Een virtuele groep beginnen en er na vijf jaar even vaak mee optreden in het gerenommeerde Opera House van Manchester, zoiets kan alleen maar in de 21ste eeuw. Het concert uit november 2005 dat op deze dvd werd vastgelegd, is een multimediale bewerking van Gorillaz’ recentste album Demon Days en biedt zeker een meerwaarde.
De groep ontstond uit een botsing tussen Blur-icoon Damon Albarn en tekenaar Jamie Hewlett, onder andere bekend van de comic Tank Girl. Voor eerstgenoemde werd Gorillaz een muzikale speeltuin waarin hij een soort popmuziek met sterke hiphop invloeden (of omgekeerd) kwijt kon. Hewlett gaf de band een gezicht, of beter gezegd vier gezichten, met de ontwikkeling van de animatiefiguurtjes 2-D, Murdoc, Russel en Noodle.
Maar hoe kan een groep nu optreden als die alleen maar bestaat op cd’s en in videoclips?" Het vleselijke gemis op het podium werd opgelost door de cartoonpersonages te vervangen door een bataljon rasmuzikanten, dat geregeld ondersteund wordt door een strijkerorkest en/of het Manchester Gospel Choir. Ergens achterin, maar wel constant aanwezig, herken je het silhouet van Damon Albarn, die de zang en het toetsenspel verzorgt.
Gorillaz kan blijkbaar op heel wat sympathie van de muziekwereld rekenen, want een van de zaken die deze dvd de moeite waard maakt, zijn de talloze gastoptredens. De meeste artiesten kwamen mee het podium bevolken, andere bijdragen — zoals die van de betreurde Ibrahim Ferrer, op dat moment nog maar enkele maanden overleden — worden op de achtergrond geprojecteerd. Aanvullende prestaties werden geleverd door Neneh Cherry, Bootie Brown, De La Soul, Ike Turner, Shaun Ryder, Roots Manuva, Martina Topley Bird, MF Doom en Dennis Hopper.
Dat alles waait als een frisse wind onder de rok van Demon Days, een album dat sowieso al de moeite waard is. "Dirty Harry" wordt ingezet door een plaatselijk — en duidelijk hoorbaar niet klassiek geschoold, maar des te enthousiaster — kinderkoor. Ongegeneerde choreografieën en één ettertje dat geweldig zijn best doet de juiste toon te ontwijken, geven het nummer alleen maar een hogere fun factor. "White Light" krijgt live een nieuwe, energieke, aanstekelijke dimensie en als daar dan nog het geweldige "Dare" wordt achtergeplakt, blijven maar weinig mensen op hun chic operazeteltje zitten.
Om toch niet te ver van het concept Gorillaz af te wijken, werden 2-D en Murdoc bovenaan in de zaal in een loge geposteerd om er de interactie met het publiek te verzorgen. Daarnaast worden er op de achtergrond constant beelden geprojecteerd, meestal animaties van de hand van Hewlett, waarin de ’echte’ bandleden geregeld opduiken. Het beeld wordt trouwens meermaals opgesplitst, waardoor je naast het optreden ook die achtergrondbeelden te zien krijgt, of de reacties van het publiek, dat met verschillende nachtcamera’s gefilmd wordt.
Verwacht van dit optreden geen typische concertstructuur waarbij na een knaller van een opener wat gas wordt teruggenomen om zo naar een climax toe te werken. De playlist blijft volledig trouw aan de tracklist van Demon Days: de intro plus veertien nummers, in dezelfde volgorde dus. Als bisnummers krijgt het publiek "Hong Kong", een nummer dat voor het goede doel gemaakt werd en op het War Child Album terug te vinden is, en "Latin Simone", een song uit het debuutalbum van Gorillaz.
Het enige slechte nieuws dat we over deze dvd kunnen zeggen, is dat de fetisjisten van ontelbare extra’s waarschijnlijk op hun honger blijven zitten. Op dat vlak is er alleen de optie ’Visuals’ beschikbaar, waar je per track de knappe beelden kunt bekijken die tijdens het optreden getoond werden. Demon Days Live At The Manchester Opera House is een prima registratie van een zeer dynamisch en misschien wel uniek concert waarbij muziek en beeld perfect hand in hand samengaan.
