Wie ooit een roman van de Britse auteur Nick Hornby (High Fidelity, About a Boy) heeft gelezen, weet dat hij dol is op lijstjes én op popmuziek. In zijn nieuwste boek, 31 Songs verzamelt en bespreekt hij zijn favoriete en de meest invloedrijke popsongs in een 26-tal essays.

31 Songs neemt ons mee op sleeptouw doorheen Nick Hornby’s muzikale herinneringen, langs zijn inspiratiebronnen en persoonlijke ontdekkingen. De ene keer heeft hij het over de kunst van solo’s, of over de waarde van popmuziek, de andere keer laat hij spontaan de binnenkant van zijn ziel zien door uitvoerig te vertellen over de heilzame werking van popmuziek en over het effect van muziek op zijn autistisch zoontje.

"Caravan" van Van Morrison roept hij bijvoorbeeld uit tot zijn favoriete begrafenissong. "So I’ll Run" van Butch Hancock en Marce LaCouture ligt dan weer aan de basis van een episode uit High Fidelity en in "One Man Guy" van Rufus Wainwright meent hij een miraculeuze tussenkomst van God te bespeuren. De simpliciteit van een doordeweekse popsong als "I’m Like a Bird" van Nelly Furtado ontroert hem en dat durft hij ook toe te geven.

Naast klassiekers als Bob Dylan, The Beatles, Patti Smith en Santana, spreekt hij ook vol lof over nieuwkomers als Badly Drawn Boy (die de soundtrack voor About A Boy heeft geschreven), Röyksopp (tot Hornby deze song letterlijk overal tegen het lijf liep, zelfs in The Body Shop!) en zelfs over onze eigenste Soulwax. Hun 2 Many DJ’s projectje heeft duidelijk zijn sporen nagelaten in Engeland.

31 Songs heeft ons misschien niet echt omvergeblazen, maar het is wel een amusant en entertainend essayboek in de typische, vlotte en ongedwongen stijl van Nick Hornby. Een beetje zoals popmuziek eigenlijk: leuk om af en toe eens een stukje uit te lezen als ontspanning.