Het is niet veel groepen gegeven om met een compleet onbekende set
een publiek te overtuigen dat wacht op de band waarvoor het betaald
heeft. De Deense band Diefenbach kwam die maandag toch wel
aardig in de buurt… Bescheiden thank you‘s, de meermaals
uitgesproken liefde voor Elbow (ook te horen in hun muziek
trouwens), een handvol sterke songs en mooie vocalen van een Liam
Gallagheriaans type medemens, geflankeerd door de perfecte
belichaming van een Scandinavische manmens, … meer had dit
eigenwijze groepje niet nodig. Moet gezegd: het geluk stond aan hun
zijde; ze konden rekenen op een ruimdenkend publiek. Diefenbach
bracht namelijk niet zo’n makkelijk in het oor liggende muziek,
maar de aanwezigen stonden nu eenmaal niet te wachten op een hit 50
groepje. Elbow maakt óók niet om te zeggen de meest toegankelijke
muziek. Vooral bijgebleven van hun set: de single ‘Glorious’ en
‘Bruising My Eye’. Kopenhagen-Brussel: 1-0!
En dan en dan en dan…? Yup! De guitige bassist, het kleine
gitaristje met het perfecte kapsel, de goedlachse frontman…
Elbow is on stage! In september verscheen het nieuwe album
van dit vijftal, het prachtige Leaders of the Free World. Opener van de
nieuwe cd werd al meteen de opener van het concert (waar het
publiek aan het enthousiasme te merken enorm naar uitkeek) en werd
gevolgd door een eerder vlakke versie van ‘Fallen Angels’, single
uit 2003. In datzelfde jaar had Elbow reeds een tussenstop gehouden
in de AB. De sterke kanten van deze Britse band die toen opvielen:
een ijzersterk groepsgeluid, een oversympathieke frontman Guy
Garvey en knappe drums die elk nummer van de juiste drive
voorzagen. Ook bij dit concert waren die troeven opnieuw
nadrukkelijk aanwezig. Meermaals tussen de nummers checkte Garvey
immers of het publiek nog ok was, vertelde hij anekdotes bij de
nummers, wist hij te vertellen dat sinds de vorige doortocht in
België toetsenist Craig en gitarist Mark beiden papa geworden
waren, … Garvey, een frontman die het publiek bij zijn optreden
betrok zonder een seconde te vervelen!
Ook op muzikaal gebied pure verwennerij, met nummers van de 3 cd’s
waaruit Elbow ondertussen al kan putten. In ‘Red’ demonstreerde
drummer Richard al meteen zijn kunsten. Hoewel dit in se een traag
nummer is, komt het live vooral door de scherpe drums venijnig uit
de hoek. Ook de huidige single ‘Leaders Of The Free World’ kwam
zeer sterk uit de verf door het fantastisch hecht
groepsgeluid.
Enig minpuntje was misschien ‘Fugitive Motel’, dat deze keer live
iets minder tot zijn recht kwam. Bij de vorige passage had Elbow
immers violistes meegebracht die de juiste toets aan dit prachtige
nummer gaven. Nu klonk het… alsof er iets ontbrak.
Niet getreurd, nieuweling ‘Mexican Standoff’, met weerom drums en
ook bas in een glansrol, blies de eventuele teleurstelling na het
vorige nummer professioneel weg… Adembenemend mooi en tegelijk
spannend waren dan weer ‘Newborn’ (“dedicated to the designer of
this building“) en ‘Switching Off’, waar je bij momenten een
speld kon horen vallen in de zaal. ‘Grace Under Pressure’ uit
Cast of Thousands werd
aangekondigd als “last song“, waarbij Garvey op de
teleurgestelde geluiden van het publiek reageerde met een gevat
“you know it isn’t!“. Na niet lang joelen kregen we een (te
korte) bisronde met als stevige afsluiter ‘Forget Myself’, een
stamper die iedereen goedgemutst naar huis stuurde.
Elbow, knappe band, knappe songs die live een extra toets krijgen,
sympathieke frontman die bovendien loepzuiver zingt. Het publiek
kreeg meer dan waarvoor het gekomen was: een prachtig optreden met
als bonus een warm gevoel vanbinnen.
