Toen Wouter Eising, Bas de Kort en Kristian Peters vonden dat er
nog een gat was in de Nederlandse elektronicamarkt, werd de lat
meteen erg hoog gelegd. Op Sending Orbs was alleen plaats voor
kwalitatief hoogstaande, bij voorkeur elektronische muziek, maar
ook aan de verpakking – het artwork, zeg maar – werden hoge eisen
gesteld. Dat het drietal niet zomaar hoog van de toren blies,
bewezen ze vorig jaar, want voor de eerste release van Sending Orbs
wisten ze niemand minder dan Kettel (aka Reimer Eising) te strikken,
een artiest met naam en faam in het elektronicawereldje. Een
uitstekende zet, want ‘Through Friendly Water’ was niet alleen een
uitstekende plaat, ook de verkoopcijfers overtroffen de stoutste
verwachtingen. Winst maken is echter niet het doel van Sending
Orbs. De omzet wordt meteen geïnvesteerd in nieuwe projecten.
Vandaag ligt de tweede uitgave van S.O. in de winkels, en weer
werden kosten noch moeite gespaard om alweer een prachtig ogend (en
bij nader aanhoren prachtig klinkend) product af te leveren.
Op het eerste gezicht zou je kunnen denken dat het voor een jonge
elektronica-artiest (Secede, alias Lennard van de Last werd geboren
in 1984) onbegonnen werk moet zijn om even goed te doen als
gevestigde waarde Kettel. We mogen ons echter niet blindstaren op
die leeftijd, want Secede is met ‘Tryshasla’ niet aan zijn
proefstuk toe. Eerst en vooral is Van der Last niet één van die
velen die even de gitaar aan de kant schuiven om ook eens wat te
experimenteren met pc’s en laptops, computers en computermuziek
hebben hem al van kindsbeen geboeid. (En wij die bij het woord
“wonderkind” altijd dachten aan betweterige, wijsneuzen van zes die
het getal pi uit het blote hoofd berekenen tot zevenendertig
cijfers na de komma.)
De wereldwijde ‘communities’ op het internet brengen hem in contact
met gelijkgestemde zielen. Al snel mag hij remixes maken voor lui
als Proem, Machine Drum en Sleepy Town Manufactury, en via
Monotonik lukt het hem ook eigen composities in mp3-formaat te
verspreiden. In 2003 brengt Van der Last op Merck, het label waar
o.a. Proem zit, de cd ‘Bye Bye Gridlock Traffic’ uit. Het debuut
wordt gretig opgepikt door kenners en ingewijden en Secede wordt
stilaan een mer(c)knaam die garant staat voor kwalitatief
hoogstaande elektronica, precies datgene waar men bij Sending Orbs
naar zoekt. Maar er zijn nog geïnteresseerden. Normaal gezien moest
‘Silent Flower Observers’ intussen al verschenen zijn bij Neo
Ouija, maar de Britten lieten zich in de sprint met een fietslengte
kloppen door Sending Orbs.
‘Tryshasla’ probeert in zesenvijftig minuten een verhaal te
vertellen. De elf tracks dienen ook als één geheel gezien en
beluisterd te worden. ‘Tryshalsla’ is het muzikale relaas van een
stervende persoon, die in zijn laatste droom wordt meegevoerd naar
het fantasieland Sanda. Misschien vindt u dit een beetje te ver
gaan, en brouwt u liever uw eigen fantasieën en verhalen bij deze
muziek. Dat kan ook natuurlijk. De prachtige illustraties van
Jeroen Advocaat in het booklet kunnen u daarbij een flink stuk op
weg zetten. Laat u trouwens ook niet afschrikken door de vreemde
titel, ‘Tryshasla’ roept misschien herinneringen op aan de
oervervelende, langdradige klanktapijten van Tangerine Dream, maar
in de muziek van Van der Last zit gelukkig meer leven.
Ambient is een term die vaak zal bovengehaald worden wanneer men de
sound van Secede probeert te vatten. Akkoord, maar toch is dit niet
de vlag die de hele lading dekt. De elf werkstukken zijn inderdaad
uitermate geschikt om te fungeren als achtergrond, maar het loont
ook de moeite om er eens rustig voor te gaan zitten en aandachtig
te luisteren naar de composities. Ook al zijn de nummers met een
beat eerder schaars, deze plaat biedt niet de oersaaie, langgerekte
geluidsdrab die men ons de dag van vandaag in reformwinkels onder
de noemer ‘new age’ of ‘ambient’ probeert te verkopen. ‘Tryshasla’
leunt dan ook evenzeer (misschien zelfs meer) aan bij IDM, een
stijl die Van der Last gegoten zit en waarin hij ongetwijfeld nog
heel erg mooie dingen zal doen.
