Aberfeldy :: Young Forever

Een foeilelijke, knalgele hoes met twee parende leeuwen. Visueel is het debuutalbum van Aberfeldy alvast geen hoogvlieger. Maar, u kent het cliché, het is niet de verpakking die telt, maar wat vanbinnen zit. En daar hoort u ons nu eens niet over klagen.

Twee bemerkingen cirkelen als vervelende wespen — thank god voor de herfst — rond zowat elke Aberfeldyrecensie. Eén: de hele plaat is opgenomen rond een enkele microfoon. Klopt weliswaar, maar verder is dat weinig relevant voor het eindresultaat. Young Forever heeft onmiskenbaar een lofi-toets, maar in vergelijking tot veel andere indiepopplaten, heeft Aberfeldy toch een verrassend uitgebalanceerd en afgewerkt geluid. Twee: Aberfeldy klinkt net als Belle & Sebastian. Fout dus. Het is natuurlijk verleidelijk om een Schotse indieband die warme popliedjes maakt in één adem te noemen met hun meest bekende collega’s. Noem ons ouderwets, maar wij maken onze recensies het liefst nadat we een plaat effectief beluisterd hebben. En dan wordt meteen duidelijk dat de vergelijking echt wel dunnetjes uitvalt.

Waar Belle & Sebastian zich een typisch Schotse weemoed eigen hebben gemaakt, sluit Aberfeldy meer aan bij de zonnige Californische sound. Sixtiespop in retrozwembroeken en een geblondeerde beachbabe aan elke hand. Ideaal voor al uw strandfeestjes, al wensen wij u daar veel succes mee in deze tijd van het jaar. Young Forever is dan ook één van die platen die u onvermijdelijk blijmoedig stemmen. Hoe kan het ook anders met een openingszin als “I love everyone”. Naar het schijnt hadden wij zelfs een glimlach op het gelaat tijdens het beluisteren, maar dat blijven we vooralsnog halsstarrig ontkennen. Hier en daar een welgemikt glockenspiel en lyrics als “Love is a verb and a noun as well/ You find it in the dictionary under ‘L’” dragen in elk geval bij tot het zorgeloze zomersfeertje. Niettemin komt hier en daar toch een flard melancholie opduiken (“Young Forever”, “Surly Girl”), maar dan van het soort dat resulteert in het ophalen van mooie vakantieherinneringen.

Wij zijn van de strekking — en onder meer de grote Mauro zou ons daarin ongetwijfeld bijtreden — die volhoudt dat elke goede, hedendaagse popplaat vegeteert onder de invloed van The Beach Boys. Alleen is het op sommige platen net iets duidelijker dan op andere. “A Friend Like You”, het openingsnummer van Young Forever, en onze favoriet “Heliopolis By Night” konden bijvoorbeeld perfect geschreven zijn door Brian Wilson toen de mist in zijn hoofd de West Coast sunshine nog niet had verjaagd. De good vibrations stralen door in elke melodielijn, de falsetto en de perfect sluitende meerstemmige harmonieën. Niet dat alles op Young Forever meer van hetzelfde is. “Love Is An Arrow” kon ook op een plaat van Stevie Nicks en de overige Fleetwood Macjes gestaan hebben en “Summer’s Gone” pakt uit met een verrassende Zuid-Amerikaanse feeling.

Young Forever draagt volledig de filosofie uit die de titel laat vermoeden. Dit is de feel good-plaat die onze Das Pop in een ideale wereld zou moeten maken. Tot het zover is, moeten we het evenwel nog een tijdje met deze Schotse jongens stellen. En, guess what, dat vinden we nu eens helemaal niet erg.

http://www.aberfeldys.com
http://www.roughtraderecords.com
http://www.aberfeldys.com
Rough Trade

verwant

Aberfeldy :: Do Whatever Turns You On

Muziek die als de eerste zonnestralen van een waanzinnig...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in