zwengelde de hype nog wat aan.
Op Half These Songs … staan weliswaar nog van die fijne, akoestische, even mooie nummers. Zo opent de plaat sterk met "Fine Story" en "Girls": sober en subtiel, wat weemoedig, gestoeld op mooie melodieën. Maar zodra je denkt dat de titel van de plaat de mooie beloftes inlost, loopt het wat mis. Nummers als "Call It Up", "Faith" en "Long Distance" slagen er met hun lichtvoetigheid in de verste verte niet in te beklijven. Vooral zulke uptemponummers zijn onzichtbaar muzikaal behang en maken dat Half These Songs … als luisterplaat vele lengtes tekortschiet, terwijl Nizlopi enkele nummers lang toch de illusie opwekt dat ze daar echt wel de potentie voor hebben.
Nu rest enkel de bedenking dat Nizlopi een soort Counting Crows light is, waarbij de stem van Concannon na enkele nummers helaas veel te monotoon blijkt om je aandacht erbij te houden. Af en toe duiken er sierlijke violen op, of een getemde piano, of trompetten die in "Love Rage On" van op het Braziliaanse carnaval geplukt kunnen zijn en op trouwfeesten laat in de nacht treintjes van zatte familieleden kunnen doen ontstaan. Leuk. Als vervolgens "Freedom" en "Wash Away" weer aan gevoelige snaren pulken en er ook raken, rijst weer de gedachte dat er veel meer in Nizlopi zit dan op deze plaat wordt tentoongespreid.
Zo wordt Half These Songs Are About You … toch nog een toepasselijke titel, want bijna de helft van de songs overstijgt de oppervlakkige krater waar de overige nummers in storten. Zo valt dan ook te hopen dat de twee jeugdvrienden Concannon en Parker met dit debuut onder de arm de bloedmooie plaat kunnen maken waarvan op Half These Songs … al enkele knappe aanzetten staan. Bemoedigend en zonde tegelijkertijd.
